Om je klassieker nu op te starten om in het dorp sigaren te gaan kopen? En om daar nu een modernere motor of zelfs een auto voor te kopen? Je fiets komt er zelfs niet van op temperatuur. Maar het is net te ver om te gaan lopen.
Een soort van gelukkig zitten we nu dan in het tijdperk van talloze merken retro fietsen tussen de 125-250 cc. Jawel: Uit China. Daar moet ergens een enorme fabriek staan waar al die dingen gemaakt worden. En vanaf bestellingen van 50 stuks krijg je elke willekeurige naam op de tank. Vanaf 100 eenheden krijg je je droomnaam zelfs ingegoten in de carterdeksels.
Het spul is 99% gebaseerd op Japanse techniek uit de jaren zeventig en tachtig. In hoeverre de gekloonde – hoofdzakelijk – Honda, Suzuki-blokjes legaal zijn gekopieerd? Geen idee. De blokjes en onderdelen zijn doorgaans uitwisselbaar met het origineel.
Dat is de insteek die veel bezitters van echt klassieke Honda brommertjes al lang hebben ontdekt. Die hebben vaak zo’n ‘bamiblokje’ onder hun C310 of SS50 hangen terwijl het Echte Blok keurig op een plank bewaard staat te dromen. De algehele kwaliteit en de prestaties liggen doorgaans wat onder die van het grote kleine voorbeeld. Maar voor het huidige motorfietsgebruik, waarbij de berijder niet echt meer op zijn motorfiets woont, is het goed genoeg.
De kanttekening bij veel van de Ali Express spullen is wel dat er een indrukwekkende spreiding in kwaliteit zit. De goedkoopste aanbiedingen zijn doorgaans op zijn best matig. Of ze gelden alleen bij afname van 50-100 stuks of een container vol.
Die ‘badge engineering’ van de motorfietsen zelf heeft tot gevolg dat er ook hier best wat merken zijn die zo op het oog uit dezelfde fabriek komen. Er kan echter een verschil in zitten en dat verschil wordt bepaald door hoeveel kwaliteit de koper eist en of er lokaal kwaliteitsbewaking is.
De hier meer gangbare merken profileren zich als ‘Engineered in Europe, made in China’. Zo is Mash een Frans merk. Zo is Mutt een Engels merk. Zo is… De resultaten van al die vrijdenkerij zien er doorgaans doordacht prettig gedateerd of klassiek uit. Terwijl er – zeker de laatste jaren – forse stappen vooruit zijn gezet op kwaliteitsgebied.
Qua prijsstelling is dat lichte(re) scharrelspul nog steeds scherp. De ontwikkelingskosten zijn er immers al tijden uit en voor de rest zijn deze ‘neo klassiekers’ basaal. Je kunt er eentje treffen met ABS. Elektronische ontsteking hebben ze allemaal. Schijfremmen ook. Maar daar houdt het wel mee op. Oh ja: Ze starten allemaal elektrisch.
Wat ze in China inmiddels ook hebben bedacht is dat Noord-Europeanen doorgaans groter zijn dan Chinezen. Als je zo’n 125 cc vergelijkt met een echte klassieke Honda C90 Sport, is de afhaalchinees bijna gigantisch. Naast een 650 cc Moto Guzzi V65 blijkt ons fotomodel ook helemaal geen ukkepuk.
Kortom: Voor niet veel geld heb je een lichte motorfiets waarvan passanten zeggen: ‘”Die is mooi gerestaureerd!”
Chinezen hebben bedacht dat je de wereld beter met handel dan met oorlog kunt veroveren. Intussen laten BMW en KTM complete motorblokken in China bouwen en de nieuwe Harley-Davidson 350 komt ook uit China. Nu zitten de Chinezen ook in de hoek van de serieuze, Japanse en Europese motoren. Dat komt doordat ze heel slim in hun contracten met hun westerse en oosterse opdrachtgevers hebben opgenomen dat zij – de Chinezen – de techniek van ‘de vorige generatie’ voor eigen gebruik en onder eigen naam op de markt mogen brengen.
De Chinezen wilden de Europa veroveren en met de gedateerde 125-250 cc machines. We zien deze machientjes eerder achter op een camper dan onder de billen van een 18-jarige. Maar zolang de vraag er is blijven ze ze maken. En daar kunnen wij ons voordeel mee doen. En de wereld veroveren ze intussen met zwaardere actuele modellen.
De redactionele retro is een 125 cc Mash uit 2014, werd onbevangen en voor weinig geadopteerd bij een handelaar die er niets mee kon. Het ding deed het niet. Er zijn een paar echt goede Mash dealers, maar de importeur is niet erg communicatief. Dus de Mash stond stuk in een hoek. Het ding was ZGAN en smoelde aardig. Een lang verhaal kort: De 125’er deed het niet omdat de uiterst scharrige zijstandaardschakelaar stuk was. Die werd gelust. En na in zes jaar nog geen 6D km gedraaid te hebben moest de Mash aan het werk.
Het ding ziet er dus best smakelijk en netjes uit. En gewerkt? Dat heeft hij intussen. De koppelingsschakelaar is er ook tussenuit geknipt. De plastic koplamp met plastic glas is vervangen door een oud stalen & glazen Honda exemplaar. Omdat staal en glas toch echter zijn.
