Als de garagedeuren open gaan dan word je overvallen door een golf van nostalgie. Niet alleen een tijdsbeeld van toen, maar ook de toppers van toen. Zoals de Franse Volkswagen: een Renault Dauphine uit 1959.
Door: Dirk de Jong
Een garage mogen we het niet noemen. Het is een koesterkamer, alle klassiekers in de verzameling worden gekoesterd en zijn bovendien allemaal inzetbaar. Volgens Sytze is er maar een manier om alle auto’s in goede conditie te houden, en dat is er regelmatig mee rijden! Het is al snel duidelijk dat we hier te maken hebben met een gepassioneerde liefhebber met een enorme kennis over oldtimers. Vanuit zijn liefde voor klassiekers heeft hij graag contact met mensen met dezelfde hobby, het is leuk om kennis en ervaring te delen.
Eigen karakter
Elk type klassieker die Sytze bezit heeft zijn eigen karakter, maar er is ook een bijzonder verhaal achter elke auto. Hij is opgetogen over zijn verzameling die in zijn hobby autoleven is opgebouwd. Zijn voorliefde voor alles wat hij rijdt, heeft duidelijk nostalgische wortels. Het vlammetje ontbrandde in zijn jeugd, waar zijn vader begon met een transportbedrijf.
De liefhebberij van Sytze
De collectie van Sytze bestaat uit verschillende auto’s uit diverse decennia van de vorige eeuw. Niet alleen de Renault Dauphine uit 1959, de hoofdrolspeler van dit artikel. Maar ook een Citroën Taction Avant D11 uit 1955. Een DAF 33 uit 1972, een Opel C Kadett City uit 1977 en een Opel C Kadett Sedan uit 1976.
Renault Dauphine
Sytze: “Mijn Renault Dauphine van 1959 werd ingeburgerd in Nederland in 1998 en is sinds 2018 in mijn bezit. In mijn jonge jaren had ik een Renault Ondine (een sportwagen in stadstenue), wilde graag sportief rijden, maar geen concessies doen aan comfort. Deze Renault Dauphine heeft nu niet een verbluffende acceleratie, maar dat is niet nodig. Ik kan de geschiedenis niet terughalen, maar het gevoel wat er bij hoorde wel. De Renault Dauphine is altijd al een auto geweest om zo mee weg te rijden, praktisch en zuinig (1 op 17). De creatie had duizenden bewonderaars in Nederland en werd miljoenen maal geproduceerd. Mijn Renault Dauphine blijft voor mij een pittige verschijning en een herinnering aan vervlogen tijden en kan me nog steeds in vervoering brengen.”
Lees ook:
– Renault Dauphine Gordini
– Renault Dauphine. Getest…
– Koninklijke Renault Dauphine
– Alfa Romeo Dauphine, net een Renault
– Renault 8 Gordini. Gepeperd en grensverleggend
vraagje nu ik dit lees hier boven allemaal mijn zus heeft een gele renault dauphine uit 1959 al 30 jaar in een garage thuis staan ze heeft er twee keer in gereden nooit meer naar omgekeken ze zou er wel vanaf willen omdat ze op leeftijdt is en met een grote opruiming bezig is
als we die auto willen verkopen hoe pakken we dat aan hij is helemaal mooi en goed maar nooit meer onderhouden en hij staat in belgie in de garage onder een doek ik ben haar broer en ook geen ervaring met oude auto,s alle papieren zitten bij de auto van aankoop tot nu misschien kan iemand miij op de goede weg brengen om hem van de hand te kunnen doen grtjs Richard Dreessen
Ik zou graag eens naar deze auto willen komen kijken als dit mogelijk is mijn nummer is 0031 653148962 Met vriendelijke groet marc Bergrath
Wat een geweldig mooi exemplaar, deze dofien.
Je kon er zelfs mee op vakantie met een caravan(netje) achter de Dauphine 😉 Een foto uit mijn oldtimer-archiefje van brommers, motoren en auto’s. Verdere gegevens heb ik niet over de foto..
