Foto boven): ‘Nieuw’ zag de Austin FE vrachtwagen er door die afhangende voorruitjes al droevig uit. Droevig word je als liefhebber van Britse erfgoed bij het zien van dit exemplaar…
Als u in dit leven al wat langer meegaat, zult u zich de Austin FE, een 5 tons vrachtwagen vast nog wel kunnen herinneren. Eind jaren vijftig was het een graag gebruikt werkpaard in het toenmalige dagelijkse verkeer. Aangedreven door een trouwe zescilinder, bijna 3 liter benzinemotor – ze waren overigens ook leverbaar met een dieselmotor – zeulde zo’n ding zijn vrachten door het land. En ver daarbuiten.
De import van dit Britse fijngoed was in die jaren in handen van de firma R.S. Stokvis & Zonen te Rotterdam. Door de stand van de voorraampjes had zo’n truck altijd iets droevigs over zich? Beetje droevig gestemd werden wij ook bij het aanschouwen van het hierbij afgebeelde exemplaar. Werd na een werkzaam leven door zijn baas in het Britse Abergavenny – de poort naar Wales en onder andere bekend vanwege het liedje van Marty Wilde uit de medio jaren zestig – afgedankt en geparkeerd in diens ‘yard’. Goed rijdend en nog in goede staat. En alleen omdat de toenmalige dealer geen goede inruilprijs wilde geven… Decennia lang stond-ie daar. De tijd ging ook aan deze bejaarde niet voorbij. Ook niet aan de eigenaar. Kort voor onze ‘passage’ had hij het apparaat ‘uitgegraven’ uit het inmiddels welig gegroeide ‘bos’, maar besloot dit Britse erfgoed nog één kans te geven alvorens de beslissing te nemen het geheel toe te vertrouwen aan de ‘goede zorgen’ van een plaatselijke Oud IJzer-specialist… Terwijl wij daar aan het praten zijn en enkele foto’s nemen, wordt de deal gesloten. Voor £ 275 wordt een nieuwe eigenaar gevonden die verschillende onderdelen goed kon gebruiken bij de restauratie van zijn FE… Toch nog goed afgelopen?!
