Het is een verrassing. Bij Jelle Talsma in Leeuwarden stuiten wij op een Audi TT 1.8 5V Turbo quattro uit 1999. De al lang bestaande dealer is al decennia een Fries bolwerk voor Italiaanse merken (en sinds enkele jaren ook Jeep). Daar verwacht je niet zo snel een Audi TT in de voorraad. Maar de verklaring daarvoor is eenvoudig. De auto werd door de eerste eigenaresse ingeruild op een Alfa Romeo. Johan Dijkstra kocht namens Talsma de Audi in. En hij werkte graag mee aan ons verzoek om een reportage met deze unieke Audi te maken, niet in het laatst omdat wij elkaar al jaren kennen. Het werd een memorabele dag met de Audi.
Deze quattro-versie is de uitvoering met 180 DIN-pk, en is op de lichtmetalen velgen van een latere serie na helemaal origineel. Hij kreeg vanwege het beruchte bochtgedrag van de 1998-2000 serie een verbeterd onderstel en het achterspoilertje. En dat waren precies de zaken die de levensgevaarlijke randjes van de TT haalden. Zéker de quattro-uitvoeringen konden op hoge snelheden in bochten nog wel eens onaangenaam verrassen vanwege een ineens optredend overstuur. Bovendien kregen deze versies later nog een modificatie voor de draagarmen, die vast konden gaan zitten. Vanaf 2000 werd de eerste TT generatie ook standaard met de veiligheid verhogende zaken (waaronder ook ESP en ASR) én de gemodificeerde draagarmen achter uitgerust. De reportage auto heeft overigens al lang niet meer te kampen met de listige trekjes. Hij is klaar voor een machtige rit, en zal zich later op de dag bewijzen als absoluut fenomeen. Zo’n fenomeen, dat zich diep in de vezels van je lichaam vastzet.
Terugkerende ontwerpaccenten
Het ontwerp van de Audi baart bijna een kwart eeuw na dato nog steeds opzien. Dat is verklaarbaar, want er loopt haast geen lijn recht, en binnenin komt het design van de ronde racy tankdop met boutgaten in tal van toepassingen (pookconsole, uitstroomopeningen op het dashboard) terug. Het verhoudt zich fraai tot de spijlen die je bij de middenconsole aantreft en waarmee je de portieren dichttrekt. Dat laatste is het sein voor een heerlijk rijavontuur. En als je wilt kun je het nodige meenemen. Want onder de lange achterklep schuilt een heel behoorlijke (en lage) bagageruimte, zodat je op weg naar de zonbestemming of de wintersport echt het nodige kunt meenemen. De kleine zetels achterin zijn minder bruikbaar, maar dat mag geen verrassing zijn bij deze TT, die eigenlijk vooral voor twee inzittenden is ontworpen.
Ingepakt wegwezen
Wanneer de deuren dicht zijn pakt het zwarte interieur met aluminiumkleurige accenten je volledig in. De hoge kozijnlijn en de met zwart leder beklede en verwarmbare voorstoelen versterken die ervaring. Het stevige meubilair ondersteunt aan alle kanten uitstekend, mede dankzij de dikke zijwangen van de stoelen. De rijpositie is direct voor elkaar en activeert je als het ware om op een bijster aantrekkelijke en dynamische manier de meters te gaan maken. Dat doe je bovendien in een zweem van luxe, want aan boord vind je ook het cluster van de gescheiden automatische airco, die zijn werk uitstekend doet en prima van te doseren.
Gewichtige en zuivere sportwagen
Deze Audi legt rijklaar dik 1400 kilo aan gewicht in de schaal, maar is écht een sportauto van het zuiverste water. Je bent rap van je plek. Aanvankelijk moet je even beducht zijn voor de korte één en twee en de felle koppeling. Wil je rap weg, dan word je gelanceerd. Maar ook in rustiger vaarwater is er geen man overboord, ook dan reageert de techniek in de Audi adequaat en toont deze de prestatieve potentie. Wat daarbij heel prettig is: wanneer je schakelt wordt je getrakteerd op een kordate en korte pookbeweging die vergezeld wordt van een heerlijke klonk, die past bij de geweldige rijbeleving in deze Audi.
