Het commerciële monster in de Mille Miglia

Tekst en fotografie: Tom Heuving

Elk jaar in mei verzamelt de elite van de klassieke-autowereld zich in Brescia voor de Mille Miglia, iets wat elke klassieker-liefhebber kent en bij wil zijn. Inwoners van ruim 200 dorpjes in Italië hebben het geluk dat ze geen reis hoeven te ondernemen, die kunnen het vanuit hun deuropening meemaken. Deelnemers en enthousiastelingen van over de hele wereld reizen wel af naar Brescia voor wat de organisatie noemt de mooiste race van de wereld. Dit wordt elk jaar opgetekend door de groep journalisten, veelal begeleid door een indrukwekkende fotogalerij. Wat soms wordt vergeten te vertellen is dat het evenement, door commerciële belangen ingegeven, zich ontwikkelt en ontzielt. Maar daarover later meer, eerst vieren we hét klassieker feestje van het jaar.

Inperken om te winnen aan diversiteit

Elk jaar zijn er wijzigingen opgelegd door de organisatie, een shift in deelnemersveld, een andere route en veranderingen in de regulariteitsproeven, het is nooit hetzelfde. Dit jaar was het aantal equipes beperkt tot 430 en een paar hoogtepunten uit voorbijgaande jaren geschrapt uit de route. Dat laatste blijft trouwens Italiaans natte vinger werk, zou de Mille Miglia een rit van 1609 km moeten zijn, dit jaar was de route werkelijk 1801 km verdeeld over vier dagen. 

Aangekomen in de Fiera di Brescia was er weinig te merken van een verkleind deelnemersveld, de hal bleek weer overvol met allerlei hoogtepunten uit de autogeschiedenis. Liefhebbers van moderne modellen konden ook hun hart ophalen dankzij een groot en divers deelnemersveld van de Ferrari Tribute en Mercedes-Benz 1000 Miglia Challenge. Bovendien werden de klassieke Zagato modellen geflankeerd door de modernste modellen zoals de Alfa Romeo TZ3 en diverse Aston Martin Zagato creaties. Dit om het 100-jarig bestaan van het designhuis uit Milaan merk extra luister bij te zetten.

Na de technische keuring en administratieve afhandelingen volgde de traditionele sealing op het Piazza della Vittoria. Het aanhangen van het loodje om de stuurkolom werd uitgevoegd en opgevolgd door een kleine rit naar het Mille Miglia Museo net buiten de stad waar een lunch wordt genoten. De sfeer in heel Brescia blijft bijzonder, iedereen viert mee met het feest van traditie wat ook een Nederlands tintje heeft. Dit jaar waren er 303 Italiaanse equipes met Nederland op een solide 2e plek door 133 deelnemers, Duitsland volgt op plek 3 met 86 inschrijvingen.

Partenza

Net als vorig jaar werd het startschot op Viale Venezia gegeven door de 339e divisie van het Pattuglia Acrobatica Nazionale, waarna om stipt 14:30 de eerste deelnemer vertrok in de richting van het Gardameer. Wij reden dit jaar met Media equipe nummer 67 en besloten aan te haken in het voorveld gevuld door vooral Bugatti’s en Lancia’s van eind 1930. Na het met sfeer doordrenkte Brescia te hebben verlaten moest het gas er op. Veel deelnemers zijn in de beginfase nog wat onwennig, nemen verkeersregels in acht en zijn voorzichtig met het materieel. Dit duurt doorgaans niet lang, wanneer opgezweept door motoragenten het besef groeit dat met langzaam rijden de finish niet gehaald kan worden.

Na hoogtepunten zoals Sirmione, Mantova, Ferrara en Ravenna werd de finish in Cervia Milano Marittima bereikt met iedereen weer verkerend in een Mille Miglia sfeer. Sommige mensen zeggen dat dit onbeschrijfelijke gevoel een uniek virus is, eenmaal mee besmet kom je er niet meer vanaf.

Umbrië

Dag 2 was met 571 km de langste qua afstand en doorkruiste het hart van Umbrië, een absoluut hoogtepunt. De dorpjes en landschappen die we passeerde zijn op en top Italiaans, prachtig in al hun eenvoud. Kers op de taart was ongetwijfeld het doorkruisen van Santa Maria degli Angeli, Perugia en Assisi. Dankzij gunstige omstandigheden waren we al vroeg in Rome en was de sfeer uitgelaten. Veel teams bleven verschoond van technische problemen en de hele stoet leek zich zoals de organisatie had gewild veiliger door het verkeer te begeven met minder ongevallen ten gevolg. Maar hoogmoed komt voor de val zal de volgende dag blijken.

Crashtest Dummies

Een terugkomend probleem voor de organisatie dat alsmaar blijft groeien zijn de gekscherend genoemde “Crashtest dummies”. Liefhebbers die vaak zelf wat stickers uitprinten, op hun auto plakken en meerijden alsof ze erbij horen. Vanuit het oogpunt van risico’s nemen horen ze er misschien wel bij, maar dat in combinatie met gebrek aan inzicht is op zijn zachtst gezegd ongewenst. Bij het uitrijden van Rome reden we met een groep deelnemers een file in, ogenschijnlijk veroorzaakt door een Mercedes S65 AMG cabrio die frontaal was ingereden op een tegenligger. Het gebeurt elk jaar meerdere keren waarbij tijdens het evenement wordt gedacht ‘het hoort erbij’. Het was niet de enige crash, even buiten Poggibonsi troffen we een Ferrari 330 GT 2+2 in de vangrail, de bestuurder lag met reddingsdeken tegen shock nog in de verwrongen auto. 

