Wat de onverzadigbare doelgroep betreft verbleekt de glans van een sportief model nogal gauw. Opmerkelijk dus dat Peugeot de 504 Coupé en Cabriolet veertien jaar in het gamma hield. Om de belangstelling voor de allerlaatste serie een beetje warm te houden stopte de fabrikant, beter gezegd Pininfarina, er een exotisch Monte Carlo-dashboard in en zo werd het toch nog een soort van grande finale.
Tekst & fotografie: Aart van der Haagen
Apart. Nergens, maar dan ook nergens op deze maagdelijk witte Cabriolet uit 1983 vind je het opschrift ‘504’ terug. “Een bewuste keuze”, weet Martijn van Gessel, een ware Peugeot-expert. “Bij de introductie van de 505 in 1979 begonnen voor de 504 de dagen te tellen. Dat zou het imago van de Coupé en Cabriolet weleens kunnen aantasten, terwijl die modellen juist hoger in de markt gepositioneerd werden dan de Berline en de Break.”
Dan nog maar een keer de bestaande tweedeurs paradepaardjes opvijzelen voor het laatste hoofdstuk van de levenscyclus, dat van 1979 tot 1983 duurde. Bij hun verscheiden waren de in 1969 gelanceerde Coupé en Cabriolet dus stokoud en dat viel ze aan te zien, maar niet in hinderlijke mate. “In 1979 verving Peugeot de verchroomde bumpers door exemplaren van kunststof, om het model wat meer bij de tijd te brengen. Wanneer de klant voor metallic lak koos werden ze meegespoten; anders lakte de Pininfarina-fabriek in Turijn ze in glanzend zwart af.”
Vrij van poespas
Laat dát maar aan de Italianen over: een modieuze stijl én een tijdloze elegante verenigen, waar die twee aspecten toch dikwijls met elkaar botsen. Ontwerper Franco Martinengo trok vanachter zijn tekentafel bij Pininfarina echter de complete trukendoos open om een meesterwerk neer te zetten, hoewel je ook zou kunnen zeggen dat hij de kunst van het weglaten juist als geen ander verstond.
Hij hield zijn creaties vrij van overbodige poespas, hoewel hij vrolijk speelde met tweemaal drie verticale strepen als achterlichten en de koplampen samen met de grille optisch liet zweven in een bijna wagenbrede tunnel die schijnbaar als vanzelf was ontstaan. Puristen die bij elke vernieuwing aan de handrem zouden willen trekken wenen nog altijd om de beslissing van de Fransen om de 504 Coupé en Cabriolet per 1974 te voorzien van horizontaal geboetseerde lichtclusters rondom.
725 stuks
Martijn van Gessel bezit zelf zo’n fabelachtig mooie 504 met beweegbare dakconstructie en niet zomaar eentje. Nee, één van de laatste 725 stuks, allemaal voorzien van een weelderig Monte Carlo-dashboard. “Ingelegd met imitatiehout en ingedeeld met vijf in plaats van drie separate klokken, waarvan twee extra grote en drie kleinere”, lepelt de trotse eigenaar op.
Bij een nadere beschouwing blijkt er zelfs een aanmerkelijk hogere behuizing omheen te zitten en zonder iets op de exclusieve uitstraling van het geheel te willen afdingen constateren we dat het resultaat eerder klassieker dan moderner aandoet. Oftewel, het tegengestelde van wat Peugeot ermee beoogde, ironisch genoeg. Geloof ons echter: begin jaren tachtig kon niemand deze 504-derivaat op grond van zijn rijeigenschappen als achterhaald bestempelen. Voeg daarbij de Monte Carlo-sfeer en je durft gerust van een grande finale te spreken.
Het complete artikel en het verhaal van Martijn kun je lezen in het novembernummer van AMK. Dat ligt nu in de winkel.
Deze auto staat al best lang te koop op mobile.de
Is dit misschien een poging om de auto extra interessant te maken voor de verkoop?
Prachtige auto. Vergelijk met het huidige straatbeeld de dikbil koeien SUV’s en je ziet wat ik bedoel.
Ilja Gort heeft in zijn programma een rode. Naast zijn Mehari.
Nederlandser kan haast niet, zo een prachtige auto, zit er een trekhaak op, Yikes.
De 504…. een oerdegelijke bak!
Ik mis wel foto’s van het dashboard wat jullie hier beschrijven.
Maarrrrrrr…. jullie krijgen een herkansing!