Na een bezoek aan Gekra Motors in Dieren ga je meestal rechts-links-rechts om weer naar het zinderende centrum van Dieren – beroemd vanwege GekraMotors, Ijssalon Undine en Gazelle – te gaan. Als je rechts gaat, de Ambachtsweg op, dan kom je langs een stel handelaren in gebruikte auto’s en autopoetsbedrijf de Leeuw. En daar om de hoek staat dan een DAFJE 33 in werkkleding. Het ziet er ingebouwd door hoog gras wat ‘verkeerd afgelopen’ uit. Navraag bij de vriendelijke autopoetser leerde anders. Het Dafje is niet vergeten, noch te koop. Het is van scooterspecialist Welbie. En het bedrijfsautootje staat op het punt om gered te worden. Bij dezelfde alternatieve route door mijn eigen woonplaats zag ik trouwens nog drie klassiekers staan die zo te zien serieus veel achterstallig onderhoud vereisten.
De DAF 33
Op enkele uiterlijke wijzigingen na was het 1e type DAF 33 hetzelfde model als de Daffodil, wiens naam verdween door het nieuwe modellengamma met dubbele cijfers (33/44/55/66). Het dashboard bleef hetzelfde, maar de combinaties van twee kleuren in de lak werd op de 33 afgeschaft. Wegens ’te duur’.
Zoek de verschillen
Het 1e type DAF 33 (1967 tot en met 1969) is te herkennen aan de extra chromen strip in de grille en het rechtopstaande embleem ’33’ samen met de schrijfletters ‘daf’ op de motorkap. Het tweede type (1969 tot en met 1974) heeft een kunststof strip als grille met twee strepen en zilveren opdruk ‘DAF 33’, welke je ook aan de achterkant ziet. Met het verschijnen van de nieuwe ‘B-body’ DAF 44 werd de elektrische installatie van de 33 veranderd van 6 volt naar 12 volt, maar verder vonden er geen grote wijzigingen meer plaats. De DAF 33 is het laatste model wat op de A-body is gebaseerd.
Er zijn er dik 4000 gemaakt
Van de DAF 33 Combi zoals ons fotomodel zijn er tussen 1967 en 1974 4111 exemplaren gemaakt. Met bijna 750 cc en 32 pk was zo’n utiliteitsdaf goed voor een top van dik 100 km/u. Uiterlijk verschilt de Combi van de Sedan door de andere carrosserieopbouw na de voorstoelen. In deze opbouw is plaats voor een ruime achterbank en een indrukwekkende bergruimte. Die bergruimte is te bereiken via een grote deur. Met de achterbank neergeklapt ontstaat een bagageruimte van bijna 1 m3 meter. De uitrusting bleef gelijk aan de standaard/comfort bij de sedan.
Er zullen niet veel overlevenden zijn
We hebben het niet bij de RDW gecheckt, maar schatten in dat er maar bar weinig overlevenden zijn. Dat had ook te maken met André van Duin. Eind jaren zeventig, je kocht zo’n autootje voor vijfenzeventig gulden tot ‘een meier’. En André van Duin was toen op de televisie met dat achteruit rijden, de DAFJES waren daarbij als eerste weg, maar sloegen ook als eerste over de kop. Daar zijn er heel wat gesneuveld. En aan de roest. ‘What else?’ Het merk DAF is natuurlijk uniek op het gebied van techniek, maar het plaatwerk is net als elke auto uit die tijd. Het roest dus, vooral van binnenuit.
De PTT als klant
De Combi’s, Kombi’s of Besteldafjes deden ook goed werk bij de PTT. Dat waren speciale auto’s, want ze waren standaard voorzien van een onmisbare vlaggenhouder voor de feestdagen, twee buitenspiegels en diverse zaken voor bijzondere situaties en noodgevallen: een verbandtrommel, sleepkabel en brandblusser. Vanaf 1974 had de PTT grotere auto’s nodig en verdween de DAF Bestel uit het dagelijkse straatbeeld.
In 1978 had ik zo’n Dafje als serviceauto bij het Shell station wat ik indertijd in Assen runde. Het was een onverwoestbaar bestellertje en je kon er ‘wheelys’ mee maken. Per ongeluk…….ik had plavuizen gekocht om de gang in mijn huis te verfraaien en gebruikte de Daf om ze te transporteren. Het waren nogal veel plavuizen (nogal grote gang) en dus veel gewicht achterin. Een groot gedeelte van de laadbak bevond zich achter de laadbak, wat een wat eigenaardige gewichtsverdeling tot gevolg had bij zware belading. Op weg naar huis vond ik het Dafje al wat zweverig sturen en bij het eerste stoplicht moest ik stoppen voor rood, bij groen wachtte mij een verrassing: om vlot weg te komen gaf ik een dot gas, en………maakte een (onbedoelde) wheely! Even dacht ik dat ik op zou stijgen, maar gelukkig lande het dappere Dafje na gas loslaten weer netjes op z’n wieltjes. Uiteindelijk verkocht ik het onverwoestbare bestelwagentje aan een paar jongens in de buurt, die er in slaagde dit kleinood diezelfde middag naar de gallemiezen te rijden. Toch niet helemaal onverwoestbaar dus…. Denk nog met enige weemoed terug aan dit grappige Dafje.
Ook he onverwoestbare is eindig. Rotjochies!
(een groot gedeelte van de laadbak bevond zich achter de achterwielen )
Het Gasbedrijf in Veendam had er drie van deze identieke Dafjes 33. Ze gingen met de toenmalige Daf dealer J. Hak uit Wildervank naar Eindhoven om 4 van deze Dafjes op te halen, waar de 4e heenging weet ik niet meer, maar weet wel dat ze allemaal ook nog een fraaie asbak kregen, waarin de 4 soorten modellen die Daf produceerde in afgebeeld waren en deze asbak is nu nog in mijn bezit.
Heb van het identieke model ook één gekocht en in dezelfde kleur grijs gespoten met VEKOGAS op de dichte zijflanken, staan gezamelijk bij mij in een vitrine.
Leuk!
onze bakker had er ook een , knalgeel.
de bakker ging met pensioen , ruilde hem in voor iets nieuws en het dappere dafje kwam nog een keer voorbij op tv…..
ik wordt er nog steeds verdrietig van als ik er aan denk.