De sluitingsdatum voor het decembernummer is 21 oktober
Eindelijk een vondst voor mezelf! – column
Meisjes en vrouwen smelten vaak als ze jonge katjes/puppies of vergelijkbaar grut zien. Ik heb dat bij doorleefde, verweesde motorfietsen. Daarbij rij ik de laatste kwart eeuw privé Moto Guzzi (en Ural). Die insteek was blijkbaar opgevallen aan AMK-lezer PJ uit W. die we even zo noemen uit privacy overwegingen. Want je moet tegenwoordig met van alles rekening houden en in de schuur in W. staat nog meer leuks dan de verlaten Moto Guzzi Florida.
Mijn voorliefde voor Guzzi’s en mijn verbijstering over de bizarre technische oplossingen van Italianen hadden JP getriggerd. In zijn schuur stond de motorfiets van zijn vrouw al een jaar of vijftien op betere tijden te wachten. PJ had zijn motorfiets allang weggedaan, maar de Florida – de extra small versie van de California’s – was blijven staan. En mocht weg. PJ stuurde een mail naar de redactie.
De redactie stuurde de mail naar mij. Ik nam contact op met PJ. We bleken aardig op lijn te liggen. We begrepen elkaar. Er kwamen een paar foto’s. En ik kreeg het kleine katjes/puppy’s gevoel.
Omdat ik er allerlei dingen van betaal is wat ik doe blijkbaar toch werk. En tijdens mijn werk was ik erbij toen er in het Arnhemse buitengebied na veertig jaar een loods openging waarin een stuk of veertig klassiekers deur aan deur met knipperende koplampen voor het eerst in decennia weer daglicht zagen.
In het zuiden van ons land sprak ik met een weduwe over de nalatenschap van haar overleden man. Ik keek daar naar meer dan honderd gerestaureerde klassiekers en een paar wagonladingen onderdelen plus een stuk of 8 auto’s. In Noord-Frankrijk zag ik in een loods de Amphicar met Nederlands kenteken die het Kanaal was overgestoken. Ik zag in iemands schuur zes MV vierpitters en acht Bimota’s staan. Een Peppie en Kokkie VW die klaar voor de pers stond bleek een Kübelwagen te zijn waar alleen de motor en chassisnummers 25D $ waard bleken. Zo zijn er meer van die dingen geweest. Maar dit was de eerste keer dat ik zo’n authentieke schone slaapster/slaper zelf mocht adopteren. Geheel indachtig onze nieuwe nationale neolibeale insteek was ik nu aan de beurt: ‘Eiges komt eerst!‘ Eindelijk! De Guzzi werd me gegund. Dus de tegenprestatie voor de adoptie was symbolisch.
Met kameraad Ernie en ons collectieve karretje gingen we richting W. Daarbij bleek weer dat niet regelmatig tegen betaling opgewaardeerde TomToms een soort Tia’s krijgen. De berekende route was apart. De TomTom meldde trots: Afstand 452 kilometer. Reistijd 2 uur en 5 minuten. Toen we na een tocht door Hengelo (Ov) weer op hetzelfde punt aankwamen besloten we de rit toch maar op ons eigen richtinggevoel te vervolgen. En uiteindelijk kwamen we dus in W..
PJ bleek in het wild net zo’n vriendelijk mens als via de digitale tamtam en telefoon. En de Florida zag er natuurlijk niet uit. Guzzi is het minst nuffige van de Italiaanse merken. Maar 15+ jaar in een schuur met een serieuze inregen- en doorwaai coëfficiënt geven ook een Guzzi een stevige klap tegen de kaken. Maar stof, droog blad en roest kunnen vertederend zijn. De wind was nogal uit de banden, dat maakte het duwen wat minder. Maar gelukkig zat de voorremmerij niet vast.
Ernie was meegekomen omdat elke gezamenlijke excursie altijd leuk is en omdat wij ervaren hebben dat je om een motor op een hangertje te zetten drie man nodig hebt. Dat kan aan ons liggen. Maar vriend Rob Remmerswaal van Wisper Classics heeft er een serieuze blessure aan overgehouden toen hij samen met de ex-eigenaar een Goldwing op de aanhanger wilde zetten. Tijdens het oprijden schoot het de ex in de rug. En zo moest Rob leren dat het geen goed idee is om met een been op de aanhanger met een Goldwing te gaan jongleren. Wij klaarden de klus vlekkeloos met zijn drieën.
En zo kwam de meest troosteloze Guzzi aller tijden naar zijn nieuwe huis. Daar mocht hij eerst een poosje tegen de hogedrukreiniger hangen. Het vuil verdween aardig. De roest niet. Maar er steekt nog best een hoop goeds in de Florida. En er staat pas 38D op de teller. Mijn V65 heeft meer gelopen. Hij mag nu eerst wennen aan zijn nieuwe huis. In de tussentijd haal ik wel een paar nette uitlaatdempers voor hem bij Teun Beuzel. Want die dempers zijn echt niet meer te poetsen. Dit weekend komt de Ural weer in orde. Dan gaat de Chang Jiang op de brug. Daarna is de Guzzi aan de beurt. Leuk!