Verslavende tussenaccelaratie
Toch is de rappe acceleratie vanuit stilstand niet de grootste attractie. Het grote prestatieve geheim zit hem namelijk in de tussenaccelaratie in vier en vijf. Die is verrukkelijk, en mede een gevolg van de langdurige beschikbaarheid van het maximum koppel dat bovendien al onder 2000 toeren per minuut intreedt. Je hoeft het gaspedaal niet eens te vloeren om vanuit een rustig tempo binnen no time naar 140/150 kilometer per uur te versnellen. Het gebeurt in één rechte lijn, en dat is verslavend lekker. En dan te bedenken dat dit de 180 DIN-pk versie is. Er waren namelijk ook nog TT quattro-versies met nog meer vermogen. Maar wees gerust: ook onze versie is al goed voor bakken rijplezier.
Absurd goed in bochten
Het bochtengedrag is van een absurd hoog niveau. Je voelt wat de bekrachtigde en zeer stevig aanvoelende besturing doet. Die bedien je met een heerlijk dik en superieur aanpakkend stuurwiel. De Audi trekt je voortvarend, krachtig en zeer vertrouwenwekkend de bocht in. En je haalt in een doordraaier de voet niet van het gaspedaal. Integendeel. Je trapt het alleen maar dieper in. Met resultaat. Want de TT vréét bochten op een manier zoals ik zelden heb meegemaakt.
Zalig onderstel
De grip is fantastisch, en geen enkel moment zet de bevallige kont van de Audi ook maar een millimeter opzij. Het voortreffelijke onderstel doet zijn werk in combinatie met de quattro-techniek met Haldex-koppeling puik, en blinkt ook in rechte lijn uit in balans. De gasgevulde dempers werken heel kordaat, de veerkarakteristiek is dankzij de onderstelmodificatie van weleer precies zo afgestemd dat je haarfijn het verschil tussen hard en dynamisch comfortabel voelt. En dat laatste is het geval bij deze Audi TT, die zich daardoor als een heel fijne toerauto ontpopt.
Absoluut een toekomstige klassieker
De Audi TT is één van de klassiekers van de toekomst. Dat staat voor mij sinds de introductie in oktober 1998 al vast. Hij biedt een ervaring, die heel lang zal beklijven. Dit laat je zeker na dik tweehonderd kilometer sturen niet snel los. Want dit is een magistrale auto. Een in alle opzichten buitengewone auto, die tijdens een prachtige woensdag mijn top-10 binnenreed. En stiekem, stiekem wil ik hem.
Met heel veel dank aan Jelle Talsma Autobedrijven in Leeuwarden (www.jelletalsma.nl)
Helaas veel te duur in onderhoud, verbruik.
Voor een sportieve auto veel te zwaar, en bovenal lelijk. De opvolger ziet er goed uit, maar of die ook beter is?
Ik heb jaren in TT gereden. Kappersauto niet bepaald, wel zijn vrouwen ervoer op. Waarschijnlijk door het design-achtige ontwerp en de niet agressieve lijnen. Veel vrouwen spraken me aan “wat heeft u een leuke auto ! En nog zwart ook. Veel flinke reizen meegemaakt met tent en al. Er kon nog behoorlijk wat meegenomen worden. En toch lekker doorrijden. Een echte klassieker.
Dodelijke Ongelukken met de TT in Duitsland:
Ja das stimmt, mit den Versionen der ersten zwei Jahre! Das lag daran, dass AUDI den
Fehler begangen hatte, aus Sparsamkeitsgründen die Karosserie des TT auf eine viel zu kurze
Plattform gesetzt zu haben, nämlich auf die gemeinsame Plattform auch von Golf und Skoda.
Die meisten Unglücke passierten mit der 220 PS – Version des stärkeren Quattro, kaum mit der
180 PS – Version mit Frontantrieb. AUDI nahm auf Wunsch die bisher produzierten TT zurück
und rüstete sie mit ESP (Anti-Schleuder-Elektronic) um, und der TT bekam ab jetzt einen Heck-
spoiler aufgesetzt.
