Een moderne Ducati

Ducati rijders zijn enorm dynamisch. Ik stond op het punt om dat te gaan merken. Voor de echte motorrijder is elke rit een gevecht op de grenzen tussen asfalt en rubber. Daarom gaf ik mijn 750 cc machine genadeloos slaag bij het uitkomen van de bocht. De motor brulde woest het lange rechte eind op. In de verte zag ik een multicolor fluorstip.

Dat moest een andere motorrijder zijn. De vijand. Die moest genadeloos vernederd worden! De tellernaald klom streepje voor streepje omhoog… 60. 70, 80 kilometer per uur. Dik 80… Bijna 85 kilometer per uur wel. Misschien 90. Op de teller dan. Nou ja, veel meer vaart zit er nu eenmaal niet in een zestig+ jaar oude zijklepper met een loodzwaar zijspan er aan.

De gekleurde stip werd langzamerhand groter. Het bleek een Ducatipiloot te zijn die zijn Diavel autopettend voortbewoog.

Hij had zo’n raceoverall met bochel plus allerlei andere veilige kleding aan. Steppend op een fietspad kun je niet aërodynamisch genoeg zijn. Ik zette mijn combinatie een paar meter voor hem in de berm tussen weg en fietspad. Deed mijn helm af. “En bevalt het een beetje zo’n Italiaans ding?”

De Ducati stepper vatte de zaak goed op

Zijn koppeling was stuk gegaan, was door de WW opgelapt middels een noodvoorziening en een dosis improvisatie en weer stuk gegaan. Iets met elektronica en Italaans vakmanschap of zo. Hij had nog een kilometer of veertien voor de boeg en zat intussen tegen het kookpunt aan aan. Bij de hoeveelheid boordgereedschap van mijn KMZ zit ook een vettig communistische kluwen rafelig sisaltouw van een centimeter of twee dik. Aan de uiteinden zijn grote, roestige musketonhaken gesplitst. Maar roadside repairs zijn natuurlijk te min voor zo’n Italiaanse bella donna.

Maar motorfietsen slepen is leuker

Het touw ging om de voorvork van de Ducati en de onderste dwarsstang van de driewieler. Daartussen zat twintig meter vettige kabel uit de tijd dat de rode vlaggen in Rusland alleen voor officiële doeleinden werden gebruikt en niet dienden om sleeptouwen te markeren. We spraken af dat ik zou rijden en hij zou remmen en gingen op pad. Als de weg wat omhoog  liep bromde de zijklepper dreigend donkerder maar hij gaf geen krimp. Dan zie je dat 23 pk echt genoeg zijn om met zijn tweetjes met een gangetje van tachtig of zo naar Velp te komen.

In de bebouwde kom  gooiden we de zaak los

Je kunt het leven ook te spannend maken. De Ducatist had nu nog een paar honderd meter te duwen en bedankte mij hartelijk. Of ik nog wat wilde hebben voor de bewezen diensten? “Welnee, ik kan nu iedereen vertellen dat er tussen de Steeg en Velp een heel dikke Duc achter me zat die me met geen mogelijkheid voorbij kon komen. Dat is onbetaalbaar.”

Ik ging rechts af

Even zoals geplanned bijpraten bij een kameraad. Die had dan weer een BMW GS die het hart had gestolen van iemand wiens broer op een dubbelganger er van om het leven was omgekomen en die de machine ter nagedachtenis wilde adopteren.. We praatten over het verbouwen van motorfietsen en toastten op de hoofdprijs voor de blauw-witte brulbeier.