Stel je voor: een jonge René, hartstochtelijk gek op Alfa’s sinds hij als puber de metalen brul van een Sud ti door de straat hoorde. Dat verlangen om ooit zelf zo’n Italiaans beest te bezitten, belandde in 1997 eindelijk op zijn radar: een rode GTV6 uit 1986, nét over de grens bij Autohaus Bleeker in Ahaus, voor 5.000 D-Mark inclusief nieuwe koppeling. Zo vangt ons “Restauratieverslag Alfa GTV6” aan – een verhaal over liefde op het eerste gezicht, smeulende lasnaden en eindeloze jacht naar originele onderdelen.
Liefde op het eerste gezicht
René’s Alfa-epopee begon met een Sud ti in Verde Matese, vlak voordat hij zijn rijbewijs in de zak had. Jarenlang hunkerde hij naar een nóg sportievere Alfa: de GTV6, met z’n vier koplampen en dat verleidelijke dashboard vol klokken. Toen in 1997 de zoektocht startte, bleek Nederland schraal te zijn aan betaalbare, roestvrije exemplaren. Een Duitse dealer, een handige onderhandeling door pa (een doorgewinterde dealertijger met vloeiend Duits) en een half uur zenuwslopende biedingen later, rolt de GTV6 op een trailer richting Winterswijk.
Strippen, spuiten en schransen
Op Koninginnedag 1997 begint het échte werk. René stripte de auto tot ‘ie naakt op z’n wielen stond, motor even blijven hangen. Koni-schokdempers en nieuwe remmen verrieden regelmatig onderhoud, maar plaatwerkexpertise huurde hij in – van nieuw paravaanplaatje tot gereviseerde reservewielbak. De bumpers en skirtjes, origineel via Tuynder in Nootdorp, pasten als gegoten. Zelfs de motor bleef wachten: de droom was een 3.0 V6 uit een Alfa 75, maar eerst moest de carrosserie tiptop zijn.
Jacht op zeldzame schatten
Onderdelen vinden was een avontuur op zich. Een liefhebber in Groningen ruilde zijn originele bumperset voor de geleende Zender-kit, inclusief een stuurbekrachtigingshuis dat na revisie in Goes weer als nieuw draaide. De felbegeerde 3.0 V6-motor lag verborgen in een Telegraaf-advertentie uit Eindhoven – 500 gulden en een inruil van het 2.5-blok verder, had René z’n droomkrachtbron te pakken. Later bleek dat hij spijt had van het verlies van z’n “matching numbers”-blok, een dure levensles in de wereld van oldtimerrestauratie.
Het onmisbare ongeluksonderdeel
Op een dag zag René in z’n koffiepauze een zwaar gehavende GTV6, op een bergingstrailer tegenover z’n werk. De eigenaar wilde ‘m razendsnel kwijtraken – de sleepkosten waren al opgelopen. Voor een schamele vergoeding kreeg René een rijdende schatkamer vol interieurdelen, ruiten, knopjes en roestige scharnieren. Veel van die componenten vind je terug in het glanzende eindresultaat.
Motor en transmissie: beter dan nieuw
De opgekochte 3.0-motor werd grondig gereviseerd: zuigers, veren, lagers, koppeling, distributie, noem maar op. Cilinderkoppen gevlakt, klepzittingen vernieuwd, nokkenassen geslepen. Het resultaat? Een krachtbron die klinkt alsof hij net uit de fabriek komt. De vijfbak met sperdifferentieel van een Alfa 75 V6 kreeg een beurt bij specialist Martijn Goorden in Toldijk: nieuwe synchronisatie, koppeling, en een spelingsvrije schakelmechaniek.
Velgen en kleur
Zender Sport-velgen (8Jx16”) waren zeldzaam, maar dankzij drie bewaarde exemplaren bij een kennis, een nieuwe gloedlakbeurt bij Velgendokter Uden én een vierde velg uit Groningen, staat deze GTV6 nu op een perfecte set. De carrosserie, gezet in epoxyprimer en opgespoten in Rosso 130BB door een meester-spuiter, glanst nog altijd onberispelijk.
En nu verder…
Na drie jaar avonden en weekenden, staat René’s droomcoupé klaar voor de openbare weg én concours-niveau. Toekomstwensen? Airconditioning inbouwen, maar dat project laat hij voor wat het is – te veel gedoe na de restauratie. Want na 28 jaar relatie met z’n GTV6, blijkt dat een oldtimer-verbintenis allesbehalve saai is.
Benieuwd naar alle details en restauratiefoto’s van dit meeslepende “Restauratieverslag Alfa GTV6”? Pak snel het meinummer van Auto Motor Klassiek – nu in de kiosk!
(Hierna gaat het nog verder met de foto’s.)
De beslissing van René was of hij wilde de Alfa GTV6 voor zichzelf of voor de volgende eigenaar, of hij wilde zelfs van het rijden genieten of de auto een belegging is. In eerste val heeft hij goed gedaan met de 3-liter motor, omdat het de gewenste motor is en de verkoopwaarde van de auto niet interessant is als hij die nooit verkoopt. In tweede val had hij de originele motor moeten laten blijven, omdat hij daarmee geld sparen kon en de verkoopwaarde van de auto waarschijnlijk hooger zou zijn dank aan de matching numbers.
Prachtige GTV. Fraai in oude glorie. Heb inmiddels zelf mijn 11 de Alfa. ( stelvio)