Sluitingsdatum januarinummer -> 18 november
Alfa Romeo Giulia Sprint GT (1964): 45 jaar accessoire in de garage van Eeltje.
Daarmee wordt direct duidelijk dat deze prachtige coupé een aparte plaats heeft in het autoleven van Eeltje. Deze Bertonecreatie is inmiddels een zeer populaire en gezochte klassieker onder liefhebbers van oldtimers. Toen Eeltje de auto kocht in 1977 was het niet zo moeilijk om een Alfa te vinden, ze werden redelijk veel aangeboden bij de Alfa dealers, zo ook bij Alfa Romeo dealer Braaksma aan de Harlingersstraatweg in Leeuwarden. Deze Alfa Romeo Giulia Sprint GT uit 1964 is maar een paar jaar gemaakt, en nu zeer gezocht. Dat het een toevalstreffer was bleek vele jaren later.
Door: Dirk de Jong
Het ging Eeltje in eerste instantie niet eens om de sportieve rijstijl van de Italiaan. Maar wel om zijn ontwerp, zijn vloeiende vormen, rank en slank, het brievenbus-idee, het frontaanzicht was formidabel. Van dit oermodel de Alfa Romeo Giulia Sprint GT werd er een boekwerk bijgehouden vanaf de import door Louwman & Parqui in 1964 en de levering aan de dealer in Leeuwarden, en vanaf 1977 het eigen Alfa avontuur als trotse bezitter.
De historie
Toen de auto werd aangeschaft ging het dealerschap over en de ondernemer Braaksma nam zijn inruilvoorraad mee naar een privéadres. Eeltje vond hem via een advertentie in de krant. De motor was niet 100 procent, maar ondanks die wetenschap was Eeltje ervan overtuigd dat het een zinvolle onderneming was om de Alfa aan te schaffen. Later bleek dat de voorwielophanging helemaal vastzat, de verkoper vond het te duur om te repareren, maar Eeltje vond hem te mooi om te slopen.
Het gevoel wint
Het gevoel kwam eerst… en het verstand kwam later. Het gevolg was dat er uiteindelijk een Alfaspecialist aan te pas moest komen om de motor te reviseren. De aanslag op de portemonnee van die revisie was vele malen groter dan de aanschafprijs.
Andere prioriteiten
Een mens maakt heel wat plannen voor zijn leven die vervolgens door toeval of omstandigheden een compleet andere wending nemen. Soms is het leven niet prettig en je kunt de tegenslagen en uiterlijke omstandigheden niet veranderen.
Het bezit het belangrijkst
De hobby verdween niet, maar de keuzes werden anders gemaakt met het gevolg dat de Alfa Romeo Giulia Sprint GT jaren- en jarenlang onder een deken bleef staan, en dus een accessoire werd in de garage. Het belangrijkst was dat het bezit bleef, met het gevolg dat er nu anno 2022 een vrijwel nieuwe Alfa – met originele bekleding – op de weg verschijnt, met een blije Alfa liefhebber uit de generatie van 80-plussers. Dat zelfs (Alfa) wielen raar kunnen rollen bewijst het verhaal van Eeltje.
Lees ook:
– Wat de voordelen zijn van een abonnement op Auto Motor Klassiek
– Alfa Romeo Alfetta GT en Alfa Romeo Alfetta GTV. Alfa’s fraaie jaren zeventig en tachtig coupé
– De Alfa Romeo’s tussen de kleine advertenties
– Alfa Romeo GT Junior 1600 Bertone
– Alfa Romeo Giulia Super. Van 1300 naar 2000. Stapjes maken
In 2003 kocht ik , nadat ik negen jaar lang een Alfa Spider 1600 van bouwjaar 1975 hobbymatig heb gereden, een werkelijk schitterende Alfa GT 1300 junior.
Het onvolprezen geluid van die Nord motorblokken en de manier waarop die aan het “gas hangen” is onvolprezen. Een feestje om mee te rijden, al was het maar om de bewonderende blikken en aanspraak onderweg. En ook genieten om gewoon naar te kijken wanneer hij in mijn garage stond want wees eerlijk: het ontwerp is toch gewoon een “piece of art”!
