In 1980 introduceerde Ford de derde generatie van de succesvolle Ford Escort. Deze nieuwe versie was in vrijwel alle opzichten compleet anders ontworpen dan zijn voorgangers uit de eerste en tweede generatie. Het ontwerp was voor die tijd opvallend modern, met een hatchback-vorm, scherpe lijnen en voorwielaandrijving. Dit model was zo innovatief dat het in 1981 werd bekroond tot Auto van het Jaar. Inmiddels is het bijna vijfenveertig jaar geleden dat de Ford Escort Mk3 zijn intrede deed, wat betekent dat deze iconische auto al geruime tijd bestaat.
De Ford Escort als wereldauto
De Ford Escort werd een wereldwijd model voor Ford. De productie vond plaats in Duitsland, Engeland en Spanje, maar ook in Noord-Amerika werd de auto gebouwd en verkocht, zij het met een ander uiterlijk en afwijkende techniek, onder de namen Escort en Mercury Lynx. In Brazilië werd de auto geproduceerd met motoren die waren gebaseerd op Renault-technologie, maar het uiterlijk leek sterk op dat van de Europese versies. Project Erika, zoals het ontwikkelingstraject van de Ford Escort werd genoemd, bleek een groot succes. De nieuwe Escort werd al snel een veelgevraagd product in Europa.
Variaties en motoren van de Ford Escort Mk3
Ford bood verschillende uitrustingsniveaus aan, waarbij gebruik werd gemaakt van diverse nieuwe OHC-motoren met halfbolvormige verbrandingskamers. Deze motoren hadden een cilinderinhoud van respectievelijk 1100 cc, 1300 cc en 1600 cc. Er waren verschillende carrosserievarianten beschikbaar, waaronder een driedeurs, vijfdeurs, stationwagen en bestelwagen.
Later werd de Orion geïntroduceerd, een vierdeurs sedan op basis van de Ford Escort. Ook een 1.6 dieselvariant, geheel in lijn met de trends van die tijd, werd aan het assortiment toegevoegd. De uitrustingsniveaus varieerden van de Custom en L tot de populaire Laser en Bravo versies (beide gebaseerd op de L), evenals de luxueuzere GL en Ghia. De 1.6 motor kreeg later KE-Jetronic injectie, en de 1.1 CVH werd aangepast tot een motor met lage compressie en een vermogen van 50 DIN-PK.
De sportieve kant van de Ford Escort: XR3 en verder
De sportieve variant van de Ford Escort, de XR3, stond bekend als een echt pretpakket. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Volkswagen Golf GTI, die was uitgerust met een injectiemotor, kreeg de 1.6 motor van de XR3 aanvankelijk een dubbele Weber-carburateur en een aangepaste nokkenas.
Voor het modeljaar 1983 werd de XR3 voorzien van Bosch-injectie, wat resulteerde in de XR3i. Daarnaast bleef de 1600 RS leverbaar. Een sportieve variant die goed in de smaak viel, net als de RS Turbo en de later geïntroduceerde cabrioversie. Ford experimenteerde ook met de Ford Escort Mk3 in de opkomende Groep B van het WRC-rallycircuit, door een RS 1700 Turbo Prototype te ontwikkelen. Dit project bleef echter in de testfase steken, waarna Ford uiteindelijk de RS200 introduceerde in Groep B.
Persoonlijke herinneringen aan de Ford Escort Mk3
Zelf had ik een bijzondere band met de Ford Escort Mk3. Tijdens mijn vroege tienerjaren bouwde ik een model van de XR3 in schaal 1 op 24 van Revell. Mijn ouders kochten in november 1982 een splinternieuwe Escort Bravo, uitgerust met de beproefde 1.1 OHV motor. Hoewel Ford ook de 1117 cc motor met een bovenliggende nokkenas leverde, koos men voor de oudere, zuinigere Valencia OHV met 55 DIN-PK. De Bravo-versie, die tot 1984 in Nederland werd geleverd, had een economy pakket met een 3 + E versnellingsbak en zuinigheidsindicatorlampjes.
Kopers van de Bravo werden extra in de watten gelegd met voorzieningen. Daaronder sierlijsten rondom de zijruiten. Hoofdsteunen met uitneembare kussens. Een radio met druktoetsen. Strips ter bescherming van de flanken. Een rechterbuitenspiegel en een klok.
De Ford Escort: een favoriet, ondanks tekortkomingen
Ik was een groot fan van onze Ford Escort en verzorgde de auto erg goed. Het prachtige metallic Arctic Blue kwam dankzij mijn regelmatige wasbeurten volledig tot zijn recht. In mijn beleving was de Escort ook ruim en comfortabel. Hoewel ik de auto bijna anderhalf jaar als nieuw beschouwde, merkte mijn vader een gebrek aan vermogen op, vooral bij tegenwind. Hij vergeleek de prestaties van de Ford Escort zelfs met die van een 2CV4. Ofschoon mijn ouders tevreden waren met de Ford, gaven ze toe dat een 1.3 of zelfs een 1.6 een betere keuze zou zijn geweest. Voor mij deed het er niet toe, want onze Ford Escort was nieuw gekocht en ik vond hem prachtig.
