De meeste mensen ruilen hun auto in na een aantal jaren; sommigen halen de 10 jaar en een enkeling 20 jaar, en deze laatste auto’s komen vaak bij liefhebbers en verzamelaars terecht. Er is geen liefhebbersclub meer voor dit type – er staan nog een handjevol op Nederlands kenteken. Maar Ron is wel liefhebber en trotse bezitter van deze Renault-overlever, een heerlijke, comfortabele rijdersauto. Een Renault 14 TS uit 1981.
Renault-fan
Ron is een Renault-fan in hart en nieren, een echte liefhebber. Er staan maar liefst 12 ‘voitures’ van zijn favoriete merk in ‘La Place du Travail’. Hij behoort tot de Renault-liefhebbers in Nederland en ver daarbuiten, die een belangrijke bijdrage leveren aan het behoud van het verleden van het merk door de klassiekers in goede, originele staat te houden.
Renault 14, een auto met een eigen gezicht
Maar ook een auto met een eigen geschiedenis: de reclame-uitingen spraken over een auto met een eigen IQ. Een concept dat zijn tijd ver vooruit was en met een ruime keus op de markt kwam – een luxe GTL, een rappe TS en een aantrekkelijk geprijsde LS. Eigenlijk is het met de versie L begonnen, de meest uitgeklede uitvoering. De Renault 14 TS werd niet in groten getale verkocht, omdat de ‘zuinige’ Hollanders deze te duur vonden voor de meerprijs tegenover de GTL.
Een blik in het verleden
Door de ongelukkige publiciteit werd de Renault 14 TS aangeprezen als “La Poire” (de peer). De peer was nog wel vriendelijk te noemen, maar werd anders toen de roestgevoeligheid binnen enkele jaren zichtbaar werd, waardoor hij al snel als “rotte peer” werd bestempeld. Daar ging het dus mis – niet met de vorm van de peer als zodanig.
Renault 14 TS
Misschien was de 14 wel een vreemde eend in de bijt; de lijnen van de carrosserie waren zeer bijzonder, een eigenzinnigheid die bewondering opriep. In 1983 viel definitief het doek voor deze unieke auto, waarbij gebruik werd gemaakt van de motor met aangebouwde versnellingsbak als gemeenschappelijk onderdeel – dat ook werd toegepast in de Peugeot 104 en sommige Citroën BX-modellen. Leuk om te melden is dat de motor gekanteld geplaatst is, waardoor het reservewiel bovenop de motor kon liggen en zo een grotere kofferbakruimte beschikbaar bleef in een tijd dat er ook vaak een volwaardig wiel in de kofferbak werd geplaatst.
Wat staat er in de collectie te glanzen?
Wat Ron in zijn collectie bezit, gaat ver voorbij de Renault 14 TS. Zo vindt men bij hem onder meer de Renault 4 GTL uit 1990 en de Renault 4 (F6) Bestel uit 1984, die beiden getuigen van de veelzijdigheid van het merk. Daarnaast pronkt hij met een Renault 19 Cabriolet uit 1994 en twee klassieke exemplaren van de Renault Twingo, daterend uit 2003 en 2005. Ook de sportieve kant van Renault is vertegenwoordigd: een Renault 30 TS Automatic uit 1978 en een Renault 30 TX uit 1981, evenals een indrukwekkende Renault Alpine V6 GTA Turbo uit 1987. Tot slot telt zijn collectie drie bijzondere Renault Megane Cabrio’s, vervaardigd in de jaren 2000, 2001 en 2004. Deze samenstelling maakt duidelijk dat Ron’s passie voor Renault alle facetten van het merk omvat.
Voldoening
Ron: “Ik vind het heel plezierig als ik in de loods bij mijn collectie ben. Het gaat ook om bezitters trots! Vooral de Renault 14 had meer succes verdiend; het roestprobleem maakte haar tot een miskend talent en slaagde er niet in om de VW Golf tegengas te geven in de markt.”
(Het artikel gaat hieronder nog verder met de foto’s.)
