Klassiekers vinden doe je zo

Klassiekers zoeken en vinden? Echte vondsten doen? Daar komen de verhalen! Frankrijk, Zweden, Zuid Amerika, Portugal, De Meern…

HO! De Meern?

Dat is toch hartje Randstad? Daar is toch niets te vinden omdat alle ouwe schuren zijn opgeslokt door Vinexwijken? Vast wel. Maar het is intussen al veel vaker bewezen dat er in Nederland veel meer schatten te vinden zijn dan iedereen denkt. Zo werd Nico Aaldering onlangs gebeld over een motorfiets die tussen twee muren was gevonden. Een Harley. Die was daar ingemetseld toen de Duitsers kwamen… En dat was dan een vondst in het hartje van Amsterdam.

Maar de vondst in De Meern, dat was de inhoud van het pand dat iemand van de nabestaanden van een lokale garagist had gekocht.

Een verzamelaar, een dwangmatige bewaarder

Die garagist moet een wat excentrieke verzamelaar zijn geweest. Want het hele pand zag en uit alsof er sinds 1955 niets meer aan en in was veranderd. En het stond vol met klassiekers in diverse staten van verwaarlozing. Maar al die sluimerende overlevenden hadden wel al die tientallen jaren droog gestaan. Het bedrijf is intussen als een Phoenix uit de historische resten verrezen als DN Restorations. En ergens opzolder ligt vast nog wel wat oud spul.

In aardbevingsgebied

En toen aan de zonen van kennissen die een paar jaar geleden een huisje in Groningen hadden gekocht werd gevraagd of ze wilden helpen een oude schuur te legen voordat hij gesloopt werd kwamen ze hun vader trots laten zien wat er achter in de schuur stond. De Taunus 12 M had heel platte banden, was stoffig, maar compleet. Het blok zat zelfs nog los en er zaten geen muizen in het luchtfilter. De Ford was een jaar of vijftig geleden weg gezet na het overlijden van de vader van de Grunninger buurman. De buurman had ze de hervonden  vierwieler gegeven als dank voor het sjouwen. Plus 20 euro de man en een krat bier.

Nieuwe aanwas

Grappig genoeg blijft de Taunus in Groningen. Hij is gewoon een schuur opgeschoven en  wordt momenteel in orde gemaakt door drie blij samen werkende en lerende familieleden. En de oudste, 17 jarige  zoon is nu bezig met zijn rijbewijs.Hij weet nu al wat zijn eerste auto is. De klassiekerbacil heeft toegeslagen.  En dat gebeurt blijkbaar weer vaker bij jongeren. Bij de laatste ‘Hardenberg’ was de overwegende haarkleur nog steeds grijs, maar er dreven toch heel wat donkere koppen in de menigte. Een fijne ontwikkeling!

Het houdt nog niet helemaal gelijke tred met de vondsten, maar er zit ook groei in – vaak club interne – sleutelcursussen omdat veel klassiekerliefhebbers van latere datum wel de passie, maar geen technische ondergrond hebben.

Met die onverwachte vondsten, de aanwas van jongere liefhebbers en het opwaarderen van sleutelvaardigheden heeft onze passie toch weer beduidend grotere overlevingskansen gekregen.