Prijzen in ons hobbygebied? ´Tis maar net wat de gek er voor geeft´. Vroeger kostte alles niets. Dus als je vroeger alles gekocht had… In 1961 kostte een Harley Liberator zomaar 150 gulden. Rijdend en wel. In 1990 kocht ik een redelijke, goed lopende M72 zijspancombinatie voor 250 gulden, dik 110 euro dus. En daarvoor moest ik dan wel ook de tweede in de weg staande driewieler mee nemen. De beste combinatie hield ik zelf. De wat mindere gaf ik aan een kennis omdat hij bij mij net zo in de weg stond als bij de vorige eigenaar. Wel leuk: Beide combinaties zijn nog steeds op de weg. Minder vaak dan toen. Maar toch.
Inmiddels is een nette M72 zomaar vier mille waard
En een correct gerestaureerd vroeg exemplaar? Daar hangt tegenwoordig een vraagprijs van zo´n 6.500 euro aan. Om het voorzichtig te houden: een waarde die in krap dertig jaar dertig keer over de kop is gegaan. Is dat niet fantastisch? Of zijn die dingen nu gewoon veel te duur omdat een paar onderbemiddelde re/enactment mensen hebben bedacht dat de Russen eigenlijk precies hetzelfde zijn als BMw R71´s. En een beetje knappe R71? Daar tik je zomaar 12.500 euro voor af.
Maar een vergelijkbare machine van een ´beter´merk? Voor een nette Harley WLA of WLC wordt hier zomaar 12.000 tot 140000 euro gevraagd. En als zo´n machine correct in oorlogstenue is gest0ken, dan betalen de Amerikanen er grif $ 30.000 voor.
Andere BMW R71/M72 clones zoals de Cemec (Centre d´Edtudes Moteurs a explosion et Combustion) en Ratier zijn trouwens in de nevelen der tijd verdwenen en eigenlijk alleen nog in hun eigen land (Frankrijk) gewaardeerd. En de elektrisch startende Chinese M72 versies, de CJ 750´s worden door kenners wat verdacht gevonden omdat ze 12 volt boordsytemen hebben en elektrisch kunnen starten.
De prijzen worden de norm
Maar het is een vreemde zaak dat prijsontwikkelingen de laatste jaren zo´n belangrijke rol in de klassiekerwereld spelen. Dat komt omdat beleggers, speculanten en investeerders in hun eeuwige jacht naar nog meer geld onze wereld hebben ontdekt. Wat iemand er ooit nog aan kan winnen als hij een Ferrari GTO heft gekocht voor $ 38.000.000 en een handvol kleingeld? Hoeveel schik hij met zijn aanwinst heeft als hij er en regenachtig weekendje in de Vogezen mee draait? Dat valt buiten ons voorstellingsvermogen. En natuurlijk was zo´n GTO of een Vincent HRD altijd al een motor voertuig waar wij, normale stervelingen, alleen maar van konden dromen. En met dromen is niks mis mee.
Aan de prijs, maar niet erg duur
Nu is dik zes mille voor een historisch stuk rijplezier als een M72 nog best betaalbaar voor veel liefhebbers. En het zo zomaar geen eens een slechte aankoop kunnen zijn als het na aanschaf op afschrijving aan komt. Maar voor de mensen die gewoon lekker klassiek willen rijden zonder er veel voor te hoeven betalen zijn er gelukkig nog heel veel opties onder de 5 mille. Want voor zo´n 1500 euro heb je een heerlijk gedateerde, mooie MZ. En veel andere motoren uit de jaren tachtig en negentig kun je ook nog voor weinig kopen terwijl je er dan toch nog kwaliteitseisen aan mag stellen.
Bij een Ural of Dnepr uit die tijd liggen de kwaliteitseisen natuurlijk wel even anders dan bij een dikke Honda viercilinder uit dezelfde tijd, maar toch. Want onder de streep gaat het ons, klassiekerliefhebbers, toch om het plezier, de nostalgie. En niet over de verwachte mega prijsstijgingen.
Al is de combinatie op de foto geen M72 maar een Dnepr K750 in een nieuwer frame. Wat in Russenkringen wel een Frankendork wordt genoemd. Een Monster van Frankenstein van onbekende herkomst.