Wanneer een reportage dag gloort met een Triumph TR6 in de hoofdrol dan weet u het wel. Zo’n dag is goed voor bakken met voorpret. En wanneer dat uitkomt is het terugkijken erop minstens zo plezierig. Wij gingen op bezoek bij hoofdrolspeler Huib de Graaf, die een onbedaarlijk mooie Triumph TR6 heeft. Een sportwagen, waarmee hij menig Europees land bezocht. De Triumph TR adepten en TR club coryfeeën Hein Leemhuis en Ben Wilbrink waren ook van de partij. Mét een TR6 en een TR3A. Hoe de dag verliep? 100%.
De verhalen, de inzichten en de specificaties vliegen over de tafel in Heeg, en fotograaf Spijker en ik smullen ervan. Zo’n dag is het weer, een klik aan alle kanten, de klik waar je vooral na dat onwerkelijke voorjaar van 2020 naar verlangt. Ja, er zijn meer reportages gemaakt, en ook dat waren grote lichtpunten in een donkere tijd. Maar de lockdown ontsluiert nu, en die gebeurtenis staat symbool voor de geopende daken van de Triumph TR exemplaren.
Want het dak gaat eraf in Heeg, na een ronde vol vertelde belevenissen en lekker veel koffie. Huib en zijn vrouw zijn gastgevers pur sang, en die titel kan ook gerust worden losgelaten op de Britse sportwagens uit de tijd dat sportwagens nog met recht zó werden genoemd. De lage zit bevalt in alle drie auto’s verrassend goed, het uitzicht op dashboard en instrumentaria is geweldig. Ga uw gang en: enjoy. Weinig sportwagens zijn zo goed in staat om dezelfde mate van voorpret te bieden als de TR6, die de evenzeer prettige TR3A lichtjaren terugwijst. Vergis u echter niet: ook een TR3A biedt in het perspectief van vandaag nog steeds innemend veel plezier en uitstekende prestaties.
De fotolocatie -een schitterende villa met een haast kunstzinnig mooi aangelegde tuin- is fantastisch. De rit in het fraaie zuidwestelijke deel van Fryslân is dat ook. De lucht is een tik dreigend, méér dan. De meteorologische donder en bliksem blijven uit. Die geluiden komen wel uit het vooronder van de zescilinder Triumphs. Smakelijke atmosferische zescilinder sporters die overigens met gemak worden gevolgd door de viercilinder Triumph TR3A van Wilbrink. Eigentijds, het was Triumph in de jaren vijftig en zestig steevast toevertrouwd. In letterlijke zin. Kijk naar de Michelotti opvolgers van de TR3A, die uiteindelijk uitmondden in de TR6. Dan weet u wat we bedoelen.
Huib rijdt -met fotograaf Spijker naast hem- voorop in zijn ooit gerestaureerde TR6 met carburatie. Vandaag draagt die voorziening de naam SU HS6 in tweevoud. De restauratie, die autodidact Huib de Graaf helemaal zelf leerde en uitvoerde resulteerde in een verbluffend mooie Pimento red TR6. Je ziet dat óók vanuit de evenzeer fraaie en technisch gemodificeerde TR6 2.5PI van Hein Leemhuis continu voor je, ook letterlijk. Vapor lockvrij geniet je simpelweg van de wijze waarop Karmann het oorspronkelijke TR4 koetsontwerp een heel eigen karakter gaf, meer in lijn met de tijd die komen zou. Het is niet alleen een feest om zelf in een TR6 te zitten, het is minstens zo gaaf om de TR6 van Huib door het prachtige stuk Friesland te zien bewegen. Krachtig en elegant doorklieven kan zo mooi zijn.
Welkom dus. Welkom in de wereld van een lekkere smalle powerband, lange slag en de klassieke Britse atmosfeer. In de wereld van camber. De gevoelsmatige karrenvracht aan koppel en vermogen, een bloed lekker old skool zescilinder geluid en een top wegligging doen de rest. Open top onderweg met een filosofie die vandaag de dag vaak is gekopieerd, maar nooit werd geëvenaard. Vroeger ontstónden sportwagens. Nu creëert men ze. Alles is anders. En alles wás anders. En vooral: puurder.
