Winterbanden en een reis over Calais
Als je net een verhaal gelezen hebt over de allroad winterbanden, dan kun je de winter weer aan. Niet omdat ze in de maten van mijn motor verkrijgbaar zijn, dat is niet eens een allroad, maar het idee geeft rust.
En en een reis over Calais
Wanneer je dan hoort dat Great Barr Motorcycle Breakers in Birmingham zo’n leuke motorsloop is, dan bel je ff twee kennissen die ook geen Heidenau compatible allroads hebben en gok je gewoon op je dagelijkse banden en de klimaatomslag op een klassieke Guzzi, een vroege BMW R80 G/S en een Honda Pan European. Bovendien ligt er tussen Frankrijk en Engeland een tunnel, dus dat hele stuk rij je toch overdekt. Voor Calais doen we een koffie & cholesterolstop om de handen, knieën en voeten weer wat op temperatuur te krijgen. Goede winterhandschoenen zijn goed, maar het zijn geen tovermiddelen. Ondanks de relatief veilige afstand tot Calais controleren we voor het wegrijden onze koffers op illegale passagiers. In de directe omgeving van Calais proberen Afrikaanse gelukszoekers immers minder massaal maar nog steeds alles om naar het Beloofde Land te komen. Ergens hebben ze blijkbaar gehoord dat als ze in Engeland zijn ze onderdak, geld en verblijfsvergunningen krijgen. FAIL!
Dat gebeurt alleen in Nederland. Maar dat houden we verder maar even onder ons. Zonder besprongen of gekaapt te worden komen we op de tunnelterminal aan. Daar blijkt weer hoe hoog de werkdruk is en hoe weinig humoristisch Noord-Fransen kunnen zijn. Op de onderhandelingspoging of het niet goedkoper is om op eigen kracht achter de trein aan te rijden, die bielzen, daar komen we wel oveheen, flipt de Franse conducteur of wat voor petmans hij ook is volledig. We maken sussende geluiden. En mogen toch aan boord. Een motor wordt aan boord van de trein gewoon op zijn jiffy gezet. Vastsjorren is niet nodig. En omdat een motor twee wielen heeft, kost de over ondertocht met de trein maar de helft van het autotarief. Na dik een half uur stonden we, nog maar net opgewarmd, aan de overkant. Het regende. Omdat we alleen even gingen shoppen pakten we de motorway en kwamen verkleumd aan bij de motorsloperij.
Die dicht was.
Want niet alleen de Grieken hanteren unieke openings- en sluitingsstrategieën. Een vriendelijke oudere Brit meldde dat er verderop nog een sloop open was. Die van zijn broer. Maar die deed alleen in echt oude motorfietsen. “real British bikes, not that modern stuff”. We vonden er niet wat we zochten, maar de ouderwetse sloop was vertederend. Het was weer een erg leuk weekendje Engeland. Terug in Calais zagen we dat een paar Afrikanen de ontruiming van Calais toch nog gemist hadden. Ze zagen er niet blij uit.
We reden naar huis.
Door de ijzige regen.
