Ik rijd mijn klassieke motor als dagelijks vervoer. En soms maak ik best kilometers. Dat leidde ertoe dat mijn oude trouwe Moto Guzzi toch wat achterstallig onderhoud had. En eigenlijk ook een beetje moe was.
Dik twee ton is ook niet niks
Ik besloot het ding eens rustig onderhanden te nemen, zocht dus naar tijdelijk vervangend transport. Een telefoontje naar Goos Bos van Motoport Hengelo bracht uitkomt. Goos bleek een vriend in nood. Op de vraag of hij nog iets had staan dat onverkoopbaar en goedkoop was, meldde hij een Yamaha 600 Diversion te hebben staan voor € 600. Dat rode konijn werd geadopteerd.
Nu is het zo dat parkeren met mijn Moto Guzzi een feestje is. Je komt aanrijden, stopt, schopt blind de lange jiffy uit en laat het ding achteloos naar links vallen. Dat laten vallen kan direct na de ‘KLONK’.
Voor mijn eerste boodschappenexpeditie pak ik een rugzak. De Yamaha heeft geen koffers. Op het Callunaplein rijd ik de stoep op, schop de jiffy uit, hoor de “KLONK” en laat de ranke viercilinder vallen. Het volgende moment lig ik onder de Diversion en hoor ik een kind vragen: “Mamma, wat doet die mijnheer?“ Die meneer ligt zich even af te vragen wat er is gebeurd. Ik heb de motor mooi op mijn been opgevangen en alleen de spiegel heeft een tik gekregen. Ik krabbel overeind en zet de Yamaha op zijn jiffystand. Ga boodschappen doen. Verdring het gebeuren.
Een week later lig ik weer onder de Yamaha
Naast me stuitert het balletje dat aan het eind van de koppelingshendel hoort te wonen muzikaal tinkelend over de tegels. Ik denk “Tjemig!” Of zo. En vraag me af of ik onderhand niet toe ben aan euthanasie. Repeterend omvallen is sneu. Behalve na een halve fles Bourbon. Daarom moet je daarna gewoon blijven zitten.
Een niet onaardige jongere dame vraagt bezorgd of ik niet gewond ben. “Alleen mijn ego” informeer ik haar. Ze glimlacht breed: “Ja, dat is jullie zwakke punt. Jullie ego’s! Grappig wel: gewoonlijk zie ik mannen van uw leeftijd alleen op heel grote motorfietsen. BMW’s, Harley’s en GoldWings…” Het is een wijze jonge vrouw. Ze heeft kijk op motorfietsen. En mannen. Thuis besluit ik tot verantwoorde tests onder laboratoriumomstandigheden. Ik ga zitten en schop de jiffy keer op keer uit. Het probleem wordt duidelijk.
Eens om de zoveel keer klapt de jiffy “KLONK” uit en klapt hij terug.
In alle stilte.
Want hij valt dan op een rubber.
Het probleem is opgelost.
Ik kan nog even doorleven. Het ligt aan de motorfiets. Hoe braaf het ding ook is. Ik kan niet wachten tot de Moto Guzzi weer klaar is. Want van een “KLONK”, daar moet je van op aan kunnen.
Lees ook:
– Hoe handig zo’n abonnement op AMK is (en hoe blij wij ermee zijn)
– Meer columns
– Meer verhalen over klassieke motoren
BETER EEN KLONK BIJ DE MOTOR, DAN 20 IN DE LUCHT. of in je hoofd natuurlijk; één kan al genoeg zijn!
Mijn Classic-50 heeft ook een jiffy die inklapt bij omhooghalen, hoogst irritant.
Dan inderdaad liever het afslaan.
Zeker ook omdat ik het niet gewend ben.
Pas een keer dat programma gezien van de amwb, waarbij Jochem mensen in nood van flauw commentaar gaat staan voorzien.
Het eerste wat ik bij die motor zei was ook: “jiffyschakelaar”.
Want die geven zo links en rechts ook wel eens een probleem.
Maar kan je tenminste nog omzeilen (foei, wat zeg ik nu).
En acht, een ezel stoot zich in het algemeen geen tweemaal aan dezelfde steen.
Dus we moeten dezelfde fout tweemaal maken, anders zijn we allen ezels 😉 😀
Ach, het kan altijd een x mis gaan. Twee keer mis gaan. Je moet je pas zorgen gaan maken als het een gewoonte wordt Ik heb wat ezelvakanties gelopen in Frankrijk. Ze zijn veel slimmer dan hun reputatie.
Een goede motorrijder valt 1 keer.
Een hele goede motorrijder 2 keer 👍😊
Wederom een heel leuk verhaaltje .
Geweldig .
Muy divertido tu relato!!!!. Aunque la traducción no es muy buena en español
lol.
Nog vervelender; jiffy’s die je vast moet houden totdat het gewicht van de motor erop rust.
Met dat je de motor rechtop richt, klapt het onding automatisch onder veerkracht in..
Een dergelijk doordacht ontwerp kan niet anders dan van een niet-motorrijdende motorfietsontwerper komen…
Daar past maar één fatsoenlijke vorm van heropvoedingscursus; de motorrijcursus..
De automatisch inklappende jiffy is verplicht sinds we de europese typegoedkeuring hebben . De bedoeling is dat je niet weg kunt rijden met uitgeklapte jiffy. Het alternatief is een voorziening dat , als je met uitgeklapte jiffy weg wilt rijden, de motor afslaat bij het inschakelen van een versnelling.
p.s: Ik geef alleen de verklaring en zeg niet dat ik het er ook mee eens ben .
Dan liever het alternatief…zoals mijn VFR dat ook heeft.
Het is toch wat die regelgeving! We kunnen niet genoeg tegen onszelf beschermd worden. Ik heb er nu opeens een 2017’er bij. En het eerste dat ik gedaan heb is het overbruggen van de jiffyschakelaar en de koppelingsschakelaar. Zondr enig waardeoordeel natuurlijk.