Als er “Made in Taiwan” op een auto stond, was dat niets bijzonders. Zolang het maar geen glimmend wrak op ware grootte betrof waar iemand omgerekend een slordige € 13.000 voor betaald had.

Foto’s: Luuk van Kaathoven

Toch gebeurde dat in 1992 een paar keer echt in ons land. 122 arme drommels hadden ergens het idee opgevat dat een Yue Loong Feeling wel een goed idee zou zijn. Waarom weet niemand meer precies, want een prijsbreker was het ook al niet. De goedkoopste versie kostte ruim 24.000 toenmalige guldens, voor de duurste versie moest zelfs nog 6.000 gulden meer gegireerd worden naar de importeur in Sassenheim. Dat was toen het enige adres ter wereld buiten thuisland Taiwan waar je zo‘n fijn gevoel kon kopen. Achteraf gezien misschien al een veeg teken.

Inspiratie

Voor dat geld was er veel meer te koop. En beter. De Yue Loong Feeling was niet het eerste model van de fabrikant, maar ook niet het beste. Het bedrijf bouwde al sinds de jaren zestig Datsuns in licentie voor de thuismarkt en was daar redelijk succesvol mee. Aangestoken door dit succes bracht Yue Loong haar eerste eigen model uit, de Feeling 101. In de basis was dit vooral een Datsun Stanza, de carrosserie werd in eigen huis opnieuw getekend. In zeer korte tijd, zo te zien. Of de inspiratie was even zoek. Kan gebeuren. Dat vond de marketingafdeling verder geen enkel beletsel om de auto op de markt te brengen, ze hadden er alle vertrouwen in. En een goed gevoel waarschijnlijk. In het begin verkocht de Yue Loong Feeling inderdaad redelijk goed, maar al heel snel zakten de verkopen enorm in. Vooral omdat de auto’s dat zelf ook massaal deden. Altijd een goed moment om te gaan exporteren natuurlijk.

Europa

Als minimaal gewijzigde Yue Loong Feeling 102 kwam deze Taiwanees vervolgens naar Europa, om van daaruit de rest van de wereld te veroveren. Althans, dat was de bedoeling. Om dat doel te bereiken moesten er echter nog een paar kleine problemen opgelost worden. De auto zelf, om te beginnen. Op zijn zachtst gezegd was de kwaliteit niet om over naar huis te schrijven. Dat had ook niemand kunnen lezen, trouwens. De Yue Loong Feeling viel onderweg naar Europa al langzaam uit elkaar. De bootreis duurde eigenlijk te lang in verhouding tot de levensduur van dit model. Als de Feeling vervolgens voor een habbekrats zou zijn aangeboden was het nog te verdedigen geweest, maar het ding was net zo goedkoop als-ie modern was. In de folder leek het nog heel aardig. Ronkende termen als Tenderness, Strength and Beauty gaven het idee dat je leven vele malen leuker, vermoedelijk zelfs beter werd in zo’n Yue Loong, maar in werkelijkheid gold dat alleen voor de importeur. Hoewel…

Teruggekocht

De Abemy Groep in Sassenheim kwam met de Yue Loong Feeling niet bepaald in de verleiding om een gang naar de beurs te overwegen. Na zo’n 130 exemplaren verkocht te hebben aan moedige omdenkers of goedgelovige auto-onbenullen was de ellende al niet meer te overzien. De auto’s waren bar slecht, de klanten zwaar teleurgesteld. Er waren domweg niet genoeg onderdelen beschikbaar om de stroom aan mankementen op te lossen. Het was niet bij te benen. Om aan deze beproeving een einde te maken werden alle gekwetste Feelings uiteindelijk teruggekocht door de importeur, als ze niet al op de sloop beland waren. Of in onderdelen op een werkbank lagen. Het schijnt dat er nog een over is in Europa, in Nederland zelfs. Is niet erg, no hard feelings.