Vverruild voor een diesel
Toen mijn vader een nieuwe baan kreeg op 110 kilometer van huis, bleek de benzineversie van de Ford Escort niet meer praktisch. Een diesel of gasauto werd noodzakelijk, en mijn vader verlangde naar een krachtigere motor. Ondanks dat we de Escort pas kort hadden, moest hij om economische redenen worden vervangen. Dit viel me zwaar, omdat ik gehecht was geraakt aan de auto.
Een blijvende sympathie
De zoektocht naar een vervanger duurde lang, maar uiteindelijk vonden we een onberispelijke Golf C Diesel (1.6) uit 1981 bij Huitema in Emmeloord. Na een korte proefrit besloot mijn moeder dat de Golf de juiste keuze was, en zo begon een vijfjarig avontuur met een auto die uiteindelijk een van de beste was die mijn ouders ooit hadden. Hoewel ik fan werd van de Golf, voelde ik toch verdriet bij het afscheid van de Ford Escort, die nog geen anderhalf jaar bij ons was geweest. Toch bleef ik altijd een zwak houden voor de derde generatie Ford Escort, die tot 1986 in productie bleef.
Leuk karretje, Fords 1e model in deze klasse met voorwiel aandrijving. De 1.1CVH (combustion valve head) heeft nooit bestaan, wel: 1.3, 1.4, 1.6 en 1.8 (in de Sierra). De RS1600 of RSI was de exoot, met daarna de RS-turbo. Timingbelt issues had te maken met: de hoek welke de riem maakte (knik) nabij de spanrol. Modificatie is hierop geweest, alsmede de aandijving van de waterpomp welke de riem overbelaste. Bij breuk waren altjjd een paar kleppen krom of erger. De RSI had mechanische klepstoters. De XR3 had ‘n dubbele Weber. Overige CVH’s hadden of de Ford-VV carb of K-of KE jetronic injectie. Later seq.injectie. Deze Escorts waren befaamd om hun wegligging.
Ik heb er drie gehad; eerst een blauwe 1,3L in 1982. Ik had eerst een Fiesta, die me ook prima beviel, maar de Escort was duidelijk een treetje hoger. De wagen reed heerlijk, maar had wel problemen: de automatische choke was een draak en de auto was nauwelijks te starten in de winter. Ik herinner me nog een aansleepsessie van tien minuten in een koud Winterberg. Toen sloeg hij pas aan. En er was ook inderdaad een distributieprobleem. Ik was nog geen week terug vanuit Corsica, toen de riem brak. Net buiten de garantie natuurlijk. Het hele rampscenario, met kapotte kleppen e.d. werd bewaarheid. Ik kreeg nog wel de helft van de schade terug toen ik deze auto inruilde voor een witte 1,3 met vijf versnellingen. Deze is probleemloos geweest, maar omdat ik toch meer vermogen wilde, ruilde ik deze in na twee jaar voor een 1,6L met 90pk. En dat was veel voor een auto van 850kg. Het was met recht een scheurijzer, zeker voor die tijd. In deze auto heb ik vijf jaar met veel genoegen gereden. Het volgende, nieuwe model Escort vond ik lelijk en ik wilde wat groters en ging over op de Nissan Primera, die toen net uit was.
Toch heb ik de Escorts altijd gevolgd, ook toen het een Focus werd, maar het is er niet meer van gekomen.
Een 83er 1.6 (90pk) was mijn eerste auto, ergens in 1997 gekocht voor 800 gulden. Bult schik van dat ding gehad en er zelfs een keer de politie mee weg gereden. Na 2 jaar was ie verrot en kreeg ik er geen apk meer op. Toen ben ik tot op de dag van vandaag overgestapt op achterwielaandrijving, met parallel daar aan als 2e auto een voorwielkrabber.
Heb zelf een XR3 gehad trok er zelfs onze caravan mee leuke auto en snel.
Ca. 40 jaar geleden was een jong gebruikt exemplaar met zo’n 3+e-bak korte tijd de “boodschappenauto” op mijn werk. Verschrikkelijk wat een hok was dat. Het enige leuke eraan was de sport on zoveel mogelijk met beide verbruiksindicatielampjes (oranje en rood) tegelijk aan te rijden. Prestaties had je dan trouwens nog steeds niet. Het viel me nog mee dat de motor er toen niet is uitgevallen, terwijl er in die tijd bij veel Fords toch ook vaak spontaan carburateurs afbraken… De Escort werd al snel vervangen door VW Jetta 1.8. Hoewel ik ook absoluut geen VW-fan ben, was dit een verademing en ging ik weer met enig plezier boodschappen doen.
Er was toch sprake van een constructie fout bij dit model, waardoor de distributie snaar al na 30.000 km kon knappen ? Met alle gevolgen van dien…
Halverwege de jaren 80 reed een collega in een zilvergrijze diesel. Mooie auto om te zien, maar het ding maakte herrie en trilde als een traktor. Het zou natuurlijk kunnen dat dit aan het beauste exemplaar lag.
Ik heb mijn eerste rijlessen gehad in dit model escort ik vond hem heerlijk rijden en makkelijk handelbaar
Een Ford Escort XR3 uit 1982 was destijds mijn 2e wagen. In dezelfde kleur als deze op de foto. Ik beleefde er vijf jaar lang dolle pret mee. Een zaligheid om mee te rijden. Al was hij redelijk gulzig.. maar dat deerde me niet. Het rijplezier overtrof alles.
Nog steeds spijt dat ik hem niet gehouden heb.