Een bijzonder waardevol merk:
– Meest geniaal na de 16: de vijf en de twingo.
– De beste mislukte campagnes: de R14 poire.
– De woke-ste auto’s: de steker Retro 4 en 5.
– Het groenste stedelijk gezinsalternatief is de Zoe. Licht, wendbaar en zuinig.
– Meest bruikbaar in de stad: Twizy.
– De geniaalste Renault van nu heet Dacia, de klassieker van de toekomst = TIP!!!
Mooi dat hij er nog is, ik heb precies dezelfde kleur en uitvoering 1981 gekocht. Heb er anderhalf jaar zeer plezierig in gereden. Toen begon op het dak de blanke lak af te bladderen. Toentertijd kon je bij zoiets naar garantie fluiten. Ik heb hem toen ingeruild voor een 5TS. Die hat naar een jaar al een gat in de kokerbalk. Toen was mijn liefde voor Renault helemaal over en heb gezworen nooit meer Renault te rijden. Jammer want de modelletjes waren best leuk.
Ik kocht in ca.1977 een 14 TL. Reed erin als een van de eersten in ons land denk ik. In het begin keek men vreemd naar deze auto omdat men dacht dat nabij de achterportieren een flinke deuk zat. Ik vond het geen prettig sturende auto. Zoekerig rijgedrag. Kwam uit een sportievere 5LS. Het was een metallic rode met oranje bekleding.
Ron , je hebt een geweldig mooie en gave R14TS , de kleur evenals het aantal R14’s is zeldzaam .
Zo te lezen en te zien ben je een echte rasliefhebber van klassieke Renaults .
De R14 heeft bij jou een goede eigenaar gevonden .
Het is een pracht hobby en liefhebberij de klassieke Renaults , ook vooral de eerste bouwjaren van de Twingo , vele jaren met enorme aantallen pp de weg in passende kleur combinaties , nu bijna niet meer te zien zo in het wild , en dan nog als je ze ziet is de staat minder goed .
De GTA V6TURBO is ook een geweldige Grand Tour laagvlieger , prachtig , een geheel originele op kenteken , meest waren ze geïmporteerd .
Heb zelf ook een kleine bijzondere collectie klassieke Renaults en Alpine , een pracht hobby .
De 14 altijd een prachtige voiture gevonden. Jammer van de bedroevende kwaliteit.
Mijn ouders kochten een 14 gtl in ’80. Na 4 à5 jaar waren de dorpels roesten. Garage overspoten zonder roest te verwijderen. Bij opkrikken van wagen in eigen garage zat ik bijna aan plafond terwijl wiel nog op de grond stond. Na 6 jaar heeft mijn vader het vehikel aan verkoper gelaten, op weg naar Afrika. Wat een ramp van een kar!
De R14 was uniek qua motor. De bijna platliggende 4 cilinder was met zijn trekanker constructie voor de kopbouten een toonbeeld van constructie. En toch gingen de koppakkingen wel eens lek. Heb er zelf al eens eentje gerepareerd. De motor moest er wel voor uit de auto, wilde je er goed aan komen. Het karakter van de motorloop was prachtig. De bruine pest sloeg echter snel toe waardoor ze een niet al te beste reputatie hadden. De wegligging en vering was geweldig. Dat ze nauwelijks nog te zien zijn is echt heel jammer.
Mooi collectie Ron, er komt vast nog wel een keer een artikeltje van met zoveel keus voor de journalist. De 14 is bijna net zo zeldzaam als de Alpine denk ik.
De meest geniale Renault ontbreekt nog…
De onovertroffen 16.
Wat een prachtige collectie auto’s uit de stal van Renault. Een Renault 14 is nagenoeg uit het straatbeeld verdwenen. De keuzestress zal wel op de loer liggen bij Ron. Voor mij steekt de Renault 30 er met kop en schouders bovenuit. Wanneer zie je nog een 30 rijden in Nederland. Zeer fijne limousine toen en nu nog. Wellicht een idee om die ook eens in de spotlights te zetten?