Vakantie (best wel) dichtbij – column

Er zijn plekken die je zijn gaan passen als een goed ingedragen jeans. Het stukje België tussen Philippeville en het Franse Givet is zo’n plek op zo’n 350 kilometer van de navel van Nederland. Het is een vergeten driehoek Wallonië die pas de afgelopen jaren met Eurogeld aantrekkelijk is gemaakt voor toeristen. HERSTEL: Er is geprobeerd het gebiedje aantrekkelijk te maken voor toeristen. In Nîsmes is bijvoorbeeld een ecologisch park waar je met gehuurde elektrisch aangedreven bootjes kunt rondtoeren. Helaas gaan de elektromotoren van de bootjes constant stuk. Daar op heeft de parkdirectie efficiënt gereageerd door de bootjes ook van peddels te voorzien.

Het stoomtreinenmuseum in Mariembourg is een topper. De ooit zo scharrige locatie is ook euro gepimpt. Maar ergens hecht dat niet aan de treintjesmensen, vrijwilligers met een hart vol stoom. Want hoe vertederend is het wanneer je een naar schatting veertienjarige aspirant stoomtreinpiloot in een overvette overall een locomotief ziet schoonmaken met een emmer diesel en een druipende dweil?

Plaatsen als Nîsmes, Couvin, Olloy en nog een paar van die nederzettingen zijn jarenlang leeggelopen omdat de jeugd naar de stad trok. Dubbeldik betaalde euro functionarissen hebben er nu wat tweede huizen om tot rust te komen na alweer een week keihard declareren in Brussel. Maar vaak zijn hun weekenden ook vol gepland en eigenlijk vinden ze de regio doodsaai.

Wij komen er juist voor die rust. En natuurlijk voor een bezoek aan de Grottes de Neptune tussen Petigny en Nismes. De kalender staat er op 1960 en de er soms wat penetrant hangende pislucht is ook voor de gidsen onverklaarbaar. Het onderaardse boottochtje is vertederend. Een stukje daarvan vaar je in het donker. En dan… Dan hoor je de klanken van Michel Jarre’s ‘Oxigène’ (raadpleeg voor verdere informatie over deze artiest het Internet. Of je vader of moeder), dan gaat er een stroboscoop aan en…

Meer vertel ik niet. Wij boeken bij voorkeur één van de negen kamers van het hotel Rolinvaux met zijn acht kamers. Die negende kamer is de reservekamer voor vaste klanten en onverwacht bezoek. De locatie is verder ‘schilderachtig’. Als je over de trap en het balkon naar je kamer gaat, is het handig om net zo te lopen als een commando in een mijnenveld. Heel moderne mensen die gewend zijn aan heel moderne eet- en overnachtingsgelegenheden hebben het er moeilijk mee weten we uit ervaring. Mensen met een groter denkraam vinden het top.

Onder de matras van het bed van kamer 6 hebben we jaren geleden een deur gelegd in verband met rugklachten. Dat was blijkbaar een prima idee. En waar vind je een hotel restaurant waar een rode vlag staat bij de spoorwegovergang in de tuin? Als je daarmee zwaait, dan stopt er een stoomtrein en geef je een vriendelijke pet met een glimmende klep wat kleingeld en dan ben je stoomtreinpassagier. Beginnelingen aan oord herken je omdat ze bij het ingaan van de tunnel het raampje open houden. FAIL! En monsieur Godard, de baas van hotel Rolinvaux is ‘nen echte Chef. Hij doet wonderen met room, vlees en cholestrol. En de huiswijn is top.