Voor, of laat het zijn na de Kerst. Okay, ze zijn donker. Maar in de schuur of garage is het deze winter prima uit te houden. Als je maar op een vlondertje, een pallet of wat Perzische tapijtjes van de kringloop en uit de tocht blijft. Kortom: het is een winter van niks.
Zo kom je dan met wat aankopen terug van de beurs in Houten, en je kunt met je nieuw aangeschafte dingetjes direct door de garage in.
Eén van die aankopen is niet eens voor een echte klassieker, maar voor de – er wel klassiek uitziende – Mash 125 (uit 2017). Daarvan hadden de remzuigers na een paar weken buiten slapen chroomschurft gekregen. Gelukkig had Bonne van Mashpoint nog iets gebruikt liggen. Moderne fabrikanten leveren nog wel onderdelen, maar nauwelijks meer onderdelen van onderdelen. Om de ZGAN remklauw weer van remsap te voorzien had ik bedacht hem van onderen af aan te vullen. Theoretisch zou dat het ontluchten onnodig moeten maken. In Houten werd er daarom een grote injectiespuit met een stuk slang aangeschaft. Vooralsnog ging dat heel goed. Alleen moest het buiten gebeuren. Want de KMZ stond op de brug en de V65 in de weg. Buiten=op de grond. Wel met een zitmatje op de tegels… Maar toch. Het trok akelig koud op en het weer opstaan werd een soort uitdaging. Grappig: nog maar 50 jaar geleden was buiten sleutelen geen enkel probleem. Maar het opstaan lukte. De Mash staat nu met het remhendel strak tegen het handvat getapet nog zijn laatste zucht lucht uit te ademen. Gefixt!
De volgende fase: De bougiekabel inschroefstekkerbussen – gekocht bij een vriendelijke Oosterbuur, maar daarna natuurlijk goedkoper gezien bij BRAM motoren – gemonteerd aan de elektrische kransslagaderen van de zijklepper. Bij dat inschroeven moet je eerst even wat ruimte in de draad maken. Dat doe je met een priem en de nodige voorzichtigheid. Want anders zie je de punt van de priem peen dwars door je hand prikken. Dat is eerder geprobeerd. En ziet er niet uit. O ja: het doet pijn en laat je partner heel naar schrikken als je binnen om een pleister komt vragen. Nu de hoogspanning ongeremd door de bougiekabels kan draven heeft de brave Oekraïense driewieler opeens weer vonken. Gefixt! Laat de sneeuw maar komen!
De klassieke V65 die ik – kansloos – in de zomervakantie te koop zette, is nog steeds inwonend. Tegenover mijn Lief doe ik alsof ik dat erg vind. Maar nu hij er toch nog is, ga ik het wat bolle politie spatbord compatibel maken met het opklap subframepje van de V50-(?) buddyseat. Het voorlopig gemonteerde V50 Nato achterspatbord is te smal voor de ‘dikke’ V65 achterband. Daar wordt nog aan gewerkt. Misschien spuit ik hem in het voorjaar nog een keer over. Bij de Action hebben ze bijna precies de goeie Italiaanse kleur politie-blauw.
Mijn 700 cc V7 is naar ik heb gehoord een heeel zeldzaam, heeel vroeg model. Dat zou problemen op kunnen leveren. Maar via Jan Robers kon ik toch nog aan wat verse rubberwaar en wat kleinigheden komen. Aan het eind van de zomer waren er nog wat carburatieproblemen. Maar nu zijn de carburateurs tot in de kleinste onderdelen gedemonteerd en ze hebben lekker in de ultrasoonbak liggen sudderen. Dat zal straks dus wel werken. O ja: De voorvork moet nog wat verse ATF te drinken krijgen. En dankzij Google en de MGCN weet ik ook nog eens hoeveel cc in elke poot. Daar wordt nog aan gewerkt. Er moet ook nog iets aan de jiffy gedaan worden. Dat is dan weer leuk om te doen met mijn nieuwe lasapparaat.
In de tussentijd is er dan bijgepraat met John Searle van Catawiki. John ontmoette ik een eeuw geleden of zo toen hij tijdens een mega motorevent constant achter Chimène van Oosterhout aan liep. Dat was geen stalken. Chimène van Oosterhout was de presentatrice voor media en publiek. Maar ondanks al haar krullen had ze geen verstand van motorfietsen. John liep dus draadloos achter haar aan om haar haar teksten in te fluisteren. Maar het huidige contact loopt over het veilen van twee collecties. Bij de foto’s van de ene verzameling trok John een wenkbrauw op. De tweede verzameling sprak hem wel erg aan. Spannend! We hadden het ook over het bemiddelen omtrent nalatenschappen op twee wielen. Dat is momenteel duidelijk een groeimarkt. En Catawiki is een grote speler in dat veld. Dus die webpagina’s staan hier onder de voorkeurtoets. Om weg te dromen. En om eens heel voorzichtig te bieden…
Met de weer remmende Mash kunnen er dan sigaren gekocht gaan worden. Om het blok even warm te maken voor een oliewissel (1 litertje maar) wordt er even een rondje Velperbroek gereden. En dan valt weer op wat eerder is genoteerd: Doorrijders rijden op oude Guzzi’s en op Transalps. En soms op een Mash…
Het enige pijnpunt: Ik had in Houten gehoopt een paar rolletjes van dat flexibele bies-tape te vinden. Maar dat moet dan maar even wachten tot Rosmalen.
GRAAG geen reclame maken voor Catawiki, D. Je begeeft je op het verkeerde pad! Tot 2x toe,( ja stom hè), zeer slechte ervaringen mee, zelfs moeten rechten voor mijn eigen geld!!/recht! Na een jaar inleg terug gekregen, -/- inflatie, heel veel tijd, kopzorgen etc. Hele boel slapeloze dagen en nachten. NOTABENE door hun eigen fout, maar niet toegeven, wat ik al een kinderachtig dingetje vind. John is echter een goeie gast, jammer dat zijn expertise hier blijft “hangen”. Jammer: Money rules
Jammer dat je slechte ervaringen met Cata wiki hebt. Maar je hebt kunnen zeggen wat je op je hart had. Ik hoop dat je de gemiste slaap weer hebt kunnen inhalen
Waarom zit de handel voorrem vastgetaped? Hierdoor is het compensatiegaatje in de hoofdremcilinder gesloten en kan de lucht en olie niet naar het potje stromen. Of zie ik dat niet goed, Dolf?
Het idee is dat de luchtbelletjes zich lekker verzamelen. Naar ervaring zij er daarna een paar ‘oprispingen’en is de zaak luchtvrij. Maar jouw verhaal klopt
Ik merk het al Dolf. Jij verveelt je nog steeds niet.
Heb ik ook geen last van.