En toen was er opeens een auto die de gestage ontwikkeling van de auto ‘zoals wij die kenden’ met een ‘technische sprong’ naar een ‘next level’ bracht: NSU presenteerde zijn Ro80 onder de strijdkreet: “Voorsprong door Techniek”. Met zijn wigvormige koets leek de grote NSU Ro80 generaties voor te lopen op de concurrentie. Maar de echte verrassing ligt onder de motorkap: een tweeschijfs rotatiemotor. En die gaf in het begin wat problemen.
En in februari 1968 werd te Amsterdam een duistere trofee uitgereikt omdat de NSU Ro80 in 1967 met een meerderheid van stemmen was uitgeroepen tot Auto van het Jaar. En die trofee had zich al bewezen als de kus des doods.
NSU Ro80: gedoe met de naam
Dat is een bekend fenomeen in auto- en motorland. Zo werd de Porsche 901 op aandringen van Peugeot, die de ‘0’ in het midden van driecijferige aanduidingen claimde, Porsche 911, wat aan het succes verder niets afdeed. De Hercules Wankel – weer een Wankel! – werd in Engeland verkocht als DKW omdat de naam Hercules daar al een baasje had. De projectnaam Typ 80 kon niet behouden worden omdat Mercedes-Benz al een auto met die aanduiding had. ‘Rotary 80′ kon niet worden gebruikt omdat er al Rotaryclubs bestonden. En grappig genoeg zijn veel ‘Rotarians’ klassiekerliefhebbers.’ Delphin’ leek te veel op de Dauphine van Renault. ‘Rota’ leek teveel op de naam van motorenbouwer uit Oostenrijk en dus bleef NSU Ro80 over. Probleem opgelost!
Mooie lijnen
De NSU Ro80, in hoofdlijnen ontworpen door Claus Luthe, was een revolutionair ontwerp dat de autowereld in 1967 op haar grondvesten deed schudden. Luthe is later bij BMW bekend geworden met de BMW 5-serie en de BMW R100 motorfiets. Josef Erlewein ontwierp het koetswerk en Otto Erlewein het interieur. Dat was overigens eerst futuristich, en de directie van NSU besloot dat het wat rustiger moest worden om behoudender automobilisten niet teveel te frustreren.
En de revolutionaire NSU Ro80 werd geboren in de windtunnel, ook al zo modern. De aerodynamisch ideaal gevormde carrosserievlakken van de NSU Ro80 bieden nauwelijks luchtweerstand- voor de cijfer liefhebbers: de luchtweerstandskoëfficient is slechts 0,355. De lage luchtweerstand was best belangrijk voor de NSU.
Wankelmotoren waren – en zijn – dorstiger dan gewone automotoren. Luchtweerstand was in die tijd nog niet zo’n dingetje voor ‘gewone’ auto’s. Maar had slecht uitgepakt als de NSU Ro80 een lagere wind klief factor gehad zou hebben. De hoge achtersteven en de kenmerkende ronde vormen werden pas in de jaren tachtig de regel.
Wij reden onze eerste NSU Ro80 ooit in het zuiden van het land
De auto was van een paranormaal genezer en zijn jonge volgelinge. De man kon telefonisch zelfs terminale kankerpatiënten genezen. Over het paranormaal repareren van NSU’s hebben we het niet gehad. De NSU Ro80 was een aparte auto voor weinig conventionele mensen. En nog een heel mooie auto ook.
En zo’n Wankelmotor is eigenlijk gewoon het slimme broertje van een viertakt motor. De arbeidscyclus van de Wankelmotor verloopt immers volgens het viertaktproces: het aanzuigen, comprimeren, ontsteken en uitlaten van de verbrande gassen wordt bewerkstelligd door de flanken van de driehoekige rotor.
Het mooie is dat zo’n blok het lekkerst loopt als het stevig belast wordt. Het mindere is dat het remmend vermogen op de motor zo’n beetje als bij een tweetakt is: niet dus.
(Foldertekst): ”Het motorvermogen werd via een koppelomvormer en selectie-automaat op de voorwielen van de NSU Ro80 overgebracht. Een koppelingspedaal ontbrak bij deze semi-automatische transmissie die drie schakelstanden kende met een snelheidsaktieradius tot 125 km/u in de tweede stand, waarin ook kon worden weggereden en dus schakelvrij stadsrijden garandeerde. Uiteraard gaf het optrekken in de eerste versnelling een grotere acceleratie. In de derde schakelstand liep de NSU vlak 180 km/u.”
En of die revolutionaire Wankels betrouwbaar waren?
Net als bij elk nieuwe concept waren er kinderziektes. Maar de fabriek ging daar soepeltjes mee om. Het verhaal gaat dat elkaar tegemoet rijdende NSU Ro80 bestuurders elkaar groetten met opgestoken vingers. Het aantal vingers gaf aan aan de hoeveelste ruilmotor ze toe waren. Maar een ‘rijpe, late’ RO80? Die is door een resem aan technische aanpassingen en verfijingen net zo goed als dat hij fraai is.
Tegenwoordig kan men de motoren bedrijfszeker maken door moderne oplossingen en ontwikkelingen die in zijn geboortetijd tijd niet bestonden. Door keramiekdichtlijsten op de toppen van de rotoren te gebruiken verslijten de trochoïden praktisch niet meer, motoren halen zelfs aanzienlijke hogere kilometrages dan vroeger.
Het geluid dat-ie voortbrengt is daarbij merkwaardig (onregelmatig gesputter bij lage toeren, mooie zingende zoem bij hogere toeren). Hij klinkt wat als een kleine zescilinder. Een goede NSU Ro80 marcheert vrolijk over de ton. En dat doet hij stijlvol en elegant. En veel sneller dan dat je hier mag rijden omdat Schiphol anders niet verder mag uitbreiden.
De wankelmotor boezemt vandaag geen angst meer in, maar je hebt wel een specialist nodig om hem na te kijken en in orde te houden.
Rijdt al drie jaar in een Ro 80 van het bouwjaar 1975 , geheel probleemloos . Iedere keer dat ik met deze auto rijdt geeft het een apart gevoel wat je met een andere auto totaal niet hebt.
Zo lang heb ik er helaas niet in gereden. Maar ik ben het met je eens!
De NSU RO 80, een tijdloze schoonheid
Inderdaad!