Een Toyota Celica uit de eerste zeven jaren van de jaren zeventig behoeft voor menig klassiekerliefhebber geen uitleg. Ja. Dat had u gedacht. De sportwagen van Toyota kwam in 1970 op de markt en startte zijn loopbaan als hardtop. Later breidde de Japanse fabrikant het Celica gamma uit met de Liftback. Zoals gebruikelijk waren er meerdere uitvoeringen en motoren. Dat klopt ook. Maar minder bekend is dat Toyota continentafhankelijk zijn gamma samenstelde, en dat gold ook voor de Celica. Voor de thuismarkt was de keuze reuze, en het Amerikaanse gamma verschilde weer van dat in Europa.
De 20-serie van de Celica werd in de Verenigde Staten en Canada bijvoorbeeld geleverd met de 20R motor. Deze 2189 cc motor stond in Europa nooit op het Celica programma. Maar in Amerika dus wel. Voor Californïë paste Toyota bovendien nog een katalysator toe. En Henk Toonstra heeft zo’n Californische Celica, mét een drietrapsautomaat.
Zijn auto stamt uit 1976 en is feitelijk een serie twee van de 20-serie, dus onder meer met het rechte front én de auto die samen met de ’23-reeks’ vanaf oktober 1975 het hardtop-stokje van de eerdere 20-versies overnam. Met deze bijzondere auto maken wij een uitgebreide reportage, en u bent uiteraard benieuwd hoe een RA24 rijdt ten opzichte van de Europese hardtopversies met een 2T motor onder de kap. Daarover leest u verderop meer, nog even geduld.
Eerst beschrijven wij de Toyota Celica RA24 van Henk. De Japanse klassieker is in de kleur zilver gespoten. Zo werd deze auto in 1976 (in combinatie met het ST uitrustingsniveau) ook nieuw geleverd. En niet alleen de aanduiding op de voorste spatborden vertellen dat deze Toyota nieuw in San Francisco is geleverd. Je ziet het ook aan de veiligheidsbumpers, aan de indicatoren op de zijkanten. Daarnaast zie je de sierstrippen op de flanken, die naar achteren toe in een sierlijke boog omhoog lopen, en hun weg naar achteren dan weer in rechte lijn vervolgen. En dat deze Celica uit Californië komt zie je ook aan de indicator in de klokkenwinkel. Exh temp staat erop, en dat betekent dat deze Celica met een kat is uitgerust.
Henk Toonstra piekert er niet over om zijn Celica volledig over te laten spuiten. Het zonnige patina vertelt, net als de bumperpartij, alles over de oorsprong van deze Celica. De bumpers blijven waar ze zitten, en het zonnebreukje in het stuurwiel wordt niet gerepareerd. Heel aardig: het stickertje met het getal 140 houdt zijn plekje links op de achterbumper. “Dat is waarschijnlijk het veilingnummer geweest waarmee de auto van Amerika naar Rotterdam kwam”, zegt Henk. Hij laat ook- op enkele plaatdelen na- het zonnige patina in tact. Henk monteerde overigens andere wielen, en onder de kap vind je één dubbele Webercarburateur. Maar voor het overgrote deel heeft de Celica dus zijn oorspronkelijke kenmerken, en bleef de Toyota dus vanaf 1976 behoorlijk origineel.
Er is wel het nodige gebeurd om de Celica weer in de juiste technische staat te krijgen. De motor ging eruit, hij kreeg een nieuwe distributieketting. Verder werd de hele reminstallatie (inclusief rembekrachtiging) aangepakt en kreeg de Celica ook een nieuw stuurhuis. En uiteraard wordt de Toyota uitstekend onderhouden, op vloeistoffen en filters wordt bepaald niet bezuinigd. Maar toch en zoals gezegd: bij deze Toyota bleef veel zo als het was, en de staat van de Celica is meer dan acceptabel.
Neem het meubilair. Dat is in een prima conditie en zit uitstekend. Dat merkt ondergetekende als hij van Henk voor de terugweg vanaf de fotolocatie het stuur mag overnemen. De voorstoelen (met geïntegreerde hoofdsteunen) zorgen in de Celica cockpit voor een mooie lage en goed instelbare zitpositie, ook ten opzichte van het stuur en de pedalen. Het is opvallend dat er veel bewegingsruimte is in de optisch toch laag uitgesneden hardtop. Alle bedieningselementen zitten binnen handbereik, en hoewel alles naar jaren zeventig begrippen super compleet is uitgerust ben je in staat om zaken gewoon op de tast te vinden. Bovendien laten de toch in overvloed geplaatste meters niets aan duidelijkheid te wensen over.
