Vakantie. Veilig op weg – column

In mijn diensttijd kreeg ik rijles van een drankzuchtige, overspelige beroepskorporaal.

Het eerste fenomeen bleek uit de grijpvoorraad sterke drank die hij ook onder de rijlessen masseerde. Het tweede moest ik maar op zijn woord geloven. Hij praatte er constant over. Een breed en fier armgebaar naar een stel dames op een terras dat gepasseerd werd: “Ik heb ze allemaal gepoept!” Mis schakelen werd bestraft door een klap met een houten balkje op de helm. Dat galmde de les er wel in. Het slagen voor de hellingproef werd geïnspireerd doordat de chauffeur in opleiding zijn horloge achter een achterwiel moest leggen. Iemand moet na zo’n exercitie op het idee zijn gekomen dat extra platte horloges een prima verdienmodel zouden moeten zijn.

Toch heb ik enorm veel baat gehad van die rijopleiding. Ik heb er ‘breed’ leren rijden. Rijden met de linker wielen op de as van de weg. Ook op de smalste wegen je asfalt claimen. Dat was het idee. En dat die insteek soms een gerafelde flank van de tegenliggende partij opleverde? Dat moesten ze maar als leergeld zien. Op de motor rijd ik nog steeds breed. Hoewel de psychologische impact van een frontaal naderende MAN 11136 H/HA 4×4 serieus groter is dan die van een motorrijder op toertocht.

En dan merk je dat alles op uiterlijk vertoon gebaseerd is. Want ook wanneer je zelfs op maar een 250je strak langs de middenstreep marcheert, dan zul je zien dat zelfs doorgewinterde Scaniarijders de berm voor je opzoeken. Als ze dat niet doen, dat heb je overigens nog de hele breedte van je eigen rijstrook om naar rechts uit te wijken. Breed rijden werkt ook op achteropkomend verkeer. Als je ongeveer op het midden van je eigen rijstrook ronddartelt, dan bestaat er een goede kans dat automobilisten dat als een ideale situatie zien om je in te halen. Ook als er intussen een tegenligger in beeld is waarvan je het wit van zijn ogen kunt zien. En dan heb je nog maar een metertje maximaal om uit te wijken naar rechts.

Tijdens het inhalen maken wij motorrijders nogal eens de fout uit de dode hoek van autospiegels op te duiken. Rustig, maar resoluut naar links gaan, terwijl we niet kort op de bumper van onze voorganger rijden helpt daar. Pak op de linkerbaan wel het midden van de rijstrook. Dat voorkomt dat je dubbel wordt ingehaald en geeft naar links en rechts nog wat uitwijkmogelijkheid in geval van nood. Denk in eventuele gevallen van nood dat de acceleratie van een moderne motor vaak een betere uitweg biedt dan een noodstop maken.

Houdt daarbij wel in de gaten dat wij feitelijk onzichtbaar blijven voor automobilisten. Zeker omdat wij, klassiekerrijders, doorgaans niet als Fluo-lolly verkleed op ons ros zitten. Veel van die lieden hebben eerder een wapenvergunning dan een rijbewijs en het visuele inschattingsvermogen van Stevie wonder. En omdat wij onze eigen kreukelzones zijn moeten we gewoon blijven oppassen. Daar helpen gele hesjes voor geen meter bij.