“Lang gezocht naar ’n originele”
Waarom zou je het snaarstrakke lijnenspel van de Opel Calibra verknoeien met spoilers en andere opsmuk? Dat vroeg Paul Verkade zich ook af en hij opende de schier onmogelijke jacht op een onverprutst exemplaar, die hem jaren kostte. Zijn volstrekt authentieke 2.0i Automaat in de Magma-rode introductiekleur mag welhaast een unicum heten.
Tekst & fotografie: Aart van der Haagen
Rotterdam, daar bestelde een dame op leeftijd in 1992 een gloednieuwe Opel Calibra 2.0i met de opties lichtmetalen wielen, een elektrisch bedienbaar schuif-kanteldak en een automatische transmissie. “Kijk,” wijst Verkade, de vierde eigenaar “ze noteerde zelfs bij de diverse items in het instructieboekje ‘zit erop’ of ‘niet’. Heel apart, toch?” De handleiding gaat vrijwel naadloos op in een uitgebreide collectie documentatie die de Brabantse liefhebber al grotendeels verzamelde voor hij zijn rode droom liet uitkomen. “Als kind raakte ik meteen vanaf de lancering helemaal in de ban van de Opel Calibra. Sowieso stond het merk bij mij op nummer één, want mijn vader kocht altijd Opels voor zijn rijschool. Tijdens een vakantie in 1990 reden we met de caravan langs een dealer in Duitsland, waar ik een glimp van de toen net nieuwe coupé opving. ‘Stop!’ riep ik vanaf de achterbank. Ik móest gaan kijken. Daar heb ik nog een foto van.”
Ritjes voor niks
Het vuurtje doofde nooit meer, maar het duurde tot 2021 voor Verkade zichzelf op een eigen exemplaar trakteerde. “Het moest hoe dan ook een rode worden en natuurlijk een knap exemplaar, bovendien niet verknoeid met spoilers en dikke wielen. Een heleboel kandidaten vielen bij voorbaat af en de auto’s die ik wel besloot te gaan bekijken stelden me eigenlijk ook allemaal teleur. Friesland, Noord-Holland, het waren allemaal ritjes voor niks. Bijgespoten achterwielkasten met een afplakrand, verkleurde lak, kapotte bekleding, een gescheurd dashboard. Een typische Opel Calibra-kwaal trouwens, dat laatste. Mijn neef Quint van Son zocht minstens zo fanatiek mee en nota bene tijdens mijn vakantie nam hij in overleg het initiatief om samen met mijn vader een rode 2.0i Automaat met slechts 62.500 kilometer op de teller te gaan bekijken, bij een particulier in Brabant. Ze kenden mijn wensen en kochten ’m ter plekke.”
Export naar Polen
Werkelijk waar, authentieker en frisser dan deze ga je een Opel Calibra haast niet vinden. “De dame die hem ooit nieuw kocht, deed hem later over aan haar kleinzoon, die ’m helaas optuigde met allerlei toeters en bellen”, weet Verkade. “Grote wielen, een verlagingsset, een veerpootbrug voorin, een DTM-uitlaat… Gelukkig maakte de vorige eigenaar dat allemaal ongedaan. Een echte liefhebber, die de auto nota bene behoedde voor export naar Polen, net toen deze op een trailer geladen werd voor transport. Gelukkig greep hij in en kon hij de Calibra overnemen van het autobedrijf waar hij hem aantrof.” Enkele sporen van de pimpneigingen van de kleinzoon laten zich nog gelden, zoals spierwitte ledlampjes in de achteruitrij- en kentekenplaatverlichting. “Die wil ik vervangen, net als de witte wijzerplaten met blauwe verlichting. Afschuwelijk. Verder staat de Opel Calibra er toch perfect bij? Zelfs geen spatje roest aan de beruchte wielkastranden achter.” Inderdaad, een lot uit de loterij.
Het hele verhaal, inclusief tal van foto’s kunnen jullie vinden in het novembernummer. Dat ligt nu in de winkel in Nederland en België.
Paul’s toewijding aan het behoud van deze auto zonder onnodige toevoegingen is echt bewonderenswaardig. De Calibra is iconisch en verdient dit soort respect
Een prachtige vondst, en respect voor de vorige eigenaar die de auto heeft gered van export naar Polen. Dit is inderdaad een Calibra die het verdient om gekoesterd te worden.
Ik heb vroeger zelf een Calibra gehad, en dit brengt zoveel herinneringen terug. Mooi om te zien dat er nog mensen zijn die deze auto’s in originele staat willen bewaren!
Wat een fantastisch verhaal! Het is inderdaad bijzonder om een Calibra in deze originele staat te vinden. Petje af voor het geduld en de passie van Paul!
Prachtige wagen,
Zelf had ik ooit een 16v, uit 1990.
Helaas, nadat ik er nieuwe kokerbalken onder had gelast werd deze totall loss gereden, het blijft een jeugdliefde.
Hallo Bas, als je nog een foto ervan hebt, laat hem gerust zien.
Altijd mooie wagens gevonden de Calibra, al ben ik een fanatiek VW-fan. Ik weet nog toen mijn vader zijn Manta destijds aan vervanging toe was, de Calibra op de lijst stond als zijn vervanger. Toch werd er gekozen voor een VW Vento diesel, dus eerder voor het praktische. Ik heb trouwens hier thuis nog de originele folders van 1990 en 1994 liggen van de Calibra, mooi bewaard in een docu-mapje. In die van 1990 wordt de Calibra trouwens voorgesteld in deze rode kleur. 😉
Geweldig leuke auto, hoewel ik het niet per se eens ben met de stelling van de opsmuk. Dat kan natuurlijk ook best smaakvol worden gedaan.