Een zeldzame klassieker. Toch?

Als je naar de klassieke motorwereld kijkt, dan is de koek wel verdeeld

Voor de meeste merken en types zijn wel liefhebbers, clubs en specialisten. Dat is niet altijd zo geweest. Want ooit moest je op de Vehikel zijn om na een dag dozen doorspitten onder een schragentafel een set z.g.a.n. uitlaten voor een CB 750 K2 te vinden. Voor 100 gulden. Voor de hele set. Er lag ook ergens een luchtfilterhuis voor een CB750 K0 en een set kabelbediende carburateurs. Bij aankoop van de vier carburateurs werd het metallic rode luchtfilterhuis er gratis bijgegeven. Want onderdelen voor ouwe Jappen? Het enige dat er duidelijk aan was dat ze niks waard waren.

Alles intussen dik voor elkaar

Intussen zijn de onderdelenvoorziening en de documentatie voor zowat alle klassiekers tot grote hoogte gestegen. Net als de prijzen van de onderdelen. Maar ‘beter duur dan niet te koop’. En zo kan een restauratie van – laten we hem er nog een keer als voorbeeld bij nemen – een Honda CB 750 K2 zomaar € 6.500 kosten. En dat was dan exclusief de aanschaf.

Zo’n moderne restauratie kan dan ook tot in detail perfect zijn als alle informatie helemaal in de pas loopt met de werkzaamheden en de aanschaf van de ‘hardware’. En de liefde en kosten zitten hem dan ook in de details. We hoorden dat het kroonstuk van een BMW R90S niet gespoten, maar geëpoxeerd moet zijn. We hoorden dat er voor een heel vroege, verre van perfecte CB750 tank $ 3.250 is betaald omdat de persmal voor die eerste tanks niet in orde was. Als je door de tankdop kijkt, dan moet je een paar ribbels in de bodemplaat van de tank zien zitten. En wat je voor de rest niet weet over zo’n enkelnokker – en ik kocht ooit een bijna perfect exemplaar voor 2.000 gulden – staat in de SuperProfile hardcover.

Die informatie- en goederenstroom is een fenomeen dat moet groeien

Toen ik meer dan 25 jaar geleden verliefd werd op Russische zijspannen zat de toen aanwezige kennis bij de UDCN, de Ural/Dneprclub Nederland. In die hoek zaten ook de onderdelen. En het gezamenlijke Russenminnende bestand aan motorliefhebbers koesterde de legendarische onbetrouwbaarheid van de Sovjet oudgedienden en wist dat hun passie nauwelijks materiële waarde had.

Intussen is dat probleem ook opgelost. De kennis is gegroeid. Er zijn boeken over geschreven. De onderdelenvoorziening is optimaal geworden. Oh, ja: en de prijzen – van zeker de zijkleppers – zitten dapper in de lift.

En dan scoor je een Chang Jiang, of Xiang Jiang kopklepper

De Chinese zijkleppers van Chang Jiang zijn nog steeds aardig identiek met de BMW R71 en de IMZ/KMZ M72’s. De zijkleppers hebben een zekere cultwaarde. Er is informatie over ze. Er zijn spullen voor ze.

Maar dan blunder je tegen een Chang aan die eruitziet als de minder slimme van een eeneiige tweeling. Een 750 cc kopklepper die een liefdeloze kopie is van een BMW R75/5. Het ding was grotendeels gedemonteerd, maar er zat wel een Duitse ‘Brief’ bij. En volgens dat document heb ik nu een CNAMC 750G of YZ7 staan. Het bouwjaar is wat onduidelijk. En op Internet is er vrijwel niets leesbaars over te vinden als je de Chinese taal – waar Google Translate het ook al moeilijk mee heeft – niet machtig bent.

En of zo’n Chang ooit een hooggewaardeerde klassieker wordt? Dan heb ik nog een buddyseat en twee wielen over voor de verkoop.

En in de tussentijd modder ik maar wat aan. Gelukkig dat het hele konijn lijkt opgebouwd uit dingen die van BMW’s, Urals en Dneprs komen. Maar als iemand meer weet dan ik? Dan wil ik dat ook graag weten. Voorlopig weet ik dat Chang Jiangs ook onder de merknamen Dong-Tiang, Feng-Tong, Chang-dong, etc… zijn verkocht.