Fast mover

Onderweg met de Austin Mini Cooper, stevig (…) door’trappend’ – er mag daar op provinciale wegen 100 kilometer per uur gereden worden, tenzij anders aangegeven – over van die heerlijke Britse weggetjes, wordt de redactionele equipe ingehaald door een BMW Isetta, die dan – naast ons – nog overschakelt naar de volgende – naar later bleek vijfde – versnelling… Het karretje verdwijnt aan de horizon. Cooper en bemanning hebben het nakijken.

Op zo’n moment zie je water branden. Toch nog maar even een tandje erbij gezet, maar kansloos. Gelukkig zien wij het karretje even later in het plaatsje Ringwood langs de weg staan. Voor een winkeltje. De – glunderende – eigenaar wil net dat winkeltje binnenstappen. “BMW Isetta Mini Cooper: One Nill” roept hij vanuit de geopende winkeldeur. Daar is geen woord Frans bij. Tja, dan komt de aap uit de mouw. De 61 jarige eigenaar John heeft er 15 jaar over gedaan om niet alleen deze Isetta volledig te restaureren, maar al doende ook aan te passen aan zijn smaak.

De standaard motor heeft het veld moeten ruimen ten faveure van een Honda 600 cm3 motorblok gekoppeld aan een sequentiële vijfversnellingsbak… Vandaar. Hij heeft het ding nog nooit vol opengetrapt en is op z’n snelst tot 90 mijl per uur – gaat dan toch om bijna 140 kilometer per uur! – gekomen en laat die uitdaging open voor de volgende eigenaar. Aan topsnelheid was-ie, gezien het toerental, nog lang niet aan z’n eind… Gelukkig – maar wat is gelukkig? – heeft hij alle modificaties zodanig uitgevoerd, dat het wagentje weer zeer simpel is terug te bouwen tot de specificatie zoals deze in 1961 de fabriek (…) uitpruttelde… Wij kunnen u verzekeren, na dit prettige onderhoud was het vertrouwen in de Mini Cooper weer hersteld. Het bleef echter wel het gesprek-van-die-dag…

Foto: Gelukkig was de BMW Isetta in het volgende dorp gestopt…