“Badge engineering” is per definitie een zwaktebod. En marketeers waren en zijn er gek op. Terwijl ‘de markt’ het concept nooit heeft gewaardeerd.
En het zijn niet de minste merken die zich er aan hebben bezondigd. In 1949 maakte Rolls-Royce de Silver Dawn en de bijna identieke Bentley MKIv. BMW en de Rootes Group haakten in 1957 in met de Riley1,5/Wolseley 1500 en in 1958 met de Hillman Minx en de Singer Gazelle.
Ten tijde van de Hillman Hunter was de trend breed doorgezet. Zelfs Jaguar maakte dubbelgangers (Daimler Sovereign/Jaguar 420).
Bijna identieke Singer en Sunbeams stonden zij aan zij op de exportlijsten met aanzienlijke prijsverschillen terwijl de klandizie niet echt stond te popelen om een stevige bak geld extra neer te tellen voor alleen een vinyl dagbedekking en een paar extra koplampen.
Zo deed Rootes een geslaagde poging twee eerder best prestigieuze en sportieve merken onder een grote klamme grijze deken te vangen.
De Humber Sceptre, een gepimpte Hillman Hunter, werd het dus niet. Ondanks zijn overdrive, zijn kekke velgringen en dubbele koplampen.
In Iran deden de auto’s bij gebrek aan wat anders nog het best. Ze werden daar in licentie gebouwd. Dus als u eerdaags nog een Peykan tegen komt, dan weet u waar u de onderdelen nog kunt krijgen: bij uw Britse klassiekerspecialist.