Dit is zo’n dag die vertelt waarom het klassieke auto vak zo mooi is. Voorrecht noemt men dat. De verhalen, de ervaringen, het uitzicht op dat prachtige dashboard, de zwoele temperatuur. Het geluid, het geluid. Die achterwaartse druk, die druk naar achteren bij het intrappen van het gaspedaal. Man, dit is genieten. Glorieus genieten van smakelijke Britse vruchten. Volwassen kerels worden kleine jongens. Kerels, die er alles aan doen om het innemende sportwagenverleden tot in lengte van dagen levend te houden. Die het klassiekerplezier als groot goed vertegenwoordigen op een moment dat het nog altijd voorzichtigheid troef is. De Triumph TR exemplaren en hun eigenaren laten zien dat zorgeloos genieten altijd kan. Vandaag, in een voorzichtige tijd, is dat pure winst. Zoals de hele dag pure winst is.
En dat niet alleen. De dag met de Triumph TR mannen klopte als vanouds. Als het vanouds, waar wij met zijn allen weer zo graag naar toe willen. Sportwagens als de Triumphs’ worden niet meer gebouwd. Maar één ding staat vast. Sportwagens als de Triumph TR3A en TR6 zullen nog lang onder ons blijven. Al was het alleen maar omdat er nog zoveel liefhebbers van zijn. Huib de Graaf is zo’n liefhebber pur sang. Al vanaf zijn achttiende, toen hij in Amsterdam verliefd werd op een TR6. Ooit, zei Huib. En dat ooit duurt al vijf en twintig jaar lang. Ierland, Schotland, Italië: overal kwamen Huib en zijn eega al met hún Triumph TR. Hein Leemhuis en Ben Wilbrink zijn de andere cultuurbewakers. De drie mannen zijn bovendien TR clubmannen pur sang. Een mooi gezelschap. Wij mochten het ervaren op een dag, die ondubbelzinnig aantoonde hoe mensen hun klassieker zo kunnen koesteren. En waaróm zij dat doen. Een mooiere opmaat naar de zomer is juist dáár, in Heeg en omgeving, nauwelijks denkbaar.
Natuurlijk verklappen wij niet alles van de dag. De bladreportage onthult over een tijdje nog veel meer details, verhalen en achtergronden over een dag in Triumph TR sferen. Stay tuned!
hallo allemaal,
Heel leuk verhaal, gewoon omdat het zo is. Super karretjes zijn het. We rijden altijd met veel plezier in onze TR 3 uit 1956. Dit jaar weer veel kilometers gemaakt samen in de kop van Overijssel en verre omgeving.
Ben al vele jaren lid van Auto Motor Klassiek, dus iedere maand weer een feessie.
Zie hem wel komen binnenkort.
Beste Eli.
Bedankt voor het compliment en de aanvulling. Zo hebben we de dag echt ervaren, het was een voorrecht.
Fijne zondag.
Met vriendelijke groet,
Erik van Putten
Auto Motor Klassiek
Best Erik,
Als TR6PI rijder sinds 1987 en medeclublid van de heren heb ik genoten van je enthousiaste verhaal over Huib, Ben en Hein en hun TR’s. Alleen jammer dat in de naam van de eigenaar van “Knorretje” een klein foutje zit het is namelijk Ben Wilbring.Maar verder een mooi verhaal en ik kijk uit naar het AMK nummer waar het in staat.
Groeten, Eli
Hallo Eli, het is zéker een mooi stukje geworden en hopelijk worden meer mensen enthousiast over de Triumph TR zodat we allemaal nog lang kunnen genieten van dit mooie stukje britse geschiedenis. Trouwens, mijn naan, als eigenaar van ‘knorretje’ is wel juist gespeld.
Groetjes Ben Wilbrink