Vooruitlopend op het voorjaar heb ik er een Moto Guzzi bijgekocht. Terwijl de eerste nachtvorst het universum teisterde spitte ik het Internet door. Over de listen en lagen van het kopen bij particulieren via Internet hebben we het al eerder gehad. Maar het kan ook goed gaan.
De vondst
Ik vond er een Moto Guzzi waar van de verkoper al wat zorgelijk meldde dat het niet de mooiste aller tijden was. Maar op de foto´s leek de machine eerlijk. Er waren wat voorhoedegevechten via mail en GSM. Die contacten gaven een goed gevoel over de te adopteren twin. De potentiële aanstaande ex-eigenaar leek een liefhebber, een techneut.
We maakten een afspraak om de Moto Guzzi te bezichtigen
Eenmaal in de straat waar ik wezen moest kon de TomTom uit. Een huis waar een Moto Guzzi motorblok als tuinlamp functioneert en waar de ruiten van de voordeur de gezandstraalde afbeeldingen van Moto Guzzi´s dragen? Dan is de mededeling “bestemming bereikt” overbodig.
En het geeft vertrouwen
We hadden een lang en prettig gesprek. De partner van de zo goed als ex eigenaar van de motor bleek ook een overtuigd motorrijdster. Er was koffie. Er waren koeken. Aan het eind van het gesprek kocht ik de dikke Italiaan zonder hem te horen lopen (omdat even draaien nu eenmaal niet goed voor een blok is) en zonder testrit (omdat het daar toen nog te koud voor was). Over de prijs werd verder niet gepraat. Soms is het onderbuikgevoel dat je bij een gesprek hebt dodelijk fout, soms kun je er blind op koersen.
Een goede vriend is beter dan een verre buur
Wat later trof ik een van de technische spilfiguren binnen de Moto Guzzi Club Nederland, zei hem dat ‘ik er ook weer eentje had’. Die Moto Guzzi-liefhebber heeft het prettige relativeringsvermogen dat de berijders van het unieke merk, dat zo vaak op de rand van omvallen heeft gestaan, kenmerkt. Over zijn favoriete motormerk meldde hij ooit: “Italianen brengen iets op de markt wanneer ze het mooi genoeg vinden, de productontwikkeling mag de klant verder zelf doen.”
Oude Guzzies zijn ‘techniek 1.0’
Het moet gezegd worden dat de mensen uit Mandello kwalitatief enorm geëvolueerd zijn sinds Piaggio er suikeroom werd, maar bij de wat oudere modellen kon de eigenaar 90% van de problemen zelf verhelpen door met een paar meter gevlochten massadraad wat verbindingen te leggen tussen allerlei onderdelen die daar af-fabriek een duidelijk tekort aan hadden. De Guzzist kende de verkoper en zijn lief via de club. “Die mensen deugen. Ik ga wel met je mee als je hem gaat ophalen.”
Het ophalen gebeurde op een koude najaarsdag
Mijn aanwinst stond gepoetst klaar en er was sprake van enige weemoed bij het afscheid. Ik beloofde de ex-eigenaren dat ze het bezoekrecht voor hun afgestane knuffeltwin mochten houden. De Guzzi ging voor het eerst sinds een paar jaar weer de weg op.
Om hem weer wat aan dat idee te laten wennen was die eerste excursie op een geleende aanhanger, maar toch. Op de terugweg dansten koude regendruppels in het licht van de koplampen. De man van de Guzzi Club en ik keken elkaar tevreden aan. Thuis werd de toerbuffel op de hefbrug gezet om eens te bekijken wat ik nu uiteindelijk gekocht had.
Alles bleek dik in orde
De massieve Italiaan was in winterslaap gegaan nadat hij een volledige servicebeurt had gehad, waarbij de carterpan niet alleen een nieuwe pakking, maar ook nieuwe RVS inbusboutjes had gekregen. Dat is liefde voor techniek, geen snelle handel!
Intussen is de herfst serieus uitgebroken en zitten de eerste ritten en dienstreizen er alweer op. De toekomst ziet er zonnig uit. Want mijn vorige Guzzi werd pas terminaal bij ongeveer 400D km. De herfst is goed! Laat de zomer maar komen!
En koop als het effe kan er nog een klassieker bij. De prijzen zijn, met de winter in het vooruitzicht, zachter dan ooit!
Maar blijf ondanks dit juichende verhaal voorzichtig bij het kopen van particulieren via Internet. Maar daar hadden we immers al pagina´s waarschuwende tekst aan besteed?
Ontzettend leuk geschreven verhaal. Veel veilige kilometers met je nieuwe aanwinst !
Bijna poēzie! Chapeau en veel plezier met de Guzzi!!