Ik ben gestart met een Renault 4PK, anno 1950. Totaal versleten motor maar de carrosserie was beregoed. Eén jaar later begaf de motor het en heb mij laten verleiden voor de aankoop van een Renault Dauphine, slechts 5 jaren (?) oud en een motor die perfect in orde was. Enige tijd later een lekke band, dus de krik onder de auto en draaien maar aan de zwengel. Plots ging een deur achter niet meer open. De krik bleek los door de chassisbalk te gaan. Had ik dat opgemerkt? neen want de onderkant was op het eerste zicht ok maar ook bewerkt met een vezeldoek netjes afgewerkt en met een laagje verf zodat alles nieuw was…. Dus ik heb een slechte ervaring met een roestbak, Renault Dauphine van 5 jaren oud en rijp voor het autokerkhof.
Ik moet een correctie toepassen.
Dauphines hadden knipperlichten in de achterstijlen.
Later werden deze externe lampen geïntegreerd in de achterlichten.
Bijgaand een foto vd latere versie.
Schitterend wagentje.
Maar deze Dauphine is een ONDINE.
De 1e Dauphine had een 3 versn bak en uitklaprichtingaanwijzers.
De ONDINE had een 4 bak en knipperlichten aan beide achterstylen!
De GORDINI was de opgepepte versie en extraas.
Wij hebben ze allemaal gehad.
En hoe hou je een heel wagenpark in super conditie?
Bij elke auto een lijstje met TO DO.
En alle tijd die je hebt erin steken.
Plaatwerk/spuitwerk uit besteden.
Je moet wel in het vak zitten en de nodige kennis hebben.
Strippen en kaalmaken :
Alles labelen en gericht opslaan.
Discipline dus.
Gericht werken en vanaf de basis weer opbouwen.
Veel straal en moffelwerk ook uit besteden.
Scheelt een hoop tijd.
Maar ook de ruimte ervoor hebben .
En adressen voor onderdelen !
Je moet daar vroeg mee beginnen.
En je moet met olie en benzine zijn opgegroeid.
Ook het nodige gereedschap met de jaren aanschaffen.
Een hobby kost nu eenmaal geld.
Een vrouw onderhouden kost meer.
Maar een vrouw kan je nog laten werken
Het was mijn eerste auto in 1965. Veel plezier mee gehad en er tenslotte op een bevroren sloot
bij de “Torenflat” in Naarden er een eind aan kwam.
Door gladdigheid van de weg geraakt, het was Spiegel glad. Bijna 60 jaar
later ben ik er nog steeds gek van. Hier in YVR zijn 3 Dauphines die ik ken, ik denk niet
dat er meer verscholen zijn, misschien in de “Interior” .
Lawaai van binnen maakte die van mij absoluut niet, gewoon een gezellig gebrom achterin.
Wat een leuk artikel , ik hoop dat Sytze en familie er lang van mogen en kunnen genieten.
Trust me, I know the feeling.
Bas.
En ik heb mijn eerste rijlessen in jouw Dauphine gekregen toen ik 15 was , heerlijke tijd was dat. Ik mocht ook alleen rijden , je zei “je weet waar de rem zit en het gaspedaal dus rijden maar” en dat heb ik altijd met plezier gedaan. Dankje nog daarvoor 🙂
Hoe kunnen mensen in godsnaam een hele verzameling verzorgen? Ik slaag er nog niet in om mijn enige oldtimer rijdend te houden!
Vandaag nog een dans sans jus exemplaar gezien op Terschelling.
Ik herinner mij alleen de roest nog waar ik altijd mee bezig was om dat tegen te gaan, maar al met al hij was zuinig in verbruik, het geluid was net als een andere auto met de motor achterin. Het valt mij alleen op dat Renault zelf er nooit meer aan herinnerd wil worden, maar wel aan de Renault 4
Zelf nooit van een ritje in een Renault Daupine mogen ‘genieten’. Wellicht maar beter ook voor mijn oren, als ik de beschrijving van de luidruchtigheid zo lees. Ik wist niet dat deze Franse dolfijnen zo luidruchtig waren. Hoe dan ook ken ik ze alleszins nog vanuit het straatbeeld. Er werd (fonetisch gespeld) thuis altijd over een ‘dofientje’ gesproken. Die lieve karakteristieke autootjes met de ronde hoeken. Onuitwisbare herinneringen!
In mijn tienerjaren kwam mijn oom met zijn Renault dauphine om mij in de zomervakantie mij te transporteren naar mijn opa en oma twee uur rijden en drie weken weer vice versa twee uur rijden , ik vond het rijden schitteren MAAR mijn oren moesten elke keer twee dagen bijkomen van het motor lawaai nu ik dit verhaal heb gelezen
heb ik spontaan weer last van mijn oren 😥😥