Ga er niet van uit dat…

… een bouwdoossysteem werkt net zo goed als Legoblokjes. Op een gegeven moment was ik even Guzzi-loos. Ik knapte een MZ 250 TS op, en die wilde iemand ruilen tegen een Guzzi. Een heel nette V65 Policia in burgerkostuum. Een witte. MZ-tweetakten zijn heel leuk, maar Guzzi is toch wel mijn werk. We ruilden.

Als ik een originaliteitsfundamentalist was geweest, had ik de Guzzi weer van Polizia-stickers en de hele meute voorzien. Maar ik zag gewoon een gave V65 die uit de kleren moest.

Met het kuipwerk kon ik iemand gelukkig maken in ruil voor een handje euro’s en een fles whiskey. Zo bestrijd ik de prijzenwaanzin voor klassiekers en hun onderdelen. En ik hou van whiskey (en sigaren).

Onder al het plastic zat de typische Italiaanse hoeveelheid aan elektriciteitsdraadjes. Daar ging – met beleid – de schaar in. De Guzzi kreeg een praktisch windscherm en een nieuw jasje. Gunmetal van de Hornbach met oranje striping. Daar was ik blij mee. Intussen bleken de uitlaatdempers zeldzame politie-exemplaren te zijn. Die werden geruild tegen een set puike NOS Jama’s van iemand die erg op zoek was naar zeldzame politiedempers. Weer twee mensen blij.

Het eenpersoonszitje werd dapper gesopt met Saphir, peinture Française, een dubbelzwarte, hoogst impregnerende waterdunne verf voor leder en PVC. Met dank aan de lokale schoenhersteller.

De tussenfase was een nette Guzzi V65 met een stel enorme politiakoffers waar ik de houders voor de UZI, brandblusser en verbanddoos uit had geslepen. Die vonden hun weg. De andere set had nog een Polizia-souvenir. Ook mooi, maar ook te groot. De ranke V65 kreeg er de kont van een dikbilkoe mee. Maar het bevestigingssysteem is on-Italiaans degelijk. Ik moet toch maar eens nieuw baasje voor dat spul zoeken. Grote koffers nemen ook in de garage veel ruimte in. Te veel ruimte.

Een politiemotor heeft een eenpersoonszitje. Zonder de koffers op de V65 zag dat zitje er wat lomp uit. Er werd een gewone 2-persoonsbuddy gevonden. Maar voor de montage daarvan is een soort hulpfreempje nodig. Dat blijkt zeldzaam, maar was vriendelijk geprijsd te leveren door MW Motoren. Omdat ik dacht dat Guzzi – lange tijd geplaagd door geldgebrek – consequent zou zijn in het kostenbesparen door het gebruik van het bouwdoossysteem waarbij er over de modellenlijn zoveel mogelijk identieke onderdelen… Nou ja, laat maar. Het zijn Italianen. Dus het enige waar ze consequent in zijn, is inconsequentie. De nieuwe buddyseat lay-out werkte niet omdat de Policia ‘molliger’ spatborden heeft.

De bolle rug van het achterspatbord botste met het gewone buddymontagesysteem. Dat werd in principe opgelost door wat timmerwerk met een goede plaatwerkershamer en door een wak in de rug te flexen. Hoppa: een spatbord met een open ruggetje. Toen was er voldoende ‘hoogte’ verdwenen om de buddy en zijhulpfreempje te monteren. Maar die aanpak zat me niet helemaal lekker.

Bij Gekramotors zag ik een V50 Nato inclusief buddyseat in plaats van een eenpersoonszitje staan. Indachtig het bouwdoosprincipe dacht ik daar de ideale oplossing te zien. Want in mijn beperkte brein zat het idee: Moto Guzzi > uitwisselbaarheid > identieke frames > alles past op alles > Nato spatbord erop > KLAAR! Dat de Nato’s spatborden een wat hoekiger dwarsdoorsnede hebben? Ach, als dat te veel disharmonieerde, kon ik altijd nog een Nato-voorspatbord monteren. Teun Beuzel had nog een wat beschadigd Nato-achterspatbord. Voor weinig. Ik deukte het uit en maakte het strak. Met het restje Gun Metal Hammerite kreeg het legergroene sieraad een burgerjas. Mooi!

Lang verhaal kort: blijkbaar hebben ex-Polizia V65’s en Nato’s toch andere achterframes. Dat is voorlopig dus de stand van zaken. Maar ik heb al bedacht hoe ik het Nato-achterspatbord ga transplanteren. En het eindresultaat moet er zelfs best kek uitzien. Ik denk trouwens net dat het windscherm eraf gaat en dat ik absoluut een lager stuur op de V65 wil hebben.

En ik ben benieuwd of er nu weer iemand spontaan opduikt die mijn Guzzi wil ruilen tegen… Een Laverda SFC? Een BMW R69S? Een Ural solo?

Kleinschalig prettig rommelen is heerlijk. En niet duur.

Alleen dromen is goedkoper. En minstens net zo leuk.

Of dat allemaal het verpesten van een klassieker uit 1984 is? Geen flauw idee. Maar ik weet wel dat dit soort motoren vaak na een jaar of tien-twintig met zo’n insteek verbouwd werd omdat toenmalige eigenaars het mooier vonden. En omdat het niet veel kostte.

Laat mij V65 dan maar een eerbetoon aan die tijd zijn.