De kop en de kont. Dat zijn dingen waarmee je indruk maakt. Of niet. En als je eigenlijk zonder aandacht naar een kont kijkt? Hoe interessant kan dat zijn? In elk geval interessanter, of verstandiger dan als het omgekeerde het geval is. Ik herinner me nog steeds de sombere opmerking: “Ik werd verliefd op dat mooie kontje. Maar ik had die auto nooit moeten kopen.” Tijdens een bezoek aan de werkplaatsen achter de showroom van Potomac Classics zagen we een weinig inspirerende kont. Was de rest van de auto net zo saai?
Kont correct
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de man van zonet eigenlijk wat anders zei. Maar hij was er niet minder droevig om: “Ik werd verliefd op het kontje, maar ik had nooit de hele vrouw moeten trouwen.” Maar zo’n opmerking is tegenwoordig, hoe bespiegelend ook, te seksistisch. Niet correct. Dus dat is niet geschreven.
Goliath dus
Goliath was een Duits automerk onder de vleugels van Borgward, dat vanaf 1928 heeft bestaan, in 1958 overstapte op de naam Hansa en in 1961 verdween. Het bedrijf had zijn roots in de bouw van vrachtauto- en buschassis. Maar de ‘gloriejaren’ waren de jaren kort na de crisis van 1929. Toen maakte Goliath gemotoriseerd vervoer voor de massa. Nou ja: de massa was zo groot nog niet. En veel meer dan gemotoriseerd vervoer boden de driewielers van Goliath niet.
Echte auto’s
Hoe klein en onaanzienlijk die driewielige personen en ‘vracht’wagens ook waren: ze waren economisch best belangrijk. Na de tweede wereldoorlog, toen het Wirtschaftswunder voorzichtig uit zijn ei kroop, maakte Goliath ook ‘echte’ auto’s waaronder de GP 700. Die was helemaal zo klein niet meer en had een 688 cc tweecilinder tweetaktmotor die 25, later, 29 pk leverde. Bij de Grote Goliaths stond de tweetakt krachtbron dwars voorin en dreef vanuit die positie de voorwielen aan.
De auto werd geleverd als tweedeurs sedan en als cabriolet en werd meermalen gemoderniseerd, onder andere door (in 1952) een Bosch-injectiesysteem toe te passen. Daarmee was de Goliath van inspuiting voorzien vijf jaar voordat de Mercedes-Benz 300 SL zoiets vernuftigs kreeg.
De prestaties van de gewoon van een carburateur voorziene versie bleven echter onder het gemiddelde, omdat de Goliath best een groot autootje was, dat met de 29 pk niet echt overgemotoriseerd was. Pas de latere Goliath (886 cc) GP900 E had op dat gebied wat meer om in de melk te brokkelen. Dat blok leverde 38% meer vermogen.
Mille Miglia
Om auto’s onder de attentie van het publiek te brengen waren er presentaties, folders en… de wedstrijdstrijdsport. En hoeveel hoger kun je de lat leggen dan door mee te doen aan de Mille Miglia? De stoffige klassieker die zich gedeeltelijk onder een magazijnstelling had verstopt bleek een uiterst zeldzame Goliath GP700 Mille Miglia exemplaar. In de eerste lak. Een super zeldzame vondst dus.
De Goliath staat derhalve te wachten op betere tijden. Hij gaat straks, met respect voor zijn verleden en patina, herboren worden. Maar voorlopig sluimert hij nog onder het stof. Want er zijn meer unieke vondsten die om TLC vragen of op restauratie wachten. De Goliath is nog niet aan de beurt. Maar hij is er wel.
Ik vind ‘t eem gewéldig ding!
Leuk ook dat ie uit Italië komt, het kenteken is uit Trento!(letters TN)
Roy Bolks van Potomac Classics is er dan ook erg trots op. Qua Italie: de site subito.it is leuk!
Ik weet het, ben zelf half Italiaans dus kan de advertenties ook gewoon lezen, scheelt een hoop!
En wat kun je er een hoop moois vinden!! 🙌🏽🙌🏽
(Mocht u eens een tolk zoeken, mailen mag altijd!)😉