Prachtstuk.
Waarom heb ik zo weinig aangewaaide barnfind’s ?
Uitlaten gewoon met boerenchroom (zilverspuitbus) behandelen.
Past veel mooier bij de door-of geleefde fiets.
Glimmende pijpen vormen toch een beetje de vlag op de bekende stinkende schuit
Maar boer’n chroom vind ik net een stap te ver hoor!
Ja , helemaal prima , en leuk dat andere mensen ook aan anderen denken het geven en ontvangen onbetaalbaar .
Het gaat druk worden op de parking/straatje , en al een echte werkplaats planning succes.
groeten
Prachtig spul, proficiat! Blijf maar lekker denken in jouw sprékende puppy-en jonge katjes-voorbeelden… Uit ervaring als bijna-boer blijkt dat de “aanlopertjes” vaak het meest dankbaar zijn voor jouw moeite en het taaist van allemaal!
Mee eens!
Ik word een klein beetje jalours.
Veel succes er mee en vooral heel veel plezier
Gewoon ogen & oren open houden. Er staat nog zo veel op ons te wachten. En bedankt voor de bemoedigende woorden
Wat een drama, hoe lang heeft dit wel waar niet gestaan. Sorry hoor, laat maar zacht in slapen.
Na zo lang slapen zal de prinses wel uit haar mond stinken. Maar ze gaat wakker gekust worden!
Prachtige vondst. Prachtige persoonlijke verbinding. Het zij je echt gegund! Een pracht van een verhaal.
En een servicebeurt zoals aangeboden, is niet af te slaan. Geweldig mensen hoe wij vereend zijn.
Dat laat mijn hart sneller kloppen.
Beste Dolf ,
Wens je veel succes met de Italiaanse 2- pitter en nogmaals bedankt om je relativerende columns geschreven à la Peter Mayle ( A year in Provence ) , Renée Vonk en Peter Hooft ( Kijk Zuid – Frankrijk ) .
Mvg ,
Nicolas
Komt goed! En er moet meer gerelativeerd worden. En zolang we ons nog verbazen blijven kunnen is er hoop
Puppylove…..onweerstaanbaar en universeel begrepen, veel plezier ermee!
Het is je gegund!
Veel plezier ermee. En ik geloof zomaar dat dat helemaal gaat lukken.
Ben ik je toch vergeten te feliciteren met deze vondst; bij deze !
Stof, spinnenwebben etc. een douche geven, ok. De pogingen er een bestelauto van te maken verwijderen lijkt mij ook prima. Maar nieuwe uitlaten? Ik zie hier een beleefde motorfiets, hetgeen m.i. voor een belangrijk deel in die karaktervolle dempers zit nog zonder hen aan het woord te laten.
Verantwoord in goede technische staat brengen, zodat zij overal op eigen kracht tot gespreksstof mag dienen, lijkt mij toch meer in de lijn van scribent U?
Dag Michael. Ter geruststelling. Het worden geen Nieuwe Uitlaten. Maar de onvolprezen Teun Beuzel heeft nog nette exemplaren met ervaring. Want wat er nu onder hangt is wel erg sneu hoor! Maar ik ben er reuze blij mee. Alleen moet er na 15 jaar stilstand toch een nieuwe accu in. Het wordt een heel investeringstraject. Dat gaat me tientallen euro’s kosten!
Aiii. Ik vind de uitlaten net wat te schurftig !
mooi, heel mooi, gefeliciteerd, ik bied je bij deze aan je carburateurs uitwendig te stralen en inwendig te verwennen met een ultrasoon kuurtje, haal en breng service inbegrepen.
Is genoteerd. En bij voorbaat dank. Maar nu eerst het derde wiel wer aan de Ural knopen en dan de Chang Jiang eens in elkaar schroeven. Gelukkig hebben we geen haast!
Door de roest heen zie ik een heleboel mogelijkheden en kansen. Mooi dat ze weer op de weg gaat komen. Daar horen Guzzi’s per slot van rekening. Mooie zijkoffertjes overigens. Zuinig op zijn.
Guzzies zijn taaie beesten. Mijn vorige Cal ging met drie ton weg. De 650 past qua formaat en gewicht beter bij de toestand van mij rug. Waar ik geen ondrdelen voor kan krijgen. De (gebruikte) onderdelen voorziening voor Guzzies is daarentegen prima. Ik heb al een tienrittenkaart naar Lochem, naar Teun Beuzel. Extra grappig: Het ophalen deed ik met kameraad Ernie. Ernie en de verkoper woonden vroeger bij elkaar om de hoek in Amsterdam. Bij het laatste bezoek aan Teun Beuzel trof ik daar ene Roelof die met wie ik zo’n veertig jaar geleden een Suzuki T500 raceblok ruilde tegen een CB 250 in Rickman trim. Als je maar vanachter je beeldscherm vandaan komt is het leven een feestje!
Schitterend