Yamaha RD350 LC YPVS

Yamaha heeft een indrukwekkende tweetakthistorie

En het voorlopige (?) eind daarvan was de Yamaha RD350 LC YPVS. LC stond voor liquid cooled. Vloeistofgekoeld dus. Op de YPVS komen we terug. De Yamaha was een jachtluipaard in wolfsvacht. De Yamaha RD350 LC – met een conventioneel uitlaatsysteem – was de basis van het verhaal en werd gebruikt zoals racemotoren in de begindagen werden gebruikt: je reed er zo snel mogelijk mee naar het circuit, plakte de lampen af en ging voor de dood of de gladiolen. En daar had je echt niet de 200 pk van de nieuwste R1 voor nodig. In zijn dagen was de tweetakttwin een machine met een ongekende wegligging, dankzij het frame dat een regelrechte kopie was van het raceframe dat zijn roots dan weer in de crosswereld had, met fantastische remmen en natuurlijk een bruut vermogen.

Geen 200 pk… maar toch

Indertijd was 49 pk al heel wat. En op de testbank draaiden RD’s er zomaar bijna 51!

De LC was de opvolger van de wat grotere RD400 en had door dezelfde boring en slag van zijn luchtgekoelde voorganger (64 x 54 mm) een cilinderinhoud van 347 cc. Het maximumvermogen was 49 pk bij een drooggewicht van 147 kilo. Hij was in zijn tijd veel zwaardere motorfietsen moeiteloos de baas. Tenminste: als het op accelereren, sturen en remmen aankwam. Met een serieus geboetseerde Nederlander erop kon de topsnelheid met een stevige wind op de kop zomaar maximaal iets van 140 km/u zijn. Aan de andere kant: als de wind goed stond kon de 350 cc Yamaha zomaar sneller dan 170 km/u rijden. En intussen is de motor een echte ’cult fiets’.

En heel veel Yamaha RD350 LC’s (en YPVS’sen)  gingen tijdens hun leven genadeloos plat

Op circuits zijn geen tegenliggers. Maar heel hard rijden kan ook zonder tegenliggers gevaarlijk zijn. De ranke machines konden heeeel snel zijn, mits ze met respect bereden werden.

De Yamaha RD’s waren goede machines

En omdat het tweetakten waren, waren het simpele machines. Als er al problemen waren, dan waren dat problemen met de top-ends. En krukassen werden schaars omdat ze niet te reviseren waren. Dat was van Yamaha een keuze uit kostenoogpunt. Maar werd voor eigenaars een probleem. Tegenwoordig is dat probleem overigens opgelost. In de begindagen waren er carburatieproblemen. En de uitlaten bleven maar lekken vanwege het in rubbers gemonteerde motorblok. Voor het modeljaar 1981 waren die problemen opgelost.

Ondanks zijn racegenen is de LC en zeker de YPVS geen onprettige motorfiets om ‘gewoon’ mee te rijden

Tot zo’n 5500 tpm is het gewoon een best vriendelijk apparaat. Daarboven – zeg vanaf 6.000 tpm – ga je de uitlaten serieus horen en komen de kwaliteiten van het – inmiddels natuurlijk met zijn dunne voorvork en eikenhouten remmen zwaar gedateerde – concept helemaal tot hun recht. Drieduizend toeren later is het vermogensfeest trouwens weer voorbij. De RD is een basaal tweetaktbeest met Ø26 mm Mikuni’s en membraaninlaten en een dubbele schijf aan de voorkant, waarbij de zelf uitschakelende richtingaanwijzers het toppunt van beschaving zijn.

Als extra boost voor je sociale leven leer je op een dapper bereden RD350LC enorm veel mensen kennen die op tankstations werken. En vergeet nooit een flesje van de beste tweetaktolie mee te nemen.

De LC lijn werd gepresenteerd in royale wolken PR gebabbel en geblaat

Het – haastig in elkaar gezette – prototype werd in 1979 in Parijs gepresenteerd. Het ding was nog lang niet productierijp en zag er ook niet naar uit. Het eindresultaat smoelde wel fantastisch. Er was veel plastic gebruikt om het gewicht zo laag mogelijk te houden, maar de Yamaha was door de vloeistofkoeling toch zwaarder gewonden dan zijn luchtgekoelde voorganger, de RD400. Hij was ook nauwelijks sneller dan die machine voordat tuners er heel gemakkelijk zo’n 15 pk meer uit peuterden.

De Yamaha RD350 op de foto’s is de erfopvolger van de oer LC, een YPVS met van een goede bekende

Robin Hofstede is een man die niet in deze tijd past. Hij is gek op snelheid. Een van zijn andere motorfietsen is een bijna 300 pk sterke, geblazen 1100 cc Suzuki. Daarbij is Robin als in ‘Robinjo’s Place’ op FB en in Driebergen een begenadigd techneut en metaalbewerker. Niet als broodwinning, maar uit passie.

Een LC vond hij al erg leuk, maar diens opvolger, de YPVS was nog leuker. De YPVS werd in Keulen gepresenteerd als ‘de motor die het dichtst bij een wegracer‘ kwam. Het geheim zat hem in het YPVS systeem in de uitlaten. YPVS staat voor Yamaha Power Valve System. De klep daar regelde de uitlaatpoorttiming zodat de vermogensafgifte over het hele toerenbereik beter werd.