We zijn aan het afsluiten voor het decembernummer
Ducati 450 Scrambler: schoenlapper, blijf bij je leest
De Ducati 450 Scrambler, ook bekend in de VS als de Ducati Jupiter en in Europa als de Ducati 450 SCR, is een on-/offroad 436 cc eencilinder met een door een koningsas aangedreven enkele bovenliggende nokkenas. De Ducati 450 Scrambler werd geproduceerd van 1969 tot 1974. De totale productie bedroeg ongeveer 11.000 motorfietsen. Het model werd ook onder licentie geproduceerd in Spanje door MotoTrans. De MotoTrans-exemplaren zijn tegenwoordig beduidend goedkoper dan de machines uit Bologna.
Er was een markt voor de Ducati 450 Scrambler
In 1968 was de mondiale markt voor dirtbikes groot. Elke fabrikant wilde zijn graantje meepikken. Ducati maakte al 250- en 350-Scramblers, maar de Amerikaanse importeur, de Berliner Motor Corporation, vroeg om een versie met een grotere motor om te kunnen concurreren met de BSA 441 Victor. De wensen van de Amerikanen waren eigenlijk eisen aan de verschillende fabrieken, die daar allemaal juichend in meegingen, omdat de VS nu eenmaal de droommarkt was.
De Ducati 450 Scrambler werd geïntroduceerd in 1969 en was het eerste model dat de 436 cc-motor gebruikte, de grootste cilinderinhoud die de OHC-motor technisch aankon. Het frame, waarvan het ontwerp input van de raceafdeling kreeg, was een versterkte versie van dat van de kleinere Scramblers, met verstevigingen langs de bovenbuis. De 450 werd succesvol gebruikt in wedstrijdverband. Maar in het veld of op de weg: de dikke Ducs vroegen meer onderhoud dan de meeste Amerikanen wilden geven.
Techniek en onderhoud
Heel vaak zul je aanzienlijke schade aan de motor van je dromen vinden door onvoldoende oliedoorstroming, meestal als gevolg van slecht onderhoud en het te zwaar belasten van de koude motor en het ‘kreunen’ op te lage toerentallen. De singles hielden van hogere toeren en frequente olieverversingen. Dat gezegd hebbende: de meeste motoronderdelen van de Ducati 450 Scrambler en veel andere onderdelen zijn nog steeds beschikbaar uit verschillende bronnen.
Restauraties zijn echter een dure zaak. Een aanvullende overweging is dat de motoren van de vroege Ducatis met de hand werden gemonteerd en werden geshimd om de nauwkeurige toleranties te verkrijgen die nodig waren. Dit maakt het herbouwen van een van de koningsas-Ducatis arbeidsintensief en dus duur als je het niet zelf kunt doen.
De Scramblers zijn doorgaans niet voorzien van Desmo-koppen. Die optie was er wel, maar blijkbaar alleen in 1971.
Ducati 450 Scrambler – waarde en valkuilen
En nu de crux: “Schoenmaker, blijf bij je leest.” De gele Ducati 450 Scrambler op de foto’s werd – met een dapper verhaal – als onderpand voor een lening gegeven aan iemand die wel verstand van geld, maar niet van motorfietsen had. De Ducati zou 8.500 euro waard zijn. De geldlener verdween uit beeld. Na een jaar besloot de parttime pandjesbaas de motor te verkopen.
Het hoogste bod dat hij erop kreeg, was 4.000 euro.

Gelukkig verchillen smaken!
Vreselijke motoren, heb vroeger een Ducatie 250 Mach 1 gehad en daarna een Ducatie 350 Desmo .Vreselijk mooi om te zien maar vreselijke motoren om te onderhouden.
Met beide motoren een 10000 km gereden, waren daarna rijp voor de schroot hoop ,alles maar dan ook alles ging kapot bigenden lagers spanningsregelaars, bedrading verbranden waar je bij stond alle zekeringen in de koplamp heel ,en toch alles doorgebrand niet een keer maar meerdere keren.
Met lege tanktas vertrekken en met volle tanktas weer naar huis vol met afgevallen onderdelen.
Klinkt allemaal erg negatief maar het was ook erg negatief.
Als ex Duc rijder denk ik niet in problemen, maar in uitdagingen (sprak hij huilend)
Benieuwd waar de verschillen zitten, wat de gele zoveel minder in waarde maakt
Volgens mij is het allemaal maar net de emotionele beleving.
Leuke fiets zeg! Hoe zit het met trillingen bij die eenpitter?
Je vergeet natuurlijk nog de Condor te vermelden; de Ducati in Zwitserse legerjas!
Ook niet meer goedkoop, en de prestaties zijn door terugtuning minder dan dat men van een Ducati gewend is.
Maar leuke Spielerij voor op een MTB route of crossbaan.
Dier vaar je bij bepaalde toerentallen en grtote afstanden . De kriebels aan je handen, je voeten en je anus.
Leuke en uitdagende motoren die Duc’s.
Maar geef mij maar de Japs, en de Harleys nieuwe generatie Milwaukee Eight