Modern times

Modern, of ‘hot’ zijn. ’t Is toch wat. Onlangs presenteerde een industriële grootbrouwer een herboren budgetbier: “Een unieke propositie die past tussen een karaktervol speciaalbier en een dorstlessende pilsener.” Logo en stijl bleken doorvertaald naar alle ‘touch points’. En als u denkt dat er alleen maar na het nuttigen van veel budgetbier zo dom gepraat wordt…

Bij de presentatie van de nieuwe Harley modellen sprak de Director of Styling, “De kleppendeksels zien er uit alsof er metalen huid strak over dikke spierbundels ligt.”

Designsmurfen en marketing Gargamels zijn de gesel van onze tijd

Ze zijn opkloppers van krokant gefrituurde lucht en dromerijen van het soort waar 12 jarigen het mogelijk warm van krijgen. Vroeger was het voldoende om een schaars gekleed exemplaar van de vriendelijker geboetseerde sexe op de folder te zetten en te melden dat de motor in kwestie 170 kilometers per uur snel was!

Op Italiaanse folders was het meisje het mooist en was de topsnelheid een suggestie. Britse motorfolders presenteerden fraaie jonge dames, die naar we hopen, aanzienlijk minder storingsgevoelig waren dan de tweewielers waarop ze gedrapeerd waren.

Jonge dames op BMW’s werden ‘af fabriek’ niet gepropageerd. Ondanks dat er voorbeelden zijn die het tegendeel lijken te bewijzen.

Intussen dient alles ‘ge-verbijzonderd’ te worden

Budgetbier, klepdeksels, voedsel, reizen. Het maakbare leven volgens FB en Instagram. Het ‘Beleven’ van ons motorleven. Ons avontuur en onze vrijheid zijn naadloos verbonden met Het Internet, nekbraces, airbagjacks, CE protectoren, high-end motorkledingsystemen, de keuze uit tientallen voorgeprogrammeerde routes.

Ik ben zeker en vast niet tegen vooruitgang. Maar we leven het liefst met de banden op de grond in plaats van met het hoofd in de cloud. Want wanneer je je niet laat meeslepen in de waan van de dag, dan blijft motorrijden de belangrijkste bijkomstigheid in het leven.

‘Gewoon gaan’ is ons advies

Zo waren we een steenslagpiste opgedoken die zich versmalde tot hij bij een oude boerderij doodliep. In de hete middagzon deed de erfhond louter uit plichtsbetrachting zijn blaffende best. Wat ezels keken geïnteresseerd over een hek. Er kwam een gebogen oude man uit het boerderijtje. Hij zag eruit als tachtig, maar had zomaar zestig zijn kunnen. Hard werk en veel zon doen rare dingen met mensen.

Niet modern, gewoon heel ouderwets

Het boerderijtje bleek een parkeerplaats voor de huur-ezelvloot van de ouderlings dochter. We hadden intussen onze motorfietsen opgebokt en liepen mee naar het hek waar de ezels achter stonden. Ezels zijn net motorfietsen en vrouwen: ze zijn gek op aandacht. Al pratend en ezels achter de oren krabbend kwam ter sprake dat die ezels zo’n mooi donker kruis over hun rug en schouders hadden.

“Dat is een teken van God” verklaarde de oude boer

“Want toen de Maagd Maria zwanger was van het Kindeke Jezus werd zij gedragen door een ezel.”

Kijk, dat is info die je al Googlend niet direct vindt

Het was niet helemaal in lijn met de ezelworst die we op de lokale markt gezien hadden. Maar er zijn wel meer dingen geweest waarbij er tussen de ideeën van God en mens een zeker spanningsveld zat. Voor het slapen keken we wat op de kaart om te zien waar we zoal geweest waren. Het was een topdag. En planningen? Die maken we achteraf.