Alfa Romeo Giulia Berlina. Een schoonheid is zestig jaar jong

De Alfa Romeo Giulia geldt voor tal van klassiekeradepten als één van de mooiste auto’s die ooit werd ontworpen. De prachtige berlina uit Noord-Italië maakte al snel faam als geraffineerde en zwierige rijdersauto. Vandaag de dag bekoort zij nog steeds, net als vroeger, toen vele mevrouwen en mijnheren gegrepen werden door de geraffineerde vormgeving en de fraaie techniek.

Op 27 juni 1962 presenteerde Alfa Romeo in Monza de opvolger van de Giulietta (Tipo 101) aan de wereld. De onder leiding van Orazio Satta Puliga ontworpen Giulia viel op door haar zelfdragende carrosserie met een scherpe, klassieke vormgeving die heel subtiel werd gecombineerd met een hoge graad van aerodynamica. De Cw waarde van 0.34 (naar huidige maatstaven nog steeds heel acceptabel) werd geroemd. Deze werd onder meer gerealiseerd dankzij de laag geprofileerde neus, de Kamm achterzijde (met een in het plaatwerk geïntegreerde spoiler, die de achter sectie tot boven de bumper omrandt) en de panoramisch vormgegeven ruiten.

Diverse derivaten

Op basis van de Giulia Berlina (Tipo 105) werden (bijvoorbeeld) ook de fabuleuze coupé (Bertone, 1963), de Giulia GTC, de Spider (Duetto en opvolgers, 1966) gebouwd. En uit de Italiaanse pen kwamen ook speciale versies, zoals de TZ1, de TZ2 én de Junior Z(agato). Het is slechts een greep. Verder bouwde Carrozzeria Colli van 1962 tot in 1973 Combi’s op basis van de Giulia Berlina. Opmerkelijk is dat de coupé (tot in 1963), de Sprint Speciale, en de Spider (tot in 1966) voortgezette Alfa Romeo Tipo 101 modellen waren. Zij zetten hun loopbaan een tijdlang als Giulia voort en kregen ook technische elementen van de Giulia.

Meerdere uitvoeringen, steeds gewijzigd, fraaie techniek

In dit artikel beschrijven wij vanaf nu exclusief de carrosserievariant waar de Giulia-sage mee begon: de Guilia Berlina. Zij werd in tal van hoedanigheden gebouwd, en op de Nuova Super Diesel (vanaf zomer 1976, met Perkins-diesel) na kregen zij allemaal een Nordmotor (bialbero) met twee bovenliggende nokkenassen, die aangedreven werden door twee duplex-kettingen. De krachtbronnen hadden onder meer een aluminium blok en dito cilinderkop, de verwisselbare cilinderbussen waren van gietijzer. Het type Nordmotor was uiteraard afhankelijk van de uitvoering waarin de Giulia werd geleverd.

Debuut in Monza als 1600 TI.

De prachtige Alfa Romeo debuteerde als 1600 TI (nog met lintsnelheidsmeter, stuurschakeling en ‘drieschoentype’ trommelremmen, later werd het instrumentarium gewijzigd en monteerde Alfa Romeo Dunlop schijfremmen rondom). In de loop van de jaren volgden meerdere versies, zoals de 1300, de 1300 TI, de (sterkere) 1300 en 1600 Superversies, de Unificata-serie (van 72 tot 74) en de Giulia Nouva Super serie (vanaf 1974) met bijvoorbeeld de kunststof grille, dubbele koplamepen met gelijke omtrek en een gladgestreken achterklep. Alfa Romeo voerde vanaf de productiestart in 1962 overigens regelmatig op kleinere en grotere schaal technische wijzigingen door (rembekrachtiging, hangende pedalen, gescheiden remcircuits). Niet onbelangrijk voor de interne typenfanatici: vanaf medio 1972 (dus vanaf de lancering van de Unificata serie) heette de Giulia (net als enkele ervan afgeleide modellen) intern geen Tipo 105 meer, maar Tipo 115.De Italianen bouwden deze illustere Alfa Romeo tot in 1977, maar tot enkele jaren na de productiestop verkocht Alfa Romeo nog nieuwe exemplaren.

TI Super, absoluut pronkstuk onder de berlina’s

Eén van de pronkstukken uit de Giulia-sage was de TI Super, een heuse rariteit die in een oplage van 501 stuks werd gebouwd. Dit was een lichtgewicht versie (menig onderdeel werd weggelaten), met onder meer een achterruit van Plexiglas, racestoelen met aangepaste gordels, magnesium velgen en een heerlijke 1570 cc motor met twee dubbele horizontale Weber-carburateurs, die dankzij de nodige aanpassingen een vermogen van 112 DIN-pk genereerde. De TI Super was bestemd voor private coureurs, en is tegenwoordig zéér gezocht.

Gefeliciteerd, Giulia!

Wie ooit met een Giulia reed weet het. En wie eigenaar is van een Giulia ook. Zij is in staat om een fascinerende rijbeleving over te brengen, die niet alleen dankzij de vaak zo fijne motoren aan de oppervlakte komt. Ook het onderstel (met onafhankelijk opgehangen wielen voor en een uitstekend gestabiliseerde en geveerde achteras) was een fraai staaltje en uitstekend afgestemd stukje techniek, dat aan het rijplezier een niet te missen bijdrage leverde. De Alfa Romeo Giulia leerde veel mensen om van auto’s te houden. En het is niet voor niets dat zij zelfs als nieuw gebouwde auto tot diep in de jaren zeventig nog steeds hoog op menig verlanglijstje prijkte. We kunnen eigenlijk maar één ding zeggen: Grazie Alfa Romeo, grazie mille. E complimenti per il tuo 60° compleanno! Van harte!