Dansen, maar niet met de bruid

In Nederland, het land met kilometers lange autowegen waarop zonder snelkheidsbeperkingen gereden mocht worden… Nou ja: in de jaren zeventig was in de Nederlandse motorwereld de trend ‘Een zware is je ware’ bedacht. Dat was dan allemaal wel mooi en aardig, maar de toppers van de grote fabrikanten waren voor de meeste motorrijders onbetaalbaar. De toppers van de kleine fabrikanten? Dat waren de machines waarover alleen op zon- en feestdagen gedroomd mocht worden.

Minder vermogen, meer succes

Kawasaki bedacht dat een lichtere uitvoering van de Z900 en 1000’s niet alleen een aardig volumemodel zou zijn, maar dat zo’n lichtere viercilinder in een goed sturend en remmend rijwielgedeelte ook wel eens een fiets zou kunnen zijn waarmee veel Europese motorrijders gelukkig konden worden.

Daarom hebben we in het juni nummer van Auto Motor Klassiek het verhaal over Kawasaki Z 500.

De Kawasaki Z500 was hoogst dynamisch, maar beschaafd, uitgebalanceerd fraai van proporties en betrouwbaar. Het rijwielgedeelte, de vering en demping waren prima afgestemd op het vermogen en een stevig praktisch gebruik. De krap gespatieerde, strak schakelende zesversnellingsbak en een puik stel remmen maakten het rijden op de halve liter Kawa tot een feest.

Feitelijk was de nieuwe 500 cc vierpitter met zijn dubbele bovenliggende nokkenassen een best duur ding om te maken. Maar aan het eind van de jaren zeventig groeiden de bomen in motorland tot in de hemel. Motorrijden was ontdekt en geaccepteerd als hobby waar ook niet sociale randfiguren van konden genieten. De markt was er en die markt stimuleerde de Japanse aanbieders om dapper tegen elkaar op te bieden om de gunsten van de kopers.

Er was vol op concurrentie

De nieuwe Kawa moest het opnemen tegen Honda’s CX 500 en Suzuki’s ook verbluffend goede GS550. Maar zelfs de Europese merken weerden zich toen nog in een achterhoedegevecht binnen de halveliterklasse: Benelli‘s 500 LS, de legendarisch slechte Ducati 500 S Desmo, de Laverda 500 en Moto Guzzi V50 zijn nooit erg succesvol geweest, maar ze waren er wel. Voor Kawasaki lag de lat dus hoog, en de Japanners hadden dat goed ingeschat.

De Kawasaki Z500 deed goede dingen voor de cashflow van Kawasaki.

Daarna werd het model snel door de tijd achterhaald en tot voor kort kon je een redelijke Kawasaki Z500 kopen voor een paar honderd euro en voor honderd euro meer had je een topper.

Dat gold ook voor middenklassers als de CX500 en de kleine viercilinder Suzuki’s.

Die tijd is razendsnel voorbij aan het gaan. De Kawasaki Z500’s zijn ontdekt. En er worden er veel verprutst tot scrambler. Met zo’n obligate bruine loempia als buddyzit. Dus aan u de keuze: Koop eerst onmiddellijk een nette Kawasaki Z500 voor het te laat is en lees dan alles over uw nieuwe trots in het juninummer van AMK, of doe eerst gewoon rustig dat juni nummer en ga dan op Kawasaki Z500 jacht. Probeer wel een zo origineel mogelijk exemplaar te scoren. Want nieuwe onderdelen zij ook voor de lichtere oude Jappanners niet altijd even makkelijk te vinden en zeker niet goedkoop.

Veel plezier met uw Kawasaki Z500. En met het juninummer van AutoMotorKlassiek!