In 1967 lanceert Alfa Romeo de Alfa Romeo 1750 Berlina. De nieuwe sportsedan doet in veel opzichten aan de succesvolle Giulia denken, maar blijkt toch op basis van heel andere uitgangspunten gebouwd te zijn. De steeds zakelijker wordende tijdgeest verlangt meer strakke lijnen van de auto-ontwerpers. Het leidt in Milaan tot een buitengewoon fraaie sportsedan van Bertone.
Geraffineerde taillelijn
De Alfa Romeo de Alfa Romeo 1750 Berlina heeft een langere wielbasis dan de Giulia. Ook de karakteristieke achtersectie is aanmerkelijk langer. Bertone slaagt er echter in om het aangepaste ontwerp – ondanks de verwantschap met de Giulia – een volkomen eigen gezicht te geven. Wie bijvoorbeeld goed naar de taillelijn kijkt ziet een lichte, geraffineerde boogvorm van voor naar achteren lopen.
Ook het passagierscompartiment en diverse plaatdelen hebben een andere vorm vergeleken met de Giulia. Die ontwerpstijl geeft de Berlina echter haar eigen onderscheidende kenmerken mee. Het interieur is fraai. Opvallend is het ontwerp van de vier zitplaatsen, de apart behuisde meters op het dashboard en de vanuit de middensectie van datzelfde dashboard schuin aflopende console, waarin de versnellingspook is geplaatst. De aparte, schuin op de bestuurder gerichte meters voor tijd, koelvloeistof, benzine peil en oliedruk zijn ook in dat fraai gevormde interieurdeel geplaatst. De gebruikte afwerkingsmaterialen zijn daarnaast van een ongekende schoonheid.
Juweel van een krachtbron
De Alfa Romeo 1750 Berlina wordt bij zijn geboorte geleverd met een juweel van een 1779 cc motor die beademd wordt door twee Webercarburateurs. Voor de Amerikaanse markt wordt een versie met mechanische injectie ontwikkeld. Twee bovenliggende nokkenassen zorgen voor extra kracht vanuit het aluminium blok. De motor levert een vermogen van 118 PK. Hij zorgt ervoor dat de nieuwe Berlina in 11 seconden naar 100 kilometer per uur snelt en een top van 180 kilometer per uur bereikt. Het maximale koppel bedraagt 186 Nm bij 3000 toeren per minuut en dat draagt bij aan de souplesse van deze krachtbron.
Vijf versnellingen, mooi onderstel
De kopers van deze Alfa Romeo beschikken – en dat is niet altijd gebruikelijk voor die tijd – over een sportieve auto met standaard vijf versnellingen. Onder de Berlina is een mooi onderstel geschroefd dat aan de voorzijde bestaat uit een onafhankelijke ophanging met schroefveren. Aan de achterzijde doet een starre achteras met schroefveren dienst. Een torsiestabilisator voor en achter zorgen voor balans.
Wijzigingen in de tweede serie
In 1969 volgen een aantal wijzigingen aan de strak gesneden Berlina. De staande pedalen worden vervangen door hangende pedalen. Bovendien krijgt de Alfa Romeo 1750 Berlina een gemodificeerde reminstallatie mee. Aan de voorkant verhuizen de knipperlichten van de bovenkant van de bumper naar het plaatwerk onder de dubbele koplampen die zoals bij Serie 1 de ongelijke afmetingen behouden. In 1971 wordt ook een experimentele drietraps automaat van ZF aan de motor gekoppeld. Die combinatie is technisch minder succesvol.
Distinctie en sportiviteit
Na deze wijzigingen loopt de Alfa Romeo 1750 Berlina door tot 1972. Dan wordt hij definitief opgevolgd door de 2000 Berlina (die vooral uiterlijk veel gelijkenis kent en tot in 1977 wordt gebouwd), die ook nog enige tijd naast de Alfa Romeo 1750 leverbaar is. De Alfetta maakt een definitief einde aan het Alfa Romeo 1750 Berlina tijdperk. Van de Alfa Romeo 1750 Berlina lopen 102.135 stuks van de band. Het is nog een prachtige auto, waar de combinatie van raffinement, distinctie en sportiviteit vanaf vliegt. Een voorbeeld voor iedere ontwerper. Vroeger. En vandaag.
Lees ook:
– Alfa Romeo Giulia SS Bertone. Het mooiste prototype ooit
– Alfa Romeo Giulia TI Super. Rasechte en zeldzame sportsedan uit Italië.
– Alfa Romeo 2600 Sprint. Een ingetogen grootheid van Bertone.
– Alfa Romeo Giulia Nuova Super. Stijlwijziging met behoud van karakter
– Alfa Romeo Giulia Super. Van 1300 naar 2000: de kennismaking
Prachtig, mijn vader had een Berlina 2000 uit ’76, ikzelf reed destijds in een Giulia Nuova Super 1300, beiden spierwit van kleur….
