The French Dispatch is de nieuwe film van producent Wes Anderson. De verse en atypische productie beeldt verhalen uit van redacteuren van een gelijknamig Amerikaans tijdschrift. Het magazine wordt uitgebracht in een fictieve 20^e-eeuwse Franse stad met de naam Ennui-sur-Blasé. Die stad symboliseert het Frankrijk door de jaren heen. De film gaat op 27 oktober 2021 in première. Bijna alles in de film is op waarheid gebaseerd en tot stand gekomen door uitgebreid onderzoek. Zéker voor liefhebbers van klassieke Franse auto’s is deze productie een must. 

Wie goed op de hoogte is van het hedendaagse acteursgilde zal verheugd opkijken bij het horen van namen als  Timothée Chalamet, Bill Murray, Elizabeth Moss, Tilda Swinton, Frances McDormand De nieuwe Wes Anderson zit traditiegetrouw vol met sterren, perfect symmetrische plaatjes en een voice-over die zich het best laat omschrijven als karakteristiek. Om het typisch Franse karakter van deze nieuwe film te versterken kwamen Anderson en zijn mensen auto-technisch logischerwijs uit bij het Franse erfgoed. Vooral de klassiekers van Citroën vullen regelmatig het beeld.

Zoektocht naar Frans erfgoed

In de hele film is de samenwerking met bijvoorbeeld Citroën goed zichtbaar. Voorafgaand aan de opnames bracht het productieteam onder meer een bezoek aan het Citroën Conservatoire in Parijs. Zo kreeg men een goed beeld van de modellen die men het beste voor de film kon gebruiken. De Traction Avant en de H zijn prominent, zoals Citroën dat ook is in de film. Maar Anderson deed ook verwoede pogingen om andere Franse klassiekers te zoeken. De Simca 1000, de Peugeot 404, de Renault Dauphine, de  4CV, de R8 en de R10 zijn ook vertegenwoordigd in de film, die een mooi historisch beeld te zien geeft.

Geanimeerde achtervolging in een Traction Avant

De voorstelling begint na het overlijden van de hoofdredacteur van The French Dispatch, een veelgelezen Amerikaans tijdschrift in de Franse stad Ennui-sur-Blasé. Na zijn dood komt het schrijversteam samen om zijn overlijdensbericht op te stellen. Herinneringen aan de geliefde baas leiden tot vier verhalen die samen de film vormen. Eén van de verhalen is ‘De privé-eetkamer van de politiecommissaris’. Dit deel van de film is in de stijl van Franse misdaaddrama’s uit de jaren ’30, ’40 en ’50 gemaakt. Op een cruciaal moment worden de beelden van de werkelijkheid vervangen door een animatie die doet denken aan Franse stripboeken. Dat is ook een verwijzing naar de plaats waar de scène is opgenomen: Angoulême. Dat is geen toeval, want juist die plek wordt ook wel de stripboekenhoofdstad van Frankrijk genoemd. De auto-achtervolging vindt plaats met een Citroën Traction Avant.

In bioscopen en filmhuizen

Deze bijzondere Amerikaanse filmproductie van 108 minuten is in meerdere bioscopen en filmhuizen te zien. Wie graag een film wil zien waarbij een typisch Franse sfeer in een mengeling van surrealisme en realisme wordt weergegeven doet er goed aan om de film te bekijken. Kijk voor de meest dichtstbijzijnde voorstelling op de internetpagina’s van de bekende bioscopen. Amusez-vous!