Lelijk: Het nieuwe mooi?

Lelijk: Het nieuwe mooi?

Of: Missers uit het verleden garanderen geen garanties voor de toekomst.

Dit weekend reed ik op een Johammer. Een E-motor waarvan de looks een spanningsveld vormen tussen de Junkers JU52 en Art Deco, of laat het Art Nouveau zijn. Het ding lijkt letterlijk nergens op. En of het een verkooptopper wordt? De toekomst zal het leren.

Wat vroeger niemand wilde…

Maar er zijn best een paar machines op te noemen die in hun tijd heel slecht te verkopen waren, en die nu aardig tot zeer gezocht, of in elk geval interessant gevonden worden. Zo uit de losse pols noemen we dan eerst de BMW K1. Die was voor BMW Fahrer echt een brug te ver en voor niet BMW rijders teveel BMW. Of te lelijk om op gezien te willen worden. De tijd dat je een nette K1 voor 2.000 euro kocht is inmiddels echt voorbij. En de prijzen stijgen nog steeds.

Schoenmaker, blijf bij je leest

De Triumph T150 driecilinders? Daar huilden de wolven over. Het design was gedaan door een stel auto ontwerpers. En die hadden het volgens de traditioneel conservatieve motorrijders helemaal niets van gesnapt. Die tank, Die uitlaten. De zijdeksels. Gruwelijk. De USA versie, die precies op een Bonneville leek, werd wel aanvaardbaar gevonden.

SPOILER ALERT:
In het juninummer van 2017 staat ook zo’n lelijk eendje, zo’n ondergeschoven kind: De Ducati Paso. Die machine combineerde een uiterlijk dat zijn tijd te ver vooruit was met een stel constructief technische hebbelijkheden die gewoon niet deugden. Ze werden indertijd pas verkocht nadat de prijs door de bodem was gegaan. Daarom zie je ze nu nog regelmatig. En, net als bij de K1, zijn de prijzen ervan intussen stijgend. Van 1.250 euro naar 3.000+ euro in een jaar of drie is niet slecht.

Voor wat betreft motorfietsen als de Ducati Indiana en de Moto Guzzi Nevada is er denk ik weinig perspectief. De dingen zijn gewoon fantasieloos lelijk en saai. De Victory Vision zou een aantal klassiekerpunten kunnen scoren. Het merk is onlangs bovendien overleden. Dat is ook een pluspunt voor verzamelaars. Op dit moment zitten de prijzen van Victories in een vrije val. Maar een Vision is zo overtuigend lelijk dat je wel een keiharde investeerders bril voor moet hebben om de potentie te zien.

Dan zouden we nog liever gaan voor een Honda Valkyrie Rune. Omdat klassiekers fantastisch zijn, maar omdat science fiction ook wel een dingetje is. De Suzuki B King daarentegen laat zien wat teveel overwerk en teveel rijstwijn met de menselijke geest kunnen doen. Laten staan dus!

Techniek vs uiterlijk

Vroeger ging de verkoop van een motorfiets de bietenbrug op als de machine technisch slecht was. Denk aan de beruchte Lilacs, die inmiddels ook best weer aan de man te brengen zijn. Want: “Schaars!”. De meer recente missers sneuvelden op verkoopgebied doorgaans niet door technisch falen, maar omdat de 3D designers zonder enig contact met de realiteit, sinds ze achter beeldschermen wonen tot grote hoogte worden opgejaagd door marketeers. Vroeger was marketing het onderzoeken van wat de markt wilde. Nu is het het bedenken van Nieuwe! Concepten! Die de Markt moeten veroveren! En soms heeft de markt daar helemaal geen zin in.

Vandaag de dag

Intussen zijn de zwakke punten en/of het uiterlijk van de verkoopmissers nu eerder mild vertederend dan hoogst hinderlijk. En ze zijn al zeldzaam en toch (nog) niet duur. We kennen ook al een paar mensen die fraaie K1’s en Paso’s lekker onder een flanellen laken hebben weggezet. Als spaarpotje.

En wat het met die Johammer gaat worden?
Geen idee.
Maar het ding reed niet onaardig.