Ik ben een regelmatig bezoeker van Oerol, dat voor iedereen heel veel te bieden heeft. Je kunt naar voorstellingen, maar je kunt het festival ook aangrijpen om je onder te dompelen in een ongedwongen sfeer van vakantie en het vieren van flinke feestjes, overal op het eiland. Iets minder voor de hand ligt het om juist tijdens Oerol autoherinneringen op te halen. Toch lukte dat moeiteloos. Op 15 juni keer ik samen met mijn vrienden terug naar Terschelling. En in de aanloop daarnaartoe deel ik graag een paar mooie autoherinneringen met u.
Mogelijk herinnert u zich het verhaal van de magische rit met Henk Kuitert en zijn Mercedes-Benz 280 SE 3.5 nog. Wij ontmoetten elkaar tijdens Oerol 2014 spontaan toen mijn maten en ik op het fietsje naar West-Terschelling reden. Ik zag bij camping Cupido de Mercedes staan, hield halt en vertelde mijn vrienden waarom de Benz bijzonder was. Terwijl mijn maten ongeduldig neigden naar West, maakten Henk en ik de afspraak om de dag erop lekker met de Benz over het eiland te toeren. Aldus geschiedde, en hoewel ik anno 2014 al veel bijzondere routes op naam had, was deze rit heel memorabel. Alles kwam daar, op het eiland, samen.
In de aanloop naar de nog te maken afspraak, pak hem beet twee uur eerder, had ik op onze camping contact proberen te leggen met de eigenaar van een oude Dyane. Dat was nog een exemplaar zonder de derde zijruit. De Citroën eigenaar zat duidelijk niet op belangstelling te wachten. De man en zijn evenmin toegankelijke eega reageerden onsympathiek en weinig belangstellend. En ze hadden zogenaamd geen tijd. Nul interesse. En een strontchagrijnige grondhouding, die haaks stond op de sfeer van Oerol 2014.
Mogelijk kwam die gemoedstoestand bij de Citroën-eigenaren door de vragen die ik over de auto stelde. De vragen vormden geen diepte interview, het was een praatje bij de pomp. Maar ik was wel nieuwsgierig naar de achtergrond van de Dyane, die in een fijne patinastaat verkeerde. Als reactie op enkele vragen kreeg ik twee keer te horen of het er wat toe deed. “Nee hoor, ik ben gewoon benieuwd. Dat mag blijkbaar niet.” Tegelijkertijd dacht ik: wegwezen, hier heb ik helemaal geen zin in. Ik sluit niet uit dat de Dyane-eigenaren dat ook dachten. Het beïnvloedde mijn humeur geenszins.
De volgende dag had ik de magische rit met de Mercedes-Benz 280 SE 3.5. En waar ik stiekem op hoopte gebeurde ook. Henk draaide de Benz de camping op, en ik nam plaats achter het grote stuurwiel. Dat gebeurde op het moment dat de Dyane-eigenaren het hoekje om kwamen. Zij zagen mij, staken hun hand op, wenkten mij enthousiast en liepen op de Benz af. Hier had ik helemaal geen zin in. Ik draaide het raampje van de Benz open. Ik kreeg de vraag hoe ik aan de Benz kwam. Ik lachte, en antwoordde direct: Doet dat er wat toe? Nee toch? Hoi! Verder zei ik niets. Ik reed meteen bij het echtpaar weg. De verbouwereerde blik van het duo sprak boekdelen. En mijn wraak was zoet.
Leuk verhaaltje