Ik denk nog vaak terug aan die auto’s, wat een héérlijke rij-ijzers waren dat allebei!
𝓐𝓵𝓯𝓪 𝓡𝓾𝓵𝓮𝓼!
Mijn ouders hadden in die tijd en FIAT 125, in zijn tijd ook een fraaie, snelle auto met mooie techniek. De Alfa is toch een flink stuk eleganter. En inderdaad, een heel fraai interieur.
Mijn ouders hadden ook de Fiat 125.
Met de caravan erachter naar Normandy over kaarsrechte wegen met 120km/uur.
Maarde 1750 en de 2000 ogen verfijnder.
Het blijven wat kale modellen, maar toch hebben stralen ze karakter, kracht en verfijning uit.
Niet de enige ontwerp vorm, maar wel een hele mooie en knappe.
Zei de architect…
Ik herinner me deze auto nog goed, medio jaren 70 kwam je hem relatief vaak tegen. Inderdaad een mooie auto, hoewel de Alfetta een fraaie vervanging was. Alfa maakte toen mooie auto’s zoals de Sud (TI), de Sud Sprint, de Giulia natuurlijk en niet te vergeten de GTV.
Hi Jack,
Dat verhaal staat in Wikipedia, er zijn maar 252 exemplaren met een automaat gefabriceerd.
Het was een experiment. Het was een ongelukkig gekozen partnership. Geweldige motor,
goede versnellingsbak . Helaas niet goed afgelopen.
Groeten aan alle AMK lezers (MV)
Dag Bastiaan.
Dat verhaal komt niet uit Wikipedia. De bak was goed, de motor ook, de combinatie was ongelukkig. Overbrengingsverhoudingen van de bak en de motor waren geen vriendjes. En waarschijnlijk had die werking ook een invloed op het verbruik.
Fijn weekend.
een razend mooi automobiel, ik zeg dit zo omdat hij alles ook mee had. Voor mij heeft Alfa Romeo dit niveau nooit meer weten te evenaren laat staan behalen.
Heb als ouder wordende Alfa liefhebber dit jaar een ZF automaat laten inbouwen in mijn 2000 Berlina (1971, Blu Olandese) Ben zeer tevreden met mijn nu herdoopte 2000A Berlina, de drietraps automaat functioneert geweldig.
De opmerking over dun plaatwerk vind ik misplaatst, wellicht gold dat voor de 1750, maar nog nooit over gehoord.
1750 ‘n juweel? Dat bleek want blonk uit van zeldzaamheid! Kennis heeft een ‘68 Spider 1750 waar geen bal voor is/was te krijgen. Desalniettemin rijdt hij reeds vanaf ‘84 met het mooie ding rond, waarvan zijn eerste 10 jaar met olie-rokend blok. Scheelt wel want de olielekkage heeft conserverende werking
Ik ben het volkomen met Peter en Jack eens, zou graag horen hoe goed of slecht die automaat is geweest. En ja de geraffineerde lijnen van de Giulia Super daar kan de Berlina met Fiat/Lada lijnenspel niet tegen op.
Heb met mijn 1750 Berlina 365.000 km gereden, zonder enige problemen, helaas was de carrosserie toen op.
Qua design is het een van de meest saaie Alfa Romeo’s ooit gebouwd en het dunne plaatwerk staat ook niet garant voor een lang autoleven.
@Peter: Dun plaatwerk? Het is gewoon reguliere dikte die overal in de autoindustrie werd toegepast.
En mijn ’72 Berlina leeft nog steeds ONDANKS het feit dat er zowat geen plaatwerk meer te vinden is…
En over het lijnenspel: Bij de introductie was dit een zeer moderne variant van de Giulia styling. Je kunt het saai vinden, maar in de tijdgeest was het een zeer moderne en vooruitstrevende koets. Voor de man met smaak en de professie die er bij hoorde.
De langere wielbasis ten opzichte van de Giulia maakt hem een rustiger en comfortabeler reisauto.
Waar komt dat verhaal vandaan dat de combinatie met de automatische bak technisch minder succesvol is?
Hebben jullie een 1750 Automaat gereden?
Jack
Beste Jack.
Bedankt voor jouw reactie.
De bakverhoudingen en de 1750 cc motor waren -zo heb ik begrepen- niet goed op elkaar afgestemd, wellicht had een vier of vijftrapsautomaat (toen nog niet gebruikelijk) beter bij de krachtige en koppelrijke motor gepast. Bij de 1750 Berlina was de automaat ook experimenteel, en had men moeite om de kickdown goed af te regelen. Wat ik (ook uit het wereldje) heb begrepen is dat bij de 2000 Berlina in combinatie met een automaat de zaken echt beter voor elkaar waren.
Fijn weekend.