Toch… liefde maakt blind want betrouwbaarheid was niet zijn sterkste punt. Toen ik weer eens een rit voortijdig moest onderbreken (deze keer een lekke kachelradiateur, schoenen onder koelvloeistof) en huiswaarts moest was mijn geduld op. De electronica had mij eerder al tot wanhoop gedreven.
Ik heb de auto verkocht naar België. Voor een prijs … Laat ik het zo zeggen; als ik zie waar de Bertone’s nu voor weggaan word ik daar liever niet meer aan herinnerd :-).
Maar de herinnering blijft en … ik heb de foto’s nog!
Hier idem, ongeveer het zelfde verhaal #verkoopspijt
Blijft een prachtwagen en heb er destijds vele mooie herinneringen aan gehad. Had precies zo’n zelfde uitvoering, wit, Giulia Sprint GT Veloce met kenteken 90-01- EH. Heb hem 11 jaar in bezit gehad en toen wilde ik wel weer eens wat anders. Jammer, jammer, had ik hem nog maar….
10 jaar geleden verkocht voor 20 mille. Zag op tegen het vele werk wat er nog aan moest gebeuren met dito kosten. Nu spijt als haren op mijn hoofd. Gelukkig heb ik die ook niet meer.
Nu staat er een alfa 105, 1750 uit het jaar 1970 bij mij in winterstalling.
Ik heb die gekocht in 1988, hij kwam uit Napels, gelukkig zonder roest.
Enkele jaren mee gereden, furore mee gemaakt in mijn jeugd, tot plots kindje erbij kwam.
Alfa te klein, en gestald droog! bij een boer.
Op blokken, cilinders vol gegoten met olie, en laten slapen..
2014 naar buiten gesleept, remmen vast en begonnen met grote werken om hem weer in verkeer te brengen. Schokdempers, repairkits remmen, rem leidingen, rempomp, waterslangen, delco….
2 maand mee gereden, witte rook, stilvallen, weer starten, en weer in garage gezet.
Volgende poging motor vast….weer laten slapen tot,
2020
Motor eruit , volledig nazicht , nieuwe koppakking, bijna alles vernieuwd alleen de pistons, segmenten en cilinderbussen niet. Monteren en hoera !! de baan op…
Na een tijdje moeilijk starten.. op drie cilinders rijden. bougies om de 200 km poetsen, ja olie
2021 Motor er weer uit, bussen pistons, segmenten, klepzittingen vernieuwd….
en nu weer genieten.
Het geluid van de nord 1750 motor, heerlijk, en ja hij gaat vooruit…
Eindelijk genieten van mijn alfa in bleu hollandaise, originele lak.
Weet je, ik kijk nu wel heel anders naar oldtimers
Echt een prachtig auto en heerlijk om in te rijden, zeker ook qua geluid met de Nord motor!
Zelf had ik de rode 1600 GT Sprint uit 1966 (blauwe bekleding) gekocht als student in ca. 1976 en in ca. 1986 uiteindelijk helaas verkocht omdat ik geen eigen ruimte had maar een stukje boerderij gehuurd in Huizen. Ik denk in 1984 ofzo uit Friesland teruggehaald om op te gaan knappen naar een huur garagebox in Hilversum zonder elektra en niet lang daarna in de gehuurde deel van een boerderij in Huizen.Toentertijd kon ik vanuit Almere in een vrij uurtje net heen & weer rijden, hem even aanraken en weer retour. Na een paar jaar werden de huurkosten te hoog voor me vergeleken met wat ik kon doen en verkocht toen wat ik had: de deels gedemonteerde Alfa, nieuwe cilinderbussen en zuigers, spatborden e.d. Erg zonde uiteraard, maar zo gaan die dingen helaas als je geen eigen ruimte hebt. Ik beloofde mijzelf toen ook om niets meer te doen voordat ik eigen ruimte aan huis zou hebben om wat te kunnen doen (werd in 1989 het bouwen van een Cobra).
