Mensen die overwegen een Ural of Dnepr te kopen, vallen niet direct binnen de marketingkaders van BMW, Honda en Harley. Zo kon er in Genemuiden een Suzuki ingeruild worden op zo’n voormalige Sovjet-driewieler. En dat was dan geen T500, geen GT750 of GS1000. Het was een Suzuki S32 Olympian. Nooit van gehoord? Wij ook niet. We stonden erbij en keken ernaar…
Op 15 maart 1920, meer dan 100 jaar geleden, besloot Michio Suzuki zijn bedrijf officieel in te schrijven. Dat werd de Suzuki Loom Manufacturing Company, een bedrijf dat voor die tijd zeer geavanceerde weefgetouwen produceerde. Ondanks het succes dat Michio Suzuki had met zijn weefgetouwen, keek hij toch naar andere mogelijkheden, altijd met de vraag van klanten in het achterhoofd.
Na de Tweede Wereldoorlog had het bedrijf enige wederopstartproblemen. Maar het was duidelijk: Japan had goedkoop, licht gemotoriseerd vervoer nodig. Daarom lanceerde Michio Suzuki in juni 1952 de eerste Suzuki motorfiets, de Power Free 36 cc. Al in 1953 kwam de tweede motorfiets, de krachtigere Diamond Free 60 cc, die direct een groot succes werd. Daarmee werd het vermoeden van Michio Suzuki bevestigd: er was een grote vraag naar betaalbare mobiliteit. Dat scherpe prijs/kwaliteitsaspect is lange tijd een heel sterk verkooppunt van de Suzuki’s geweest. Toen kwamen de jaren zestig. De mondiale economie draaide op volle toeren en, dankzij Honda’s voortreffelijke reclamecampagne, werd motorrijden een sociaal aanvaarde bezigheid. Tijdens de eerste helft van de jaren zestig begonnen de grote Japanse fabrikanten aan hun veroveringstocht over de wereld.
De Suzuki S32, ook wel Suzuki 150 of ‘Olympian’ genoemd, was een rappe, zuiger gestuurde, luchtgekoelde tweetakt twin. Door de afwijkende cilinderinhoud viel hij niet in een bepaalde klasse, maar de 16 pk bij 8000 tpm maakte hem sneller dan de meeste in Europa gemaakte 250’s van die tijd, en sneller dan de jongste profeet in het veld, de Honda CB160.
De styling was echter nog een beetje gedateerd en ‘Japans’, en niet naar westerse smaak. Daar scoorde de concurrentie, zoals de Honda CB 160, veel beter.
Vandaag de dag is deze 50-plusser met zijn dubbele carburateurs en e-starter een zeldzame klassieker. Deze pittige lichtgewicht van 115 kg mag dan niet het verkoopsucces van zijn concurrenten hebben gehad, maar als je er wat dapper mee durfde te sturen, dan kon je de concurrentie er mooi mee voorblijven. Daarbij had hij de psychologische winst sneller te zijn dan hij er uitzag.
Deze machines worden gezocht door hardcore Suzuki-verzamelaars. Ze zijn eerder museaal dan inzetbaar. Dat ze gezocht worden, maakt ze echter niet onbetaalbaar. Het ‘onbetaalbaar’ worden, begint pas wanneer je zo’n kleine twin wilt opknappen. Er zijn er in Engeland en Amerika wel verkocht, maar het is niet zo dat het internet uitpuilt van het aanbod aan motoren en onderdelen. Maar als je de tijd hebt… Als je wat minder tijd hebt, maar wel meer te besteden en geluk hebt, dan kun je voor NOS-spul terecht bij John Silver en CMSNL. In dit geval geldt nog meer dan anders: Koop zo goed en compleet mogelijk. Anders loop je het risico dat je met een niet af te bouwen project blijft zitten.
Jammer dat de foto’s de details verhullen. Want ook ik zou wel eens willen zien hoe de koeling er uitziet en ook hoe de banden er uitzien en zo. Door de foto lijkt het wel of de voorband een slick is 😬
Ja, dat kwam omdat de foto’s helaas erg klein waren, dus zijn ze softwarematig vergroot. Dan krijg je een redelijk resultaat, maar niet meer dan dat.
Eerste indruk een Jawa met japanse koplamp, en dan in verbluffend mooie staat! Wat is de historie hier – een zeevarende oom die het ding vergeten is? Maar wel in de opkamer bewaard is geworden? Jammer geen duidelijke foto’s van het blok: iets van geforceerde koeling oid. inlaatschijven? Afijn, daar komt wel een artikeltje van, toch?
Deze model hadden we in Nieuw Zeeland, waar ik opgroeide, en mijn eerste “motor” met 15jaar oud, was een nogal afgetrapte en temperamentvol Suzuki M30 uit 1967. Ik worstelde met basis gereedschap, middelen en kennis met versleten krukaslagers en krukaskeerringen op dat ding totdat hij wel uiteindelijk heel goed liep. Ik heb mooie herinneringen aan die tijd en mijn eerste motor, die hele leuke M30. Ik kan mij helemaal voorstellen dat een S32 net zo aangenaam is om te hebben, en een stuk sneller ook. Ik zou graag een M30 of een S32 weer willen hebben als ik de middelen had, maar dat zit er voorlopig niet in heelaas. Heel leuk ding hoor!!
Herinneringen zijn goud waard en dromen is net zo leuk als hebben!
Nooit gedacht dat ik zo lang zou blijven leven om een Motor tegen te komen die Dolf niet kende.
Dat is echt apart imho.
Ik weet bitter weinig van motoren, maar kan wel zien dat het er vroeg japans uit ziet.
Groeten
Het leven blijft me verrassen! Staat je achtertuin nog niet in de brand?
Mooi rengetengetje man, leuk voor als je eens geen zin hebt je lompe Goldwing uit de schuur te trekken..
Zeg nooit “lomp” tegen een Goldwing het zijn zalige machine om mee te rijden
Vergeleken bij zo’n kleintje Japanner is een Goldwing een olietanker….
Past in de topkoffer