Zo gemakkelijk als de Toyota het de bestuurder in ergonomische zin maakt, zo gemakkelijk rijdt hij ook. Je merkt dat de Celica een technische opfrisbeurt kreeg. De auto stuurt voortreffelijk, een stuurcommando gaat nauwelijks met een vertraging gepaard en je voelt wat er gebeurt. Codewoord: evenwicht, en dat geldt ook voor de uitstekend te doseren reminstallatie.
Je krijgt door deze kwalificatie een heel goed beeld van wat de koper indertijd kocht: een heel uitgewogen rijdende auto, die goedmoediger en minder lichtvoetig rijdt dan bijvoorbeeld de Europese 1600 versies. Dat heeft ook te maken met het iets comfortabeler afgestemde onderstel (McPherson en stabilisator voor, starre as met schroefveren en separate dempers achter). Maar de belangrijkste factor voor het verschil zit onder de kap. Dat is geen kwestie van beter, dit is gewoon een heel andere motor. En deze geeft de Celica een compleet eigen karakter.
Het verschil wordt gemaakt door de 20R motor met de lichtmetalen kop (klepbediening: SOHC) met hemisferische verbrandingskamers en het gietijzeren blok. De motor is buitengewoon goedmoedig en tegelijkertijd ontplooit hij zijn koppel heel evenwichtig. De 20R motor (volgens Californische specificaties leverde hij 91 pk) bereikt zijn koppelpiek van 162 Nm al vroeg: bij 2800 toeren per minuut. En vooral dat gegeven maakt van de Celica in deze uitvoering een uitermate ontspannen auto om mee onderweg te zijn. Geen moment jaagt hij je op, in deze klassieke Toyota kom je gewoon tot rust.
Mocht je het gaspedaal wél met gezwinde spoed willen intrappen (nogmaals: niet nodig), dan versnelt de Toyota gestaag. De automaat past zich ook dan prima aan de stand van het gaspedaal aan. Motor en transmissie vormen dus een puike combinatie. Henk Toonstra en wij het er wel over eens dat een vierde trap niet had misstaan voor de extra rust aan boord. Maar ook met de drietraps-automaat kun je in deze Celica probleemloos de zegeningen tellen.
Met deze motor aan boord is de Celica een echt voortreffelijke cruiser. Hij laat zien waarom hij in deze configuratie zo goed bij Noord-Amerika paste. Vandaag toont hij dankzij de voortreffelijke werkzaamheden die Henk zijn historische geloofsbrieven en zijn prachtige karakter met verve. Met terugwerkende kracht is dat ook een compliment voor zijn historische makers. Want Toyota was uitstekend in staat om zijn auto’s op de behoeften van een specifieke markt af te stemmen. De Celica RA24 van Henk Toonstra maakt in Friesland op een ontspannen, maar ondubbelzinnige wijze duidelijk wat dat betekent. En waarom Toyota ook in de Verenigde Staten van de jaren zeventig een factor van belang was.
Prachtige auto maar wat is de voorkant toch lijkend op een Mitsubishi Galant / Celeste. Trouwens bijna geen Celica zo mooi als het eerste model fastback.
mooie uitvoering
Van de keren dat ik vroeger onderhoud aan die auto van kennissen van ons deed (jawel, zo’n Celica), weet ik hoe betrouwbaar ze waren. Ze hadden wel eens een roestprobleem, dat wel. Met Tectyl tussen naden laten lopen, werd heel veel ellende voorkomen. Maar dat exemplaar heeft toch vele jaren in goede toestand van carrosserie over ‘s Neerlands wegen gereden. Onderhoud plegen was een redelijk pretje. Over kwam je goed bij en verrassende dingen waren er eigenlijk niet. Ze gebruikten wel eens wat olie als de klep cups naar Petrus waren maar ze waren echt heel betrouwbaar. Betrouwbaarder dan menig Duitse concurrent!! Het motorkarakter, het gedefinieerde gevoel bij het schakelen van de handbak en het specifieke geluid van die Celica waren een feest dat vanuit de diepe zit genoten kon worden. Wat rap met wat veel gas op de lollie werd beloond met een power slide.
Ikzelf ben meestal trouw gebleven aan VW maar toch hebben juist die Japanners zowaar een diepere indruk nagelaten. Eerlijk is eerlijk. Dank voor het weer oproepen van die herinneringen met dit artikel!!