Het zet je aan het denken wat de organisatie al doet en zou moeten doen om dit verschijnsel zo veel als mogelijk tegen te gaan. 

Voor ons tekende het dag 3 van de Mille Miglia, evenwel genoten we van de sfeer in Ronciglione, het doorkruisen van betoverend Viterbo en begon het Toscaans genieten met de traditionele proef op de houtzagerij in Val di Paglia.

Toscane

Het woord Toscane alleen al spreekt tot de verbeelding en doet denken aan oprijlanen met cipressen, het glooiende landschap en de Renaissance. Net als in Umbrië zijn kleinere dorpjes de verborgen pareltjes, zoals San Quirico d’Orcia en Vinci. Voor de lunchlocatie had de organisatie wat bijzonders in petto, het Piazza del Campo was omgetoverd tot parkeerplaats inclusief kunstgras voor de auto’s om op te parkeren. Het was ook een moment om even rust te pakken voor met name twee equipes; Giovanni Moceri en Daniele Bonetti van Team Alfa Romeo hadden net de leiding afgenomen van Andrea Vesco en Andrea Guerini. Laatstgenoemde rijdend voor Villa Trasqua met de uitdrukkelijke instructie te gaan voor de winst. In Siena was de puntentelling 54.879 tegen 54.334. Na de lunch stond een ander hoogtepunt weer op de rol, Bologna bereiken via de Futa Pass terwijl langzaam de zon onderging.

Donkere wolken

Meestal is de laatste dag een ontspannen ritje, slechts 346 km hoeft te worden afgelegd, vermoeid maar voldaan is het een fijne laatste etappe. Echter dachten de weergoden daar dit jaar anders over, constante neerslag zorgde voor een regen aan ongevallen onder de deelnemers. Kleine foutjes werden genadeloos afgestraft.
Wij kregen ermee te maken door een deelnemer die ons maande te stoppen, een andere deelnemer was vlak hoor haar in een haakse bocht uit de bocht en over een heuvel gevlogen om in een wijngaard tot stilstand te komen. De navigator, eigenaar van de bolide, vocht tegen intense emoties van verdriet en opluchting. Het had immers gezien de situatie heel anders kunnen aflopen. Gelukkig was er op het eerste gezicht geen ernstig letsel en wij lieten na een kwartier de deelnemer over aan de zorg van hun support-team. Het was weer een voorbeeld van de keerzijde van de Mille Miglia.

Het commerciële beest

Met de finish in zicht brak het wolkendek zich open en maakte regen plaats voor festiviteiten in Brescia. Toch zag ik na de finish van de voor mij 8e editie nog steeds donkere wolken boven het evenement hangen.

Sinds de Automobile Club of Brescia in 2013 de organisatie heeft overgenomen is de aanpak steeds commerciëler. Dit hoeft geen slechte uitwerking op het evenement te hebben als er wordt vastgehouden aan een strategie om kern-elementen te behouden. In september wordt bijvoorbeeld de eerste Mille Miglia Green gehouden, exclusief voor elektrische of hybride aangedreven voertuigen. Een prima stap om in te spelen op de veranderingen in de automotive sector, een ander initiatief is het Registro 1000 Miglia. Daarin wil de organisatie een eigen register aanleggen van klassieke voertuigen om daar een zegel van betrouwbaarheid aan te hangen. Hetzelfde als wat bijvoorbeeld Ferrari doet met Classiche of Mercedes-Benz met All Time Stars, maar met een link naar FIVA. Het register zal ongetwijfeld uit de startblokken vliegen, want vanaf volgend jaar is elke auto verplicht om een inschrijving te hebben voor een nog onbekend prijskaartje. In haar eigen communiqué weet de organisatie het niet anders te omschrijven dan een commerciële keuze, tekenend voor de koers die is ingezet. Ook valt op dat het aantal bijzondere voertuigen afneemt, eerst was het gewoon dat er bijvoorbeeld een Ferrari 250 TestaRossa in het deelnemersveld zat. Nu is het aantal Ferrari’s gezakt naar een waanzinnig dieptepunt van 17. Hetzelfde geldt ook voor bijzondere Jaguar’s, Bugatti’s of  Bentley’s, als je niet sponsort doe je eigenlijk niet meer mee.

Startbewijs te koop

Elk jaar is er een veelvoud van inschrijvingen op het aantal plekken beschikbaar. Zoals velen wel zullen weten, moet je daarom een beetje geluk hebben wil je op de normale wijze aan de start kunnen verschijnen. Aan de andere kant is het mogelijk om jezelf binnen te kopen zolang je de knip wilt trekken. Sponsoren van het evenement kopen niet alleen naamsbekendheid, maar ook een x-aantal startbewijzen en media- en support-vehicle entrees. Iets dat dit jaar weer duidelijk werd en onder sommige deelnemers zorgt voor wrevel.

De nieuwe organisatie heeft duidelijk een commerciële agenda en komt zo dichtbij een omslagpunt waarbij de liefhebbers hun rug keren. Het is over de jaren al goed zichtbaar geworden, maar of ze over het omslagpunt heen gaan wil ik zelf meemaken, volgend jaar weer.