Mijn droomfiets, een Moto Guzzi V7, kocht ik niet lopend, en de V-twin moest na een jarenlange slaap wakker gekust worden. Zo’n schone slaper vraagt nogal veel TLC voordat hij weer op volle draf kan lopen. Maar daar was rekening mee gehouden, en al aan zo’n nieuwe aanwinst werkend leer je de machine in alle hoekjes en gaatjes kennen.
De zaak was al een stuk frisser geworden nadat de carburateurs in de ultrasoonbak hadden gezwommen (2 delen water op 1 deel Dasty. Afspoelen met ruim water. De Dasty tast het lichtmetaal van de Dell’Orto’s aan).
De importeur van Dell’Orto’s, Startrick Tuning, zit in Terborg. Dus daar waren geen internetbestellingen nodig met zo’n nazomer/herfst. De twee pakkingsetjes waren ook nog eens niet duur.
Maar daar in de inlaatkant zat een probleem waar de verkoper me voor had gewaarschuwd: het ‘broekstuk’ tussen carburateurs en het luchtfilter was gaar. Er waren doordachte pogingen gedaan om de vergane dinges van synthetisch rubber zo’n beetje in model te houden en over de zere plekken af te dichten met ducttape, maar dat was beperkt overtuigend. De verkoper had verteld dat deze improvisatie, die zo afwijkend was van het verdere keurige werk dat er aan de Guus was gedaan, was gedaan omdat het betreffende rubber in de tijd van de wederopbouw van de V7 niet meer leverbaar was.
Dan bekijk je de resten van het broekstuk in het besef dat oplappen met tape niet de weg is.
Maar bij de lokale automaterialenzaak Silfhout en de Hornbach in Duiven hebben ze achtereenvolgens ‘ruitenkit’ en niet-uithardende kunststofreparatiepasta. Die ruitenkit is een heel fanatieke soort lijm die bijvoorbeeld ook perfect hecht op je handen. Maar het is ook zo sterk dat het de lijmverbinding tussen ruit en autocarrosserie tot een dragend deel van de carrosserie maakt. Even proberen met een restje dat ik van vriend en dorpsgenoot Theo Terwel kreeg, liet zien dat ruitenkit niet optimaal werkte. Het spul had te weinig ‘body’. De tube zwarte reparatielijm/pasta van Hornbach kostte iets meer dan de helft van dat van de Praxis en gaf de goede hechting en had voldoende body om waar nodig het spul te ‘boetseren’.
Lang verhaal kort: Het naar tevredenheid restaureren van het luchtfilterbroekstuk kostte – inclusief alle denk- en doewerk – ongeveer een dag, een euro of twintig aan reparatiepasta en wat heen en weer rijden. Terwijl het stuk ambachtelijk meesterschap rustig lag uit te harden, kwam er nog een ander dingetje voor de andere Guzzi langs.
Daarvoor werd er even gebeld naar Jan Robers/Stein Dinse in Boekelo. In dat gesprek kwam zijdelings ter sprake dat het zo jammer was dat de luchtfilterrubbers voor oude V7’s niet meer leverbaar waren. “Ah, die waren inderdaad niet meer leverbaar. Maar nu heb ik ze gewoon op voorraad hoor!”
Nou ja, hoe trots je dan ook op je eigen werk bent, je bestelt toch maar een vers exemplaar. En zelfs de prijs daarvan viel lager uit dan die van mijn reparatie.
Tussen ‘nieuw’, ‘niet’ en ‘naslag’
Op een gegeven moment raken voorraden NOS (new old stock, ongebruikte voorraden) op. Dan kom je qua onderdelen in de hoek van de reparaties en/of improvisaties. Maar als ‘de markt’ merkt dat ergens toch vraag naar is, dan worden die niet meer verkrijgbare spullen opnieuw in productie genomen. Vriend Rob Koster (zoek maar op FB en Heemstede) maakt ze als 3D-printerhobbyist eventueel per stuk. Maar er zijn – in China – ook altijd wel productiefaciliteiten die met ‘runs’ vanaf een paar honderd stuks ‘replica-onderdelen’ kunnen leveren. Helaas zijn kwaliteit en pasvorm daarvan vaak ondermaats.
Geen idee of mijn broekstuk ook Made in China is. Maar als je dit soort spul bij een gerenommeerde zaak koopt, heb je in elk geval iemand om in het Nederlands aan te spreken mocht er wat mis zijn. Want alleen in Nederland kopen is geen garantie. Op internet zitten veel ‘dropshippers’. Dan denk je via een Nederlandse website te kopen, maar je bestelling gaat na betaling direct door naar China. En dan kan een levertijd van 3-6 weken nog je minste probleem zijn…
mooi dat je weer een V7 hebt, geweldig dat de ontsteking bereikbaar is zonder de tank eraf te hoeven halen, alleen al daarom een V7, ik ben zelf ook te lui om dat luchtfilterhuis gedoe aandacht te geven vandaar mijn open kelken, zie foto, zitten er al 70.000 km op met nog steeds dezelfde compressie, veel plezier met je V7.
Ruitenkit haal ik gratis op bij een ruitenspecialist. De restjes die zij overhouden is voor hun chemisch afval en voor mij voldoende om iets mee te verlijmen en blijft meestal tot een half jaar bruikbaar.
Door de toegenomen interesse in klassiekers heeft ook de toeleveranciers-markt een vlucht genomen; veel Out of Stock delen zijn nu (weer) leverbaar, vaak namaak en vaak wisselend van kwaliteit.
Maar beter iets dan niets.
Zo is de onderdelenpositie van menig Engelsman of Amerikaan weer op niveau, en kunnen de meeste olielekkende oudijzer-paarden weer draven of in galop.