Ich gehörte zu den Glücklichen, die ihren TT “wandeln” konnten, AUDI nahm das Auto gegen
entsprechende Wertminderung zurück und zahlte das Geld zurück. Daraufhin konnte ich gleich
ein neues Modell kaufen, welches ab Werk komplett ausgestattet war – und ab jetzt ging die Zahl
der Unglücke zurück.
Meistens passierten die Unfälle bei hoher Geschwindigkeit auf einer Autobahnabfahrt, wenn man
zu schnell in die Kurve ging und dann dabei bremste! Das Heck brach dann aus, und es konnte
zu Überschlägen kommen.
Zijn in Duitsland vele dodelijke ongelukken mee gebeurt
Beim Erscheinen des AUDI TT fiel sofort die Bemerkung, die dem Chefdesigner Peter Schreyer galt
(heute Präsident/Chefdesigner KIA und HYUNDAI): “L`esprit du Bauhaus”.
Andere bezeichneten die hohe Gürtellinie mit der schmalen Fenstersilhouette als “Schiessscharten”.
In Deutschland hat es die 180 PS – Version nur mit Frontantrieb gegeben, von aussen zu erkennen
an nur einem Auspuffendrohr. Die Doppelauspuffendrohre wiesen auf die stärkere Quattro – Version
mit 220 PS hin.
Danach zu urteilen, gab es für die Niederlande und vielleicht auch andere Länder ausserhalb
Deutschlands auch 180 PS – Versionen mit Quattro- / Allradantrieb.
Der TT wurde übrigens in Ungarn gebaut, weil dort im Motorenwerk von AUDI noch Platz und
Reserve war für die Produktion eines in kleiner Stückzahl zu fertigenden Coupés.
VW had in elk geval rare ideeën met onderdelenvoorziening. Of dat nog zo is, dat weet ik niet. Zo wisten ze indertijd niet eens dat er bij de Golf D 1976-1982 een filter in de tank zat. Stond niet op de bekende microfilm bestanden en lag niet in het magazijn. Als dat filter verstopte kon dat RVS zeefkorfje gewoon eruit getrokken en gespoeld worden. Dat wist de VW garage niet eens. Er moest maar ‘een nieuwe tank onder’ (!!) Of anders ‘de tankslangen maar omwisselen. Welja! Ik wilde gewoon een reserve zeefje voor als ik met vakantie was. Heb het ze in hun eigen garage aan mijn eigen auto gedemonstreerd waarna hun monden onbegrijpend open vielen. Het korfje kreeg ik echter niet. De sloop bracht uiteindelijk uitkomst
Zo was de de korte dikke verbindingsslang van tankbuis naar de tank bij de Sharan niet los verkrijgbaar. En jawel….er moest maar weer een nieuwe tank onder. Toch maar even een wandeling van 10minuten naar de Ford garage gemaakt alwaar ze exact die slang gewoon voor het broedermodel Galaxy in het bakje hadden liggen! Notabene met VW logo erop!!! En dat bovendien voor zowat een prikkie. Ik ging er vrolijk gestemd mee naar de VW garage en toonde hen die slang. Je raadt het al, hun monden vielen alweer wijd open. Nu van schaamte en boosheid. Hopelijk is dat beleid in de tussentijd beter geworden.
Ik kan er niks aan doen, maar ik vind de TT zo’n ongeloveloze kappersauto…
Het verhaal van de TT begint met zijn prachtig gedesignde voorloper, de Audi 100 coupe (van 1968 tot 1976)
Begin jaren 90 gekocht, toen was de Audi coupe 14 jaar oud. Uiteindelijk is het bij een korte ervaring gebleven wegens een totaal gebrek aan verkrijgbare (slijtage)onderdelen (toen al!) en daardoor onherstelbaar. De ervaring met de miserabele onderdeelvoorziening heeft me er uiteindelijk van weerhouden om ooit nog een VAG product aan te schaffen.
Onderdelen voorziening, die is helaas wel wat, maar nog niet veel verbeterd . . .