De tijd dat mensen zeiden: Ik denk niet dat ik ooit oud genoeg word om BMW te rijden? BMW heeft al vanaf het jaar kruik racesuccessen geboekt. En met BMW R90Ssen zijn heel wat dappere dingen op circuits gedaan.
Dorpsgenoot, vriend en meester restaurateur Theo Terwel heeft altijd een milde voorkeur voor BMW’s gehad. En hij heeft ruzie gehad met de befaamde BMW race coryfee Helmut Dähne die met zijn getunede R90S heel dappere dingen deed. Theo werd geraakt door het idee van een R90S met ADHD en ging eens in zijn voorraden kijken. Hij had bedacht een replica van de R90S racer te maken.
En als Theo iets maakt, dan is perfectie het begin nog maar. Zo vond hij uit dat er in elke voorste schijfrem 320 gaatjes hoorden te zitten, dus boorde hij er 640. Met zoek- en speurwerk achterhaalde hij het DNA van de BMW-racer en hij ging aan de slag. Lang verhaal kort: Toen Dähne via via over de motor hoorde ging hij op oud Duitse manier door het lint omdat hij het idee had dat Theo zijn schepping als De Echte van Dähne zou willen verkopen.
Theo is de beminnelijkheid zelf en een van de integerste mensen die ik ken. Hij nam contact op met Dähne, vertelde zijn kant van het verhaal en nodigde Dähne uit om de BMW te komen bezichtigen. Dähne ging op de uitnodiging in en de mannen bleken elkaar volkomen te begrijpen. Intussen heeft Theo in opdracht nog drie replica’s gebouwd waarvan er eentje ‘handtam’ is. Dat wil zeggen dat de techniek helemaal standaard is gehouden, inclusief luchtfilter en dempers. Dat exemplaar is niet minder mooi geworden, maar klinkt wel minder mooi.
Waar BMW-rijders trouwens een vaak wat krampachtige visie hebben op ‘Originaliteit en waarderen voor andere, in hun ogen mindere, merken’, daar heeft Theo een groter denkraam.
Blij van zin zorgt hij voor maatkleding in kleur voor alles van AJS tot Zündapp. Maar als hij eens een guitige bui heeft wil hij zichzelf ook nog wel eens verrassen. Een BMW R90S is natuurlijk top. Maar een Moto Guzzi V7 Sport is dat ook. Als je die dingen allebei in de schuur hebt staan, dan kun je er zomaar over wegdromen wat er zou gebeuren als je er mee zou gaan fokken. De BMW spullen waren er. Wat ander spul was er ook. En als je dan een spuiterij hebt, dan heb je opeens een leuk project voor de winterdag.
Theo was erg blij met het resultaat. Diverse BMW-Fahrer werden bijna onpasselijk van de heiligschennis en toen de schepping in een motorblad kwam waren er lezers die flipten over de motorkleding van de coureur.
De vrolijk gekleurde bastaard bleek onverkoopbaar, kreeg – uit voorraad – een setje originele kleurdelen en ging naar een man die de ‘matching numbers’ belangrijker dan wat dan ook vond.
Eerdaags moert Theo zijn Laverda klaar hebben. Zo’n eikenhouten hobbelpaard wilde hij al lang. De Laverda wordt natuurlijk 100% nieuw & origineel. Want soms is dat gewoon het mooist.
Ik vind Theo’s creaties al absoluut top sedert de dag dat ik door Dolf’s pennevruchten erop geattendeerd werd dat ze bestonden. De lakkwaliteit is van monumentale schoonheid. Mieren over matching numbers vind ik nou ook alweer zowat, tenzij het ding als belegging wordt gezien. Maar daarmee is het primaire doel waarvoor een motorfiets op de wereld bestaat, rijden met dat ding, eigenlijk al ver buiten beeld geraakt. Tijdens het rijden kan er in de grote boze buitenwereld van alles gebeuren met zo’n ding. Wat zou zou een ‘matchingnummerofiel’ doen in het geval het motorblok bijv. door een eigenwijze gebroken drijfstang ‘beyond any repair’ aan gort geslagen zou worden? Wordt de hele fiets dan opeens vervloekt tot monster zonder waarde? Of zou dat alles toch niet mogelijk zijn omdat er vanwege de aanbeden status van waarde liefst niet mee gereden wordt?
Mijn ‘Blauwtje’ is allerminst origineel, noch is hij mooi. Netjes mag dan wel nog ervan gezegd worden. Technisch echter behoorlijk bijzonder. Als origineel R45 geweest zijnde een soort van waardeloos maar door de (laat ik het maar voorzichtig noemen) ‘aanpassingen’, rijdt en remt hij echt een lichtjaar beter dan het origineel. Door dat alles is hij markttechnisch echter nóg waardelozer geworden dan een originele lethargische R45 die alleen al bij de aanblik van een volle tas boodschappen spontaan zweetdruppels uit zijn voorhoofd perst. Motorfietsen zijn wat mij betreft verbonden met diepere menselijke emoties. De scheppingen van Theo Terwel raken die emoties in mij. Daarom vind ik ze práchtig, voorzichtig uitgedrukt.
Moooie fietsen.
Heeeel mooie fietsen.
De link met de Guzzi ontgaat me even.
Maar soms wenste ik dat ik maar een fractie van de kennis en kunde zou hebben van andere mensen.
En blijkbaar zijn het niet heel vlotte machine, getuige de racelaarzen. 🙂 🙂
De BMW in Guzzi jas was een uitstapje uit de BMW wereld waar erg aan originaliteit wordt gehecht. De slippers zijn old school luchtgekoelde motorschoenen