Is nostalgie een negatieve emotie?
Betekent dat dat we niet in het heden (of de toekomst) kunnen leven? Nee hoor: we willen niet terug naar vroeger en accepteren dat het verleden voorbij is. Maar… in onze hobby mag een flinke dosis nostalgie best. Dat is precies het gevoel dat Hendrik ervaart bij zijn Volkswagen Passat.
“Vintage” als familielid
Vintage maakt onderdeel uit van zijn gezin én van zijn liefde voor historie. Als gitarist in een gospelrockband verzamelt hij allerlei spulletjes uit de jaren zeventig – denk aan klassieke gitaarversterkers. Het bezit van deze 45‑jarige Volkswagen Passat sluit naadloos aan bij zijn vintagepassie.
Warm gekoesterde herinneringen
Wanneer hij aan zijn vader denkt en aan de auto’s die die vroeger reed, wordt duidelijk dat zijn voorkeuren wortelen in jeugdherinneringen. Jarenlang werkte Hendrik als monteur bij een bekende VW/Audi‑dealer, wat zijn enthousiasme voor het merk alleen maar versterkte. Die kracht van enthousiasme voor Volkswagen voel je pas écht als je zelf nooit liefhebber bent geweest van klassieke oldtimers.
Eenvoudige techniek
“VW was in mijn tijd uiterst betrouwbaar, solide, elk model had een eigen gezicht. Ik ben opgegroeid met de kwaliteit en service van VW; misschien dat ik daarom in mijn werkzame leven alleen maar oudere auto’s heb gereden. Mijn Passat is niet perfect – beperkte roest aan het plaatwerk – maar het chassis is rotsvast en de dieseltechniek nog in optima forma. Het comfort past precies bij die tijd. In de planning ligt een uitgebreide schoonheidsbehandeling voor het plaatwerk: de vorige eigenaar vond in Polen zelfs twee zo goed als nieuwe deuren. Onderdelen voor dit type hatchback zijn namelijk zeldzaam.”
Hoe werd de Volkswagen Passat beschreven?
Mediamanager Horst Buxbaum schreef destijds:
“De Passat is vernoemd naar de passaatwind, en dat is de vriendelijkste van alle winden. Hij waait van continent naar continent. Het is een mooie naam die niet zomaar uit de lucht kwam vallen.”
Het verleden van deze Volkswagen Passat
Deze Volkswagen Passat liet zijn eerste sporen achter in België: verkocht via dealer T. Maes & Zoon in Ingelmunster en eerst eigendom van Marcel Maes uit Roeselare. Pas in 2024 vond de witte Passat zijn weg naar Nederland. Hoeveel Belgische eigenaren eraan voorafgingen, is onduidelijk, maar in de map zaten een dik pakket boekjes, handleidingen en extra informatie – dé vintage‑flair die je bij zo’n oldtimer zoekt.
Zo’n Volkswagen Passat is Niet alledaags
“Bij mijn eerste rit merk je meteen: dit is geen alledaagse auto meer. Sterker nog, veel mensen herkennen het model niet eens en kijken nieuwsgierig. Voor mij is het heerlijk om me te kunnen concentreren op mijn hobby’s – muziek maken en trots zijn op mijn Passat. Beide vullen mijn ‘batterijen’ weer op om volop van het leven te genieten.”
Meegenieten?
Wilt u meegenieten van al die bijzondere autoverhalen van boeiende mensen? Dan is er maar één remedie: abonneer u op Auto Motor Klassiek!
(Hieronder gaat het nog verder met wat foto’s.)
Ik ben in een ander type VW Passat beland.De 3B2,of B5.Ik zocht een dagelijkse auto die niet roest,zodat ik mijn aandacht op de oudere klassiekers kon richten.Maar,wat begon met een Variant 1.9TDI bj.2000,is geworden tot een verzameling van 3.Twee Sedans erbij.Een 1.6 benzine en een 1.9TDI.Het zijn erg fijn rijdende auto’s met betrouwbare techniek en de Diesels zijn behoorlijk zuinig.Maar,ik heb het VW gevoel gewoon gekregen ondanks het bezit van een zeer ruim aantal klassiekers,dus dat kan echt wel.Het is zelfs zo erg,dat ik Passat B1 en 2 Golf2,Audi 60,75 en 90,Audi80B2,Audi 100 C2 en C3 etc.,heel leuk ben gaan vinden.Maar omdat het “gewone”goede auto’s waren en misschien niet spannend,werden ze opgereden en zijn nu dus zeer zeldzaam😢Veel plezier met je Passat B2 Diesel en misschien tot ziens.Marcel Bijmolen
Alle gewone auto’s waren destijds niet zo snel in optrekken dan nu. Nu trekken de SUV’s en premium auto’s de banden tot stof, de inzittenden op weg naar een nekhernia en het overige verkeer in de stress. En als je dan gemiddelde snelheden over een traject met elkaar vergelijkt gaat het nu vaak net zo vlot (of langzaam) als destijds. Zo’n tokkelend dieseltje is zo gek nog niet om mee te rijden.
Dat is ook het leuke van nostalgie: soms was het vroeger al goed genoeg.
Mooie Passat (of Pattat zoals mijn tante de hare destijds noemde, een heel vroege groene LS uit 1973), Dieseltjes waren traaaag (ook de zestienhondertjes) maar eenmaal op gang reed het prima…. trouwens, destijds waren er nog genoeg tragere auto’s op de markt en zoals Moritz ook al zei heel simpel te tunen deze EA827 zelfontbranders…. menig collega die zijn Mk2 Golf D vrij simpel aan extra spierkracht hielp (en ikzelf dat ook deed met de Mk3 1.9D die ik een tijdje reed voor de zaak).
Niet zowat, maar gewoon -met- een kalender.
Ik heb ooit de variant uitvoering gehad, met trekhaak.
Caravan erachter en de derde was de hoogst bruikbare.
In z’n 4 trok ie het niet.
Aan de andere kant, ik was ooit de lichten vergeten en na een weekeind bij een vriendin (en dus twee nachten staan met licht aan) was een kort zetje na drie keer voorgloeien (zetje met behulp van wat stevige omstanders) voldoende om weer aan de loop te gaan.
Probeer dat tegenwoordig eens….
Ik ken ze nog héél goed en heb voor kennissen aan die 1471cc motoren (motorcode CK) koppakkingen en distributieriemen vervangen maar ook de inspuitpompen en nokkenassen netjes getimed. De pomp een honderdste te laat en de prestaties leden er belangrijk onder. Koppakkingen gingen eraan omdat de M11 (jawel, M11 !!) kopbouten geen rekbouten waren. Als ze niet nagetrokken werden na de allereerste keer opwarmen en weer afkoelen, dan gingen de koppakkingen er heel vaak aan. De basisoplossing was erg simpel ook. Bij koude motor het hogere aanhaalkoppel toepassen dat voor warme motor voorgeschreven werd. Het fenomenale zwakke punt van die Passat’s was een acceleratie die zowat met de kalender bijgehouden kon worden. Diezelfde motor had ik toen in mij Golf liggen en getuned naar een heel ruime 60pk en met 25% meer koppel. Dat was heerlijk en heel zuinig rijden.