Panther Kallista: Het wordt lente!

Januari is bij uitstek de tijd om een cabrio te kopen. De hele wereld is lamgeslagen door alweer een zompig verregende winter en voor de komende maanden staan er weer vijftig tinten grijs in de planning. En de pret daarvan hebben we nooit ingezien. En omdat we een ruim denkraam hebben een duidelijke voorkeur voor inzetbare klassiekers worden we dus blij van een Panther Kallista.

Het gedroomde volumemodel

En die Kallista’s waren bij Panther bedoeld als verkoopklapper voor de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ze waren toen ‘retro’ en nu intussen ‘neo klassiek’ of ‘klassiek’. Of je de tot (of in) 1992 gebouwde SsangTong Kallista ook al met de mantel der liefde moet bedekken? Er zijn er trouwens maar 78 van gemaakt. Dus qua zeldzaamheid zit je goed.

Beter goed gepikt…

De Panther West Winds Car Company werd in 1972 opgericht door Bob Jankel en bouwde bijzondere auto’s, vaak geïnspireerd op echte klassiekers. De fabriek stond vlakbij het racecircuit Brooklands in Surrey. De belangrijkste modellen die werden gebouwd waren de J72, een ‘replica’ van de Jaguar SS110. Die kon geleverd worden met Jaguar techniek vanaf 3,8-5,3 liter. Er zijn er zo’n 375 van gemaakt. De Rio was een hoekig ontwerp op basis van de onderkant van de Triumph Dolomite. De Lima Series One zou iets Bugatti-achtigs moeten worden en was gemaakt op het onderstel van de Vauxhall Magnum. Na ongeveer 600 exemplaren kwam er de Lima Series 2 waar er om en nabij de 300 van werden gemaakt.

Wansmaak XXL

De DeVille was een grote dingest volgens de lijnen van de Bugatti Royale. Tussen 1974 en 1982 waren er 11 kopers met voldoende smaak, maar zonder overdadig veel goede smaak. Maar over smaak valt niet te twisten.

Maar intussen zaten we in Engeland. Dus Panther kreeg financiële problemen. In 1980 werd het merk gekocht door Jindo industrial Co. Ltd met als adres 17-6, Jugyeopsan-ro 269beon-gil, Soheul-eup, Pocheon-si, Gyeonggi-do, Republic of Korea en werd het herdoopt als Panther Car Company.

De nieuwe Kallista met aluminium body werd eind 1982 geïntroduceerd. Eind 1983, toen de productie van Kallista op gang kwam, verplaatste het bedrijf zijn productiefaciliteiten naar een nieuwe locatie binnen het Brooklands-circuit en behield het de Canada Road-site voor zijn serviceafdeling. De productie ging daar door tot 1988. Het bedrijf verhuisde toen naar een nieuwe locatie in Harlow en ging door met het maken van de Kallista en daarna de Solo.

En die Kallista had dus het volumemodel moeten worden

De tweezitters waren een vriendelijke mix van klassieke strakke lijnen, prettige welvingen en oerbetrouwbare Ford techniek. De motorisering zat hen tussen 1600 vierpitters en 2,8- en 2,9 liter zescilinders. Als ‘volumemodel’ werden er krap 1450 gemaakt tussen 1982-1990.

Daarna kwamen er nog de Solo en de exhibitionistische Panther 6 met zes wielen en een 8,2 liter V8 met twee turbo’s.

Het doek viel na de handvol SsangYongs die we noemden.

De Kallista die ons op dit verhaaltje bracht vonden we bij Big Boys Toys in Hoevelaken, waar hij blijoedig tussen een heel stel Corvettes stond te ‘shinen’. Vertederend: Zo’n Kallista is niet prestigieus. Hij dwingt niet genadeloos respect af. Maar zo’n Kallista is prettig betaalbaar, dapper en lief, en toch een beetje stoer. Je kunt er heerlijk mee onthaasten. En met de Ford viercilindertechniek zou je er met iets beter weer gewoon boodschappen mee kunnen doen.

Ook leuk: de Panther 6… Dat is geen volumemodel-, laat staan een verdienmodel geworden