Tekst en foto’s: Geert Huylebroeck
Begin de jaren 70 zat ik als prille tiener aan tafel met m’n vader. Onze oude opel Record was aan vervanging toe en de beslissing moest binnenkort vallen. Wat zou het worden, een Toyota Celica, een Ford Taunus, een Opel Manta of de Opel GT ? Toen mijn moeder zich in de discussie mengde viel de laatste meteen af. Nu ja, met 2 kleine kinderen is de GT niet meteen de meest praktische uit de reeks. Het werd uiteindelijk een Manta A maar de Opel GT bleef voor mij voor altijd de favoriet.
En die Opel GT staat bijna 50 jaar later nog altijd op m’n bucket-list. Een paar maal scheelde het echt niet veel, maar steeds was er wel één of andere reden om het toch maar niet te doen. Plaatsgebrek, geld, tijd om te restaureren, er was altijd wel iets wat. Onlangs zag ik een aankondiging van de Belgian Opel GT club: ze organiseerden het 27° Europatreffen, tijd om mijn jeugdtauma te verwerken.
Net dit jaar is het 50 jaar geleden dat de eerste Opel GT tentoongesteld werd op het salon van Brussel en een paar maanden later werden de eerste geleverd. Reden te meer om massaal af te zakken naar Wachtebeke, een gemeente op een boogscheut van de Nederlandse grens. De club mikte op ruim 200 deelnemers en dat getal werd zeker overschreden. Niet enkel Belgen en Nederlanders trouwens, ook heel wat Duitsers natuurlijk maar ook enkele uit Frankrijk en zag ik er daar ook niet eentje uit Zweden? Ik heb ze nu niet meteen geteld, maar het was een parking vol daar. Nogal wat geel, rood en okerkleurigen daar bij elkaar. Elke periode heeft z’n modekleuren en wit, zwart en grijs waren dat toen duidelijk niet.
Ook opmerkelijk dat heel veel van deze wagens in originele staat gerestaureerd waren, de tuning en stylingzaken zoals je die een paar jaar geleden toch meer zag waren bijna helemaal verdwenen. Op een afzonderlijk terrein kon je op de onderdelenmarkt op zoek naar het ontbrekende stukje of wat reserve voor, je weet maar nooit. Daar ook, in een tent enkele heel zeldzame modellen, zoals een Opel GT Aero, met targadak en gebouwd in 2 exemplaren eind 1969 en gebouwd als eye-catcher voor de salons in afwachting van de Manta A die een jaar later de aandacht zou trekken. Ook een Opel motorfiets en enkele race-versies van de Opel GT, eentje volgestouwd met Irmscher onderdelen en een Conrero. In 1970 vroeg GM Italië aan Virgilio Conrero uit Turijn om hun Opels klaar te maken voor races. Conrero, een Alfa Romeo man in hart en nieren, zag aanvankelijk niets in een samenwerking maar toen hij de Opel GT zag keerde hij op zijn beslissing terug. De mooie lijn en de mechaniek leken hem uiterst geschikt om de auto in de toenmalige GT klasse Groep 4 tot 2.0 liter in te zetten en dit zowel op circuit als in bergrennen. In 1971 wist hij ermee de “Targo Florio” te winnen voor een leger Porsches. Mooi spul daar in elk geval.
Het weer zat mee en het was goed vertoeven daar in Wachtebeke, gezellige sfeer, mooie line-up van een heel pak mooie GT’s, ook enkele nieuwe trouwens, een hapje en een drankje.
Wat moet een mens nog meer hebben? Euh, voor mij een GT-ke dan zeker…
Beste Geert,
Mijn nonkel had een GT/J. Thuis waren beide rijbewijsloos, en dus geen auto bij ons.
Groot was mijn vreugde toen nonkeltje beloofde dat de GT later, ná mijn 18, voor mij zou zijn.
Maar familie is vaker pretbederver, zo ook bij mij. Rond mijn 17de ruilde hij de oranje super-GT in voor … een 315, ja dat BMW-ding. (Hij twijfelde tussen de 315 en een RX-7… begrijpen wie begrijpen kan…)
Tot op vandaag hoop ik ooit opnieuw een GT te kunnen kopen. Stapelgek ben ik van dat wondermooie model !!!
Geert, en als we nu eens samen ene kopen 😉
Grüsse von Johann