De originele O-ringenketting liep enorm stroef en is vervangen door een ouderwetse losjes lopende ketting die er eigenlijk voor geleerd had om onder een MZ TS250 te draaien. Die ingreep was puur tuning!
De startknop had de neiging te blijven hangen waardoor ritten soms E-ondersteund waren. Er is een wat stoerder veertje tussen gezet.
Het peilglaasje van de remvloeistof van deze vroege Mash … bleek niet remvloeistof bestendig en verdween. Net als wat lak op de tank. Het gat is afgedopt met een kop van een inbusbout en wat LockTite.
De Delphi inspuiterij op dit exemplaar zorgde voor een sub optimale mengselvoorziening. Een elektronisch begaafde kennis kon er niets mee. Alle onbegrijpelijke elektronica werd afgekoppeld/verwijderd en er kwam een ‘plug and play’ Chinese imitatie Mikuni voor 50 euro onder. Om de inbouw te vergemakkelijken kreeg dat mengselfabriekje een K&N filter. De Mash werd er sneller en feller door. O ja: de carterontluchting ging naar Old English Style: met een slang naar de achtersteven.
Mash heeft de afgelopen paar jaar een serieuze kwaliteitsslag gemaakt. De dingetjes waar wij glimlachend tegenop liepen zijn intussen verregaand voorbij. Maar er wordt nog steeds scherp gecalculeerd. Zo zijn de boutkopzeskanten die ooit vanuit Japan (en Taiwan) voor 10 mm sleutelbekbreedtes waren bedacht bij de Mash 8 mm. Op de grote hoop gegooid scheelt dat een boel metaal.
Een Kreidler/Zündapp achterlicht verving de led verlichterij aan de kont. Maar dat was alleen voor het mooie.
Kortom: Je kunt voor weinig een leuke brommer voor in de buurt of regio kopen als je 80 km/u snel genoeg vindt. Zo’n ding hoef je niet te koesteren en te knuffelen, maar je hebt toch het idee dat je aardig stijlvol onderweg bent zonder er 30 mille voor een beetje aangeklede BMW R1300 GS voor te hebben uit gegeven. Het onderhoud is goed zelf te doen.
De slotvraag is: Chinese retrootjes? Komen wij als klassiekerliefhebbers daarmee weg? We zien de reacties graag tegemoet!
Wat merken: Mash, Mutt, Hanway, Herald, Brixton, Hodar, Donfan, Hoyun etc. etc.
Het aanbod: Mash en Mutt zijn hier het meest gangbaar, maar nog zeker geen top-tien gangers. Het aanbod aan occasions in (nog) niet erg groot. De eigenaars denken waarschijnlijk: “Hij staat toch niet in de weg”.
Een prijsindicatie: Over de merken heen: Vanaf zo’n drie mille voor een nieuwe. Vanaf iets van 1.500 euro voor eentje met ervaring.
De onderdelenvoorziening: Goed. Veel past over de merken heen, de dealers, Ali E.
De redactionele Mash
Een echte Honda S90 is echt klein. Deze heeft overigens een Chinees 110 cc blok
Een Mutt
Een Brixton
Een Herald
Een 125 cc Hoyun. De naam op de tank – Yanama – lijkt wat op Yamaha…. Bij aanschaf van 10 stuks $ 388. Bij aanschaf van 2000 stuks of meer $ 299… (Foto: Made in China.com)
Die laatste foto: een echte Honda.
Helaas met chinese bouwkwaliteit…
Mijn C310 draait zelfs na 60 jaar nog steeds sterk, daar komt geen bami onder..
Dito mijn PC50A kopnokker; prima Honda-blok, dus geen behoefte aan Chinees.
Jammer dat bezitters van chinese klonen zich ervoor schamen en massaal met ‘Honda’ stickers aan de haal gaan.
Er rijdt bijna geen chinese Dax rond waar de merknaam niet is “vervangen/ overstickerd”..
Lee Lang was ook chinees, hij was klein en leed ondel een motol die het nooit deed
Jammer genoeg snapt de jeugd dat allemaal niet. Die blijven lekker sjinees kopen, ook die nepzooi voor op hun golfjes en bmw’s
Maar het is een enorme boost in Honda stickerhandel!
Er is toch een hoop leuks te koop zonder je daarvoor meteen dik voor in de schulden te hoeven steken. MASH is lekker retro, net zoals een Royal Enfield, een Kawa W800 of een Triumph T120 Bonneville. Voor de laatste tik je dan iets van 17k€ af, hetgeen dan toch wel weer ‘hypotheekwaardig’ lijkt. Maar goed, dan heb je ook een dijk van een fiets. Enfin, zolang je er maar plezier mee hebt. Maar dat kan ook met een Mash met een half pilsje cilinderinhoud en wat hobby. Hoe mooi kan het zijn…? 😃
Net afgelopen weekend voor de bekende ‘drol en twee knikkers’ een Honda CB450SC Nighthawk aangeschaft; veel betrouwbaarder, zeker zo leuk.
Er is nog zoveel goedkoop speelgoed te koop waar de gemiddelde motorrijder M/V/X zijn neus voor optrekt…
Dat houden we onder ons!
Veel mooier wordt het niet!
chinesium recyclen is ook een optie, mij persoonlijk een betere optie .
er zijn nog zoveel leuke weesbrommers en scooters die ook aandacht verdienen die niet door sjinese kinderhandje in elkaar zijn geknutseld.