Op bezoek bij een opdrachtgever in het centrum van Antwerpen? Daar pak je de motor voor. En mijn V7 was wel weer eens toe aan een lange rit. Mijn motorfietsen zet ik zelden of nooit op slot. En als er een achteruitkijkspiegel op zit, dan steek ik daar mijn helm op. Ik zette de Guzzi beschermd achter een smeedijzeren hek en de helm over de spiegel.
Meetings in Vlaanderen zijn altijd rommelig, druk en goed voorzien van veel ‘tassen’ koffie
Na afloop en afscheid verliet ik het pand en zag net iemand met mijn – trouwens niet bijzondere – helm weglopen. Diefstal op heterdaad dus. Ik ben niet op sprinten gebouwd en riep tegen een man met een hond in de verte: “Hij heeft mij helm gestolen!” De man ontlijnde zijn hond en wees naar de helmendief.
De herderachtige XL sprintte weg en vloog de dief aan
Mijn helm stuiterde over de kasseien. De dief stuiterde niet maar bleef liggen. De hondenuitlater liep rustig naar zijn hond. Controleerde de inhoud van het leren jack met bijtwonden. Stak de smartphone in zijn kontzak. Haalde geld en pasjes uit de portemonnee. En stak die ook bij zich. De jongeman huilde, schreeuwde en vertoonde met een groter wordende bloedvlek op zijn arm groeiende tekenen van ongemak. Diefstal loont niet altijd. Een leermoment.
De hondenuitlater zei ‘los’ tegen zijn hond
De jongeman probeerde direct weg te krabbelen. De hondenman zei ‘Vast!” tegen zijn hond. De jongeman bleef weer rustig liggen. De hondenman wees naar de jongeman en zei tegen mij : “Ik denk niet dat mijn hond ziek van hem wordt. Hij is halal.”
Hij keerde zich naar de jonge man op de grond. “Nu heb ik uwen brieventas (portemonnee), uw geld en documenten. En uwen telefoon. Das genen diefstal. Das zekerheid. Ik weet nu dus alles van u en kan u altijd weer vinden. Allez! Ga maar fort!” Dat deed de jongeman dus maar. Hinkend.
Ik raapte mijn helm op en bedankte de hondenuitlater
Die keek rustig en nadenkend uit zijn ogen. “Amaai, dat jong had meer geld op zak dan dadde kik aan pensioengeld heb zulle.” “Maar dat heeft hij nu niet meer. En hij kan zijn vrienden ook niet bellen” vulde ik aan.
“Tis juust waddege zegt zulle. Ik ga maar weer eens verder. Maar wees wat voorzichtiger met uw spullen.” De kwispelende hond kreeg een aai over zijn kop en werd aangelijnd.
Statistisch gezien waren er in dit verhaal dus twee tevreden mensen tegenover één persoon die niet zo’n topdag had gehad.
Maar het zet je wel aan het denken
Erop vertrouwen dat mensen je spullen respecteren is niet vanzelfsprekend meer. Aan de andere kant kan dat ook wel tot een soort van grappige situaties leiden. Een kennis van me in een andere grote stad, in 010 bekend als 020 heeft zijn klassieke Russische zijspan half afgeschermd aan de openbare weg staan. De driewieler staat daar onder een riante motorhoes.
Op een herfstochtend zag mijn kennis bij het verlaten van zijn huis iets raars aan zijn combinatie. Die hing wat scheef. Hij dacht aan een lekke zijspanband. De band was in orde. Maar in het zijspan zat een dakloze die blijkbaar zo’n drie liter wijn doos van de Aldi op had gegeten. De man sliep. Het was nog best vroeg. Erwin ging terug zijn huis in. Haalde brood, worst, een halve ontbijtkoek, melk en paracetamolletjes tevoorschijn. Deed die spullen in een plastic zak. Die zak legde hij op de schoot van de niet zo schone slaper. Hij sloeg de motorhoes weer terug. En ging naar zijn werk.
Dag Ed . Gefeliciteerd met je goede geheugen. Er is wat mis gegaan met het opslaan van de bestanden. En in een dagelijkse productie van gratis online nieuws kan er dan wel eens wat doorheen slippen. Veel van de geplaatste columns komen uit ‘Mannen, motoren en (wat) meisjes. Er is intussen alweer voldoende materiaal voor een tweede verzameling columns. Dat staat iig geval wel keurig op datum.
Het blijft hoe dan ook een plezant verhaal!
Bekend verhaal Dolf. Heb je al eens eerder geplaatst.