Maar wat een gave auto was dit, 10 jaar gehad waarvan maar een 2 jaar gereden totdat zoals bij het stuk over de Diane geschreven er in mijn stagejaar in 1979 in de Rotterdamse Beneluxtunnel een gat brandde in de zuiger van de 4e cilinder door een vastzittende terugslagklep in de vacuümbekrachtiger en ik hem bij familie in de stalling in Friesland kon zetten. Daarvoor, toen ik hem nog niet lang had, bij een bezoek vanuit A’doorn aan mijn oma in Groningen, was er een steeds onplezieriger geluid te horen op de terugweg waardoor ik maar steeds harder ging rijden om thuis te komen en liep bij Beilen op de A28 bij inmiddels 180 m’n versnellingsbak vast. Wow wat een slipsporen… Toen waren er nog geen praatpalen, het duurde ca. 4 uur voordat hij was afgesleept naar een garage daar. De cardanas er tussenuit gehaald en door een medestudent teruggesleept naar A’doorn, een avontuur op zich omdat hij vrolijk ging inhalen mij mij erachter. En dan de mensen zien kijken als ze ingehaald werden, een sleepkabel zagen en dan mijn Alfa… In het zomerhuisje waar we toen woonden met studenten de bak er onderuit gehaald en alles gereviseerd: die bleek te lekken en zonder olie zaten op een goed moment de tandwielen gewoon vastgelast op de prise-as. Afijn, alles liep daarna prima totdat dus die zuiger het helaas begaf, maar één van de leukste auto’s die ik had.
Dit type Alfa zou ik al jaren graag weer hebben, maar qua prijzen is dat allang niet erg leuk meer. Ik heb daarna nog wel een 2e hands 1300 Nuova Super gehad, maar die was bepaald niet erg super: mijn eerste auto die ik bij een (Alfa) dealer kocht en er daarom niet zoals gewoonlijk helemaal op- en onder doorheen kroop. Dat bleek een grote nepper te zijn, waarop dankzij de prijs toen Bovag garantie gold maar wat, toen er een hoop mee aan de hand bleek, toch niet gegarandeerd bleek. Een erg leerzame gebeurtenis qua misplaatst vertrouwen c.q. oplichterij!
Prachtige beleving van mijn oud leraar met wie ik nog steeds contact heb en alle beide verslingerd aan het italiaans virus, Eeltje aan de Alfa en ik aan de Fiat.
ik ben jaloers op het motorgeluid van een alfa een ander merk kan dat niet nadoen.
Voor de rest onderhouds gevoelig en niet zo betrouwbaar.
Wat een leuk verhaal van Eeltje, en van Jan `t Spijker ook. .Apart toch dat als we op jonge leeftijd met een merk virus besmet worden, dat daar vaak niets tegen helpt. Ik sta zo zoetjes aan ook al met 1 been in het graf, maar de Citroen liefde is nooit minder geworden. Dat het nu op sterven na dood is, vindt ik jammer. Toen het “Luxe Merk” DS ging heten was de writing on the Wall duidelijk.
Mijn Zus heeft een Alfa die zij aanschafte toen jezus nog een timmerman was. Of ze er vaak in rijdt weet ik niet. In de loop der jaren zijn oude autos flink gekrompen, maar een beetje vaseline doet wonderen. Groeten vanuit een stralend YVR zonder protesters op de straat.
Bas.
Zelf kocht ik in 1987 een gemankeerde Alfa 1300 GT Junior uit 1975 in Hoogeveen bij Alfa specialist Berjan. Deze deed hoofdzakelijk in schade Alfa’s.Die van mij was geen uitzondering en had ietwat hardhandig zoentje op de acherkant gehad. De kont was naar beneden gedrukt en je kon zo naar binnenkijken onder het rubber van de achterruit…..Helaas was dit niet het enige ongemak: binnen en buitendorpels waren een tikje knisperig, evenals de spatbordranden achter. De motor was van hetzelfde laken en pak: bij de pomp was het olie tanken en benzine nakijken. Wanneer ik flink gas gaf, kwam er onmiddelijk een mistwaarschuwing op de radio…… maar ja, liefde maakt blind. De aanschafprijs van 700 harde florijnen maakte veel goed! Gelukkig had ik indertijd zelf een garage en dtonden de handen niet verkeerd. De olieverslaafde motor werd vervangen door een fijne 1750 motor en de carrosserie kreeg een uitgebreide restauratiebeurt. Dit alles is nu 35 jaar geleden. En raadt u eens? Ik heb ‘ m nog steeds! Ik heb nog wat andere klassiekers, maar dit is wel de laatste die weggaat!
Was de aanschaf niet 750 gulden?
Stond in een andere reactie.
florijn is een oude naam voor gulden