Nummer 1250. Trots. En liefde voor klassiek

Het is zover. Vandaag publiceerde ik voor de 1250-e keer een online artikel voor Auto Motor Klassiek. En dat is de bijdrage, die u nu leest. Het is bijzonder om dat aantal te bereiken, vooral als ik terugdenk aan hoe het begon. Via mijn eigen website schreef ik over klassiekers, een mix van nieuws en opinie, en actueel autonieuws. En ik schreef via mijn eigen kanaal ook over de wijziging voorgenomen wijzigingen in de oldtimerregeling, die in het najaar van 2012 openbaar werden gemaakt. De voorgenomen én ingevoerde maatregel leidde tot veel discussie binnen de oldtimerachterban, een storm van reacties, kritiek en vragen. Het voelt als gisteren, maar ondertussen is het meer dan tien jaar geleden.

Hoofdredacteur Maarten Wilbers pikte mijn bijdragen op en vroeg of ik voor AMK wilde schrijven. Tot op de dag van vandaag ben ik dankbaar voor deze kans. Mijn debuut vond online plaats; later volgden bladreportages en een vaste column. Zo kwam een wens die ik sinds mijn jeugd koesterde uit: schrijven over wat me interesseert en dit met een breed publiek delen. Ik ben niet ijdel, maar schrijven voor een landelijk medium blijft bijzonder voor een groot autoliefhebber. Online, en zéker voor het magazine in drukvorm.

In de 1250 online bijdragen schreef ik over diverse onderwerpen. Rij-indrukken, rally’s, nieuws, modelauto beschrijvingen, autojubilea, de beleving tijdens reportagedagen, opinie gecombineerd met nieuws, verslagen van oldtimerbeurzen en buiten evenementen, persoonlijke ervaringen met eigen klassiekers en columns over mijn autoverleden. Politieke issues (lokaal, landelijk) kwamen aan bod, en de ontmoetingen met de grote rallywereldkampioenen van weleer beschreef ik eveneens. Dat wilde ik graag, en dat geldt zeker voor de kans die ik kreeg om heel dichtbij de rallyhistorie van Toyota te komen. Dat maakte, net als de mensen eromheen, heel veel indruk. En ga zo maar door. Er is een rode draad: ieder artikel is een momentopname van ontwikkelingen, autogeschiedenis en van het dagelijks leven in de wereld van klassieke auto’s.

Een constante in al die bijdragen is de liefde voor een aantal merken en modellen. Ook daarin moet ik objectief blijven, zonder mijn voorliefde te verliezen. Het verleden speelt erin mee, mijn jeugd speelt erin mee. Niets voor niets las u over de romantiek die iedere Citroën van vroeger op mij overbrengt. Dat blijft heel speciaal. Ik ben daarnaast fan van menig merk, van menige klassieke autocultuur. En mijn aandacht voor de klassiekers van Peugeot en de wereld eromheen kan u zeker niet zijn ontgaan. Het merk was altijd net even anders. Ik voel mij er altijd net even lekkerder in. Dat geldt zeker voor de klassieke modellen, die precies op het driecomponentenpunt zaten van conventie, individualisme en decente chic. Het merk heeft een eigen karakter, met een subtiel onderscheidend detail dat een model speciaal maakt. De aantrekkingskracht van de Peugeot modellen van weleer is voor mij al een leven lang onverminderd groot.

Een mooi voorbeeld vind ik de 404, en zeker ook de 204. Deze Peugeot is de auto die misschien wel de meest verrassende klassieker is, waarin ik reed. In veel opzichten onderscheidt zij zich van de concurrentie van weleer, zonder hooghartig te worden. Nieuw deed zij dat, als klassieke auto doet zij dat. Sophietje, de auto van Arie-Jan Vreeken, bewees dat vorig jaar april weer eens. De eigenaar, fotograaf Spijker en ik maakten toen in en rond Utrecht een reportage met deze klassieker uit 1975. Een mooie bijkomstigheid is bovendien dat Arie-Jan en ik sindsdien samenwerken op het gebied van Peugeot-evenementen. En dat bevalt uitstekend. Zoals de coöperatie met diverse mensen uit de mooie klassieke Peugeot-wereld buitengewoon bekorend is. Ik wil daarbij zeker Ellis Blase noemen. Zij bewees zich als een echte ambassadrice van het merk, zowel erfgoed technisch als op het gebied van noviteiten.

Terug naar het jubileum. 1250 bijdragen online, dat is een mooi aantal. En weet: schrijven wordt nooit een routineklus. Schrijven blijft leerzaam. Iedere bijdrage vraagt om onderzoek, verbanden leggen en informatie helder overbrengen. Soms ontdek je een onverwachte link tussen verleden en heden. Soms komt een detail pas tijdens het schrijven echt tot leven. AMK biedt daarvoor de ruimte: om te informeren, te delen en een mening te geven. Altijd met respect voor u, de lezer.

De artikelen hebben zeker ook persoonlijke kanten. Ze zorgen voor vriendschappen, lof uit onverwachte hoek en soms een kritische noot. Via het internet lig je open en bloot, en dat inspireert telkens weer om een goed, beschouwend artikel te schrijven. Online deed ik dat nu 1250 keer, nog los van alle bladbijdragen. En ik ben niet klaar. Nog lang niet. Met plezier zal ik het blijven doen. Zoals mijn collega-redacteuren dat ook doen. In een eigen stijl, zoals u van ons gewend bent. Het delen van kennis, het samenstellen van verhalen en het bespreken van auto’s maakt het werk voor AMK waardevol. Ons platform is meer dan een publicatiemiddel; het is de plek waar informatie, ervaring en persoonlijke verhalen samenkomen. En soms op een interactieve wijze.

De klassiekerwereld is springlevend. En er liggen nog veel onderwerpen en verhalen om te behandelen. Auto’s om te volgen, klassiekers om reportages mee te maken, beurzen om te bezoeken en ervaringen om te delen. Iedere nieuwe bijdrage staat in het teken om te informeren en een beeld te schetsen van wat er speelt in de wereld van klassieke auto’s. Het is de wereld waar ik mij met liefde in begeef. En waar ik met liefde en plezier over schrijf. Met een klassiekerhart en een nostalgische ziel. En dat wil ik nog lang, heel lang blijven doen.