Wat VW bussen en een Gurgel

Tegenwoordig schrikken we niet meer van bedragen van 50.000 euro voor een VW bus. Toch is er een tijd geweest dat je zo’n VW werkpaard voor 1.200 gulden kocht en dan nog eisen mocht stellen ook. De basis van een groepje VW (bussen)liefhebbers dat wij ontmoeten ligt in die goeie ouwe guldens tijd. Een deel van de ‘clubvoorraad’ ook. En dat er intussen ook alweer een tweede generatie clubleden is? Ha! De derde zit er al aan te komen. Passie wordt met de paplepel ingegoten en is geen ‘lifestyle dingetje’.

Daarom laten we maar even in het midden waar die bende liefhebbers zit. Maar het is dicht genoeg bij het Amsterdamse havengebied om wat havenambtenaren in de kennissenkring van de kennissenkring te hebben. En zo kreeg een van de VW Bussenliefhebbers een telefoontje: “Er staan hier een paar VW bussen en een container met een raar autootje er op. Daar is al drie jaar niet voor betaald. Als dat wat voor jullie is, dan mag je het spul hebben. Maar je moet snel zijn. Want overmorgen gaat alles anders door de shredder.” Natuurlijk werd de zaak heel snel geregeld. En het hele spul verhuisde naar het clubhuis. En dat  ding wat boven op de container had gestaan? Dat was een Gurgel. Een echte Gurgel. En dat is heel wat anders dan de blauwbilgorgel…

Een Gurgel?

De Braziliaanse automarkt stond onder zware invoerbeperkingen om de binnenlandse productie te verhogen en minder afhankelijk van andere landen te zijn. Om die regels te omzeilen zette VW ‘VW do Brasil’ op. En in de eerste helft van de Sixties inspireerde het João do Amaral Gurgel om auto’s te gaan maken op basis van VW (do Brasil) onderdelen. Met die insteek werd Gurgel de grootste kitcar producent aller tijden. Zijn eerste creatie, de Ipanema, was een redelijk conventionele buggy in de ‘Manx’ traditie. De verkopen daarvan liepen zo goed dat de Xavante geboren kon worden. Die zag er wat uit als een VW 181 ‘thing’ na cosmetische chirurgie. De body was bij de ‘X-10’ gemaakt van Gurgels eigen vinding: ‘Plasteel’ een combinatie van polyester en staal. De auto was ook voorzien van iets dat Gurgel ‘Seletraction’ noemde: een handmatige sper op het differentieel.

Gurgel ging door met het maken van stoer inzetbare voertuigen op VW basis en leverde zelfs voertuigen aan het Braziliaanse leger.

De van de shredder geredde Gurgel X12 had geen wielen, noch een blok. En hij zag er na drie jaar in de buitenlucht op een container te hebben gestaan niet uit. Maat technisch was hij verregaand in orde. Het was dus hoofdzakelijk een zaak om de exoot met onderdelen uit eigen voorraad te complementeren, nieuwe zijruitjes en een kap te maken. En daarmee is het aantal van deze Gurgels in Nederland tot drie gekomen.

En wie weet wat er nog meer in vergeten hoeken van oude opslag locaties staat?

Met de busjes die bij de vondst hoorden is het ook goed gekomen. En dat is niet eens verbazend in een tijd dat er voor de restauratie van een T1 bus 32.000 euro werd betaald. Voor de restauratie. Van een T1 bus.