Op 1 juli 1969 was het vijftig jaar geleden dat de eerste in klantopdracht gebouwde Maserati Indy de poorten van de fabriek aan de Ciro Menotti 322 in Modena passeerde. De Indy was bestemd voor aflevering aan een klant in Zwitserland. De auto werd vervolgens naar de toenmalige Zwitserse Maserati-importeur ‘Martinelli e Sonvico’ in Chiasso getransporteerd. Enkele dagen later overhandigde die de in ‘oro metalizzato’ uitgevoerde Indy met bruin lederen interieur aan een vermogende Zwitserse zakenman.
De Maserati Indy werd in 1968 onthuld tijdens de autoshow van Turijn, op de stand van Carrozzeria Vignale. Het jaar erop debuteerde de auto officieel op de Maserati-stand tijdens de Autosalon van Genève. In 1968 produceerde Maserati zo’n 700 auto’s, het beste resultaat ooit sinds de opening van de productiefaciliteit in Modena. De Maserati-range bestond dat jaar uit de Ghibli, Mexico, Mistral, Quattroporte en Sebring. In datzelfde jaar noteerde Maserati in Italië een marktaandeel van 43% in de klasse ‘boven 3.500cc’.
Typenaam als eerbetoon
Als reactie op de vraag van klanten die op zoek waren naar een comfortabele, stijlvolle en sportieve auto, besloot Maserati een compleet nieuw model te ontwikkelen. Dat leidde tot de start van het AM116 (Alfieri Maserati 116) project. Carrozzeria Vignale kreeg de opdracht een vier persoons coupé te ontwerpen die garant stond voor comfort, sportieve prestaties en innovatieve looks. Het resultaat was de Indy, wiens naam een eerbetoon was aan de indrukwekkende overwinningen van de 8CTF tijdens de Indianapolis 500 in 1939 en 1940.
Kenmerkende sportwagenaccenten
De nieuwe Indy had grote ramen voor een optimaal zicht zonder dode hoeken, terwijl de auto tegelijkertijd een ranke belijning kreeg. Daarnaast onderscheidde het model zich door vele kenmerkende sportwagenaccenten: een front met opklappende koplampen – een kenmerk van een echt sportwagenicoon uit die tijd – en een air scoop onder de smalle bumper. Nog een opvallend ontwerpkenmerk was de korte achterzijde, die de grote focus op aerodynamische efficiency in de designfase aanzette.
Van 4.1 naar 4.7 motor
Oorspronkelijk kreeg de Indy een 4.136cc V8 met een boring en slag van respectievelijk 88 en 85 mm. De Italianen monteerden maar liefst vier Weber 42 DCNF-carburateurs. De standaardtransmissie was een handgeschakelde vijfbak, een automaat was naar wens ook leverbaar. Het vermogen bedroeg 260 pk, de topsnelheid 250 km/u. Vanaf 1970 werd de Indy ook geleverd met een 4.719cc V8-motor, voorzien van de nieuwe, door Bosch ontwikkelde elektronische ontsteking. Het maximumvermogen werd opgevoerd tot 290 pk, bij een topsnelheid van 280 km/u. Met ingang van 1971 volgde naast de bestaande motoren een 300 pk sterke 4.930cc motor, die vanaf 1973 de enige aandrijfunit voor de Indy werd.
Rijke uitrusting
Standaard werd de Maserati Indy zeer rijk uitgerust geleverd. Lederen stoelbekleding, een mechanisch anti-diefstal alarm, een verstelbaar stuurwiel, een verwarmde achterruit, getinte elektrische ramen, neerklapbare voorstoelen met hoofdsteunen en gele koplampen waren standaard. Een automatische transmissie, stuurbekrachtiging en een radio waren als optie leverbaar. In 1973 werd de af-fabriekuitrusting verder uitgebreid met airconditioning. In totaal produceerde Maserati tussen 1969 en 1975 1.102 Indy’s. Daarmee werd de prachtige Maserati een zeldzaamheid, die zich vandaag de dag mag rekenen tot de auto exoten.
Het copyright van de foto’